De Verenigde Staten zijn groot of in ieder geval als je wat wilt zien, zijn de afstanden die je moet overbruggen enorm. Mijn roadtrip hier in de States voelt zo anders dan toen ik rond reed in Nieuw Zeeland of Australië. En echt, Amerika is prachtig maar het valt me toch wel tegen om hier alleen te reizen. Voor het eerst sinds ik aan mijn reis begon voel ik mij echt alleen. Niet zo zeer eenzaam maar vooral alleen en het rijden kan zo saai zijn.
Afstanden
Natuurlijk weet ik wel dat in de States een paar uur rijden niets is. Het is hier heel gewoon om een uurtje of twee te rijden om bijvoorbeeld een vriend te bezoeken maar ik ben dat gewoon niet gewend. Als ik in Nederland twee uur rij, ben ik het land al bijna uit. Inmiddels weet ik wel beter en draai ik mijn hand er niet echt meer voor om – ik kies zelfs vaak accommodaties die bijvoorbeeld op een uur rijden van de parken liggen (vooral ook om prijstechnische redenen ?) – maar het is ook wel erg saai. Dat je googlemaps instelt en de eerst volgende afslag over 125 mijl is, dat dus. De cruise control is mijn beste vriend en de radio speelt continu maar het mag best iets afwisselender. Ik ben nu 2,5 week aan het rijden en de teller staat al op 4000 mijl.
Je hebt snelwegen en snelwegen
Nog zo iets waar ik mij iedere keer weer op verkijk. Een highway hier in Amerika is niet te vergelijken met een snelweg in Nederland of überhaupt Europa. De snelheid verschilt per staat en meestal ligt de max. snelheid tussen de 55 en 65 mijl maar in de praktijk haal je dat dus niet. De highway gaat geregeld door dorpen waardoor de snelheid terug moet naar 30 of 40 dan zijn het natuurlijk niet alleen maar rechte wegen dus ook in bochten moet de rem er nog al eens op. Ik verkijk mij dus steeds weer op de reistijd, en dat komt ook wel omdat hier alles in mijlen gaat en ik toch echt meer gevoel bij kilometers heb. Natuurlijk kan ik op sommige trajecten ook de freeway (of Interstate) nemen maar dan zie je helemaal niets, dilemma’s.
Only the lonely
Ik mis een reismaatje. Zo dat is gezegd. Wat is het saai om hier alleen rond te reizen. Ik heb er hier veel meer ‘problemen’ mee dan toen ik alleen in Australië of Nieuw-Zeeland rond reed. Aan de ene kant zijn het de afstanden die daar voor zorgen maar het is ook hoogseizoen dus het zijn vooral families die op stap zijn. Het is moeilijker om contact te maken, niet dat men niet vriendelijk is, zeker wel maar men is meer op zichzelf en er reizen vooral weinig mensen alleen. Daarnaast zijn de bekende plekken om andere backpackers te ontmoeten, zoals hostels, niet echt aanwezig. En waarom ik ook een reismaatje mis, ik zie zoveel moois hier en ik kan het niet meteen delen. Life is about sharing happy thoughts and memories….. oef!
What’s more to come
Mijn reisplan voor de komende weken is alleen nog maar een grove planning die ik nog helemaal moet invullen en mij kennende, zal die in de loop van het reizen ook nog wel wijzigen. Ik reis nog 1,5 week langs de parken in de States en o.a. Page, Grand Canyon, Las Vegas, Death Valley, Seguoia NP en Yosemite NP staan nog op mijn ‘wil ik graag zien-lijstje’. De 27e lever ik de auto in en vlieg ik naar Alaska. Alaska, hoe vet is dat! Alaska staat al heel lang op mijn wensenlijstje en nu ben ik redelijk dichtbij dus heb besloten dat ik er heen ga maar nog geen idee waar ik precies naar toe moet. Iemand tips – ik hoor ze graag. Het is maar voor een weekje want op 5 september vlieg ik naar Vancouver en vandaar naar de Nationale Parken in British Colombia en Alberta. Ook hier zijn alle reistips welkom. En dan, misschien maar even op familiebezoek in Ontario – de familie weet het overigens nog niet ?…. Tja en dan zal het inmiddels wel oktober zijn en ik denk dat ik dan afzak richting Midden en Zuid Amerika. Maar he, dat is echt alleen nog maar een idee. Het lijkt me wel leuk om ergens een week of 6 te blijven en Spaanse les te volgen.
Genieten met grote G
Zo, ik ben het kwijt dat een wereldreis soms best alleen kan zijn of ook ronduit saai. Maar het is wel altijd erg leuk om berichtjes van jullie krijgen en even met thuis te chatten. En heel eerlijk – het is nog steeds geweldig hoor, dat ik de mogelijkheid heb om deze reis te maken en precies te doen waar ik zin in heb en ik kom voorlopig ook nog niet naar huis. Ik geniet met een heel grote G!
Maar….als er iemand is die zich geroepen voelt om een paar weken met me mee te reizen, ik zou het een eer vinden.
Geef een antwoord