Gerlos is niet alleen voor de ski- en snowboardfanaten een paradijsje op aarde. Ook de wandelaar kan zich gemakkelijk een volle week vermaken met iedere dag een andere wandeling. Ik schreef eerder al een blog over deze wandelingen. Wat deze zes wandelingen gemeen hebben is dat ze allemaal over geprepareerde paden lopen, er is dus een machine overheen gereden die de sneeuw heeft aangestampt, zeg maar. Of als het te glad wordt dan worden er steentjes of boomschors gestrooid. Over het algemeen zijn deze routes voor een ieder goed te bewandelen.
Maar Chantal zal Chantal niet zijn om juist een niet geprepareerde wandeling uit te proberen. Een rondje om het stuwmeer Durchlassboden leent zich daar prima voor. Sneeuwwandelen dus maar dan zonder sneeuwschoenen (denk aan soort van tennisrackets onder je schoenen). ’s Zomers is deze route goed te lopen, zij het dat er een paar natuurlijke hindernissen in de vorm van koeien op je pad kunnen staan maar in de winter wordt deze route dus totaal niet onderhouden.
De ronde is, als je vanuit Gerlos start, zo’n 22 km. Maar smokkelen is mogelijk door de bus naar en van de Seestüberl te nemen waardoor je de ronde inkort tot ca. 14km. Van deze 14km zijn ca. 8km niet geprepareerd. En niet geprepareerd wil dus zeggen dat je geregeld het pad moet zoeken, over bruggetjes loopt waar de sneeuw tot ver boven de leuning uitkomt, af en toe kniediep weg zakt en het gemiddelde tempo dus zo maar 2km/uur lager ligt. Maar daarvoor krijg je wel een ervaring terug – verse voetstappen maken, hagelwitte tapijtjes tegen de hellingen, midden door de bossen lopen, adembenemende uitzichten over het meer en de bergtoppen en genieten van de vele verschillende vogelgeluiden. Die andere 6km gaat voor een groot deel over de weg of over een goed geprepareerd breed pad. Bij de weg moet je overigens niet een drukke verkeersweg in gedachten nemen. Deze weg slingert langs de bergwand, op sommige plaatsen was het nog volledig met sneeuw bedekt en ik heb 3 auto’s voorbij zien rijden. Maar het is wel asfalt en dat loopt toch wel fijn.
Bijna de eerste…. 
Witte hellingen 
Kniediep ploeteren
Ik liep het rondje Stausee nadat er een vers pak sneeuw was gevallen en gelukkig waren er twee wandelaars nog vroeger dan ik op pad zodat ik de ‘weg’ niet hoefde te zoeken maar gewoon hun spoor kon volgen. Van vorig jaar kan ik mij namelijk nog herinneren dat ik redelijk ver van het pad was afgedwaald. Dit jaar liep ik de ronde rechtsom (dus het meer lag altijd links van mij) en ik vond dit jaar het eerste stuk ook makkelijker terwijl ik vorig jaar dus in tegenovergestelde richting liep, dus linksom, en toen was dit stuk juist zwaar. Maar kan natuurlijk ook dat het iets met vermoeidheid heeft te maken dat het laatste stuk het zwaarste is.
Meer links en het ‘pad’ rechts 
Meer en bergen….
Nog een voordeel van deze ronde is dat je zowel op de heen- als terugweg een stop kunt maken bij de Seestüberl (vrijdag/zaterdag in winter gesloten) en dat aan het einde van de lus, dus ongeveer halverwege de route het restaurant Finkau ligt. Prima stekje om te lunchen maar uit ervaring kan ik zeggen dat na ca. 10 km ploeteren door de sneeuw een mok Jägertee er gigantisch inhakt 😊…
Geef een reactie