Terugblik op maand 1

Ruim een maand geleden startte ik mijn wereldreis. Een mooi moment om eens terug te kijken naar hoe ik deze maand ervaren heb, hoe ben ik in de reis ‘gegroeid’, wat heb ik geleerd en zou ik dingen anders doen?

Plannen…geen plannen
Het grootste verschil tussen een vakantie en een wereldreis is toch wel dat je niet meer hoeft te plannen, tenminste niet zo als dat je met een korte vakantie doet. Maar het heeft me toch wel een week of 2, 3 gekost voordat dat besef en daarmee de rust kwam. De eerste twee weken was ik toch nog aan het plannen en de route aan het uitstippelen maar ja, de ervaring leert inmiddels dat mijn planning bijna dagelijks wijzigt. En dat is juist ook zo lekker, bevalt het ergens dan blijf je een dagje langer of juist andersom, vind je het niets, dan ga je weer verder. En een dag niets doen is ook goed, een beetje schrijven, een boek lezen of gewoon genieten van het moment. Toen ik begon had ik een grove planning in gedachten maar gaandeweg is mijn route dus al een paar keer veranderd. Soms kwam dit door omstandigheden (bijvoorbeeld omdat de Gibbon Experience volgeboekt was) of omdat ik bij het inlezen de route bij nader inzien toch niet zo geschikt vond. Die vrijheid….zo lekker.

Accommodatiestress
Stress is een groot woord maar ik merk wel dat ik veel makkelijker ben geworden wat betreft het vinden van een slaapplaats. De eerste paar hotels heb ik op voorhand, via booking.com geboekt. Soms pas een dag tevoren maar toch wel de zekerheid hebben dat ik in ieder geval kon slapen als ik ergens aankwam. Een keer (in Bangkok) heb ik via de tourist information geboekt en dat was meteen (bijna) de slechtste kamer die ik heb gehad. Prijs/kwaliteit was ver te zoeken. Maar ook dat leer je gaandeweg. In Thailand reserveerde ik alles nog op voorhand, in Laos ging ik pas op de plek van bestemming op zoek naar een kamer. Vragen wat de kamer kost, even kijken en als die bevalt dan neem je de kamer. En soms duurt dat zoeken iets langer en vaak kwam dat omdat we toch zo goedkoop mogelijk wilde slapen maar we met redelijke kwaliteit en uiteindelijk lukte dat ook. En vanaf Laos werd ik ook makkelijker in het delen van een kamer maar nog wel een eigen badkamer. Zolang het prijstechnisch nog niet hoeft probeer ik de slaapzalen en echte backpackers hostels te vermijden. In Thailand betaalde ik gemiddeld 15-20 euro voor een kamer, in Laos niet meer dan 10 euro en als ik kamer deelde was dit maar 6 euro ofzo. En goed is goed, toch?

Eten op straat
Iedereen zegt het: ‘Je moet vooral van de stalletjes op straat eten, super goedkoop en lekker.’ Toch was ik in het begin wel een beetje huiverig en nu nog, ga ik niet overal iets nemen maar als het vers wordt bereid/gebakken (dus dat het niet al klaar ligt) is het tot nu toe veilig gebleken. En het is echt waar, het is zo lekker. De best Pad Thai kocht ik op straat, vers voor mijn neus bereid (en dat voor iets meer dan 1 euro). Maar ook in de restaurants kan je voor heel weinig erg lekker eten.

Zoveel mensen, zoveel ontmoetingen
Ik ben alleen op reis maar ik reis niet alleen. Ik zei dit op voorhand al maar het is ook echt zo. En natuurlijk omdat ik niet in de geijkte hostels verblijf ontmoet ik mijn medereizigers niet zo zeer bij de accommodatie maar juist onderweg, in de bus of tijdens een excursie. Ik heb al zoveel verschillende mensen en even zoveel nationaliteiten ontmoet. De teller staat inmiddels op ruim 25 nationaliteiten. En de meest gestelde vragen zijn: ‘Waar kom je vandaan’, ‘Hoelang ben je al aan het reizen’ en ‘Waar ga je nog naar toe’. En veel later komt de leeftijd ter sprake maar die doet er helemaal niet meer toe. Ik heb de leukste contacten gehad met jonge mensen. Mijn ego is hier ook al giga gestegen (wordt gemiddeld 10-15 jaar jonger geschat, haha). En als het klikt en de reisplannen zijn nagenoeg gelijk dan kan het zomaar gebeuren dat je anderhalve week samen reist.

Je hebt bussen en bussen…
Het meest gebruikte vervoersmiddel is in beide landen toch wel de bus. Dat kan een minibus zijn of een grote bus maar die heb je dan ook in alle kwaliteiten. Ik heb in luxe minivans met leren stoelen gezeten of in een oude gammele bus uit het jaar stillekes en alles daar tussen in. De bus boek je het goedkoopst op het busstation maar ik boekte meestal via een kantoortje. Je betaalt dan misschien een Euro meer maar dan wordt je wel opgehaald bij de hostel dus geen gesjouw met mijn backpack.
En in een stad of voor de korte afstanden maak je gebruik van de tuktuk. In Bangkok was dit een 2-persoons brommertje met bakje waar je inzit en die scheuren als gekken. In andere steden was het een vrachtwagentje waar je in de bak zit en waar meestal 8-10 personen inpassen. Vaak rijdt deze ook pas als ie vol is. Ook hier leert de ervaring en wordt je steeds makkelijker in het nemen van het juiste vervoersmiddel en toch weten ze je altijd weer te verrassen maar dat heeft dan ook wel weer zijn charme, toch?

Best 5
Mijn eerste maand reizen heeft eigenlijk alleen maar uit hoogtepunten bestaan. Maar als ik dan een keuze moet maken waren dit toch wel mijn vijf favorieten:
1. Pai – het lieflijke stadje in Noord-West Thailand. De sfeer die daar hangt vond ik echt geweldig. Achteraf gezien had ik er nog wel langer willen blijven
2. Gibbon Experience – 2 dagen ‘vliegen’ door de bomen en vooral de overnachting in de boomhut. Echt een belevenis
3. Zonsopgang vanuit de luchtballon in Vang Vieng. De ballonvaart zelf viel tegen maar dat uitzicht….magisch.
4. De bamboo lunch tijdens de 1-daagse hike in Chiang Rai
5. Alle leuke mensen die ik heb ontmoet maar speciaal Eline, Frederik, Gustavo, Fernando, Sharone, Adrian en Celine.

Ik begon dit blog met de vraag of ik dingen anders zou doen. Ik denk het niet. Het gaat zoals het gaat, ik leef ongeveer per dag, plan weinig en dat is zo lekker. Dit hou ik voorlopig nog wel even vol :-).
En sorry…ik mis thuis niet. Maar dat is een goed teken, toch?