Volg de dag – week 10

Jeetje, ik zit al weer in week 10. Time flies when you are having fun.

Onze roadtrip door Nieuw Zeeland gaat nu echt beginnen – met onze vierde auto/campervan gaan we op avontuur. Lees mee hoe wij zijn gevaren, maar voor dagelijkse updates nodig ik je uit om mijn account bij polar steps te volgen

14 februari
Dat regelen van de van was dus toch echt nog wel een dingetje. Het is goed te merken dat het hoogseizoen is. Via alle reguliere verhuurmaatschappijen en ook via de minder bekende, minder betrouwbare zijn alle betaalbare auto’s verhuurd. Het lukte ons niet om een betaalbare auto te vinden. Uiteindelijk is het via ‘share a camper’ gelukt. Hier kun je een privé camper huren. De van die we nu hebben is een Toyota Lucia en eigenlijk is van een te groot woord. Boven op de achterstoelen is een bed geplaatst, we noemen het maar luxe kamperen. We halen de van op in de stad, de eigenaar is als bouwvakker in het centrum aan het werk en in zijn pauze krijgen we de sleutels en kunnen we op pad. Wij zijn de eerste huurders via hem en we kunnen merken dat alles voor hem nieuw is. Wij zouden de auto een keer stofzuigen voordat je hem uitleent enzo….  Maar goed, we rijden weer. We gaan richting Banks Peninsula, op een kleine 2 uur rijden ligt Akaroa, een klein plaatsje met Franse invloeden en die zijn nog heel goed merkbaar. Een beetje rondgelopen en daarna op zoek naar een camping. In Okains Bay vinden we een grote camping in het bos waar we ons kamp opzetten. Ik ga eerst de auto opnieuw inrichten en Christelle duikt de keuken weer in. Omdat we nu geen elektra e.d. hebben is het met de kippen op stok.

15 februari
Voordeel dat we vandaag geen uitchecktijd hebben dus we kunnen rustig aan doen. Ontbijten in het zonnetje aan een picknicktafel….zo simpel maar zo’n geluksmomentjes. We verlaten Banks Peninsula, met zijn mooie uitzichten op de Harbour Akaroa en de diverse meren en baaien en gaan op pad naar Lake Tekapo en Mount Cook. Alles bij elkaar zo’n 4 uur rijden. We komen tegen het einde van de middag aan in Tekapo en zoals we al gewoon zijn, brengen we eerst een bezoekje aan het informatiecentrum. We krijgen wat informatie over waar we kunnen kamperen en over trails die we kunnen lopen. Kamperen wordt echter wild kamperen. Dus geen faciliteiten maar met een uitzicht….daar kan geen camping tegen op. We parkeren met uitzicht op het meer, onbetaalbaar. Maar koud…..dju. Omdat er geen elektra of iets van die aard in de buurt is worden we ook nog eens getrakteerd op de mooiste melkweg die ik ooit heb gezien….zoveel sterren, gewoon wow (in het kwadraat).

16 februari
Wakker worden met de zon in je tent, Christel heeft het meegekregen. In de auto ben ik er door heen geslapen :-). Maar ook om 7 uur is het zicht nog steeds erg mooi. Het is wel vochtig geweest dus het duurt even voordat de tent droog is maar tegen 10 uur zijn weer op pad. Eerst een koffie- en sanitaire stop en daarna lopen we een trail – de St. John Walkway – met aan de ene kant, in de verte al zicht op Mount Cook. Dat blijft altijd mooi, van die witte toppen. En aan de andere kant Lake Tekapo, met zijn diepe turquoise kleur. We lunchen weer ergens aan de kant van de weg en dan is het nog anderhalf uur rijden naar Mount Cook. De uitzichten worden alweer mooier en onderweg stoppen we een paar keer voor foto’s. Het lukt ons weer om maar 10 minuten voor sluitingstijd het informatiecentrum binnen te lopen. Er is hier maar 1 camping maar alleen met de basis faciliteiten dus gaan we douchen bij een local shelter….er zijn nog 7 wachtende voor me. Voor $2 krijg ik 5 minuten dansen tussen een te hete en een te koude douche maar ik ben weer schoon. De registratie bij de camping is self service. Je gegevens invullen en met geld in een zakje stoppen en daarna een plekje zoeken. Het is druk op de camping maar leuk om te zien hoe iedereen creatief met koken om gaat. Om half 10 is het toch echt donker en de meeste zoeken hun bed op. Zeker de tenten en auto’s die geen elektra hebben…wij dus. Maar een laptop geeft nog beetje licht dus eindelijk tijd om weer eens een artikel te schrijven.

17 februari
Er staan 2 wandelingen op het programma vandaag. De ochtend maken we een relatief makkelijke tocht, de Hooker Lake Track. Over 3 hangbruggen, langs een stromende rivier tot aan Hooker Lake waar een gletsjer op uit komt. En altijd met uitzicht op Mount Cook. In het begin is het nog fris te noemen maar als de zon over de berg heen klimt is het ook meteen warm, heerlijk. Terug bij de auto maken we een goede lunch en pakken onze tassen, voorbereiden op onze eerste overnight hike met overnachting in ons tentje. De hike die we vanmiddag gaan doen en dus morgen weer terug kan ook in 1 dag gelopen worden maar er staat dan 7 uur voor en omdat we vanmorgen ook al hebben gelopen gaan we vandaag alleen naar boven en komen dan morgen weer terug. Volgen jullie me nog? De auto laten we op de parkeerplaats achter. De Mueller Hut Route is weer berg op, zo’n 800 meter. De Tongariro Crossing die we 2 weken geleden liepen was zwaar maar deze mag er ook zijn. Die 800 meter stijging is verdeeld over ruim 1950 traptreden (ja, deze gek heeft ze geteld) en daarna nog zo’n 1,5 uur over keien en rotsen klauteren. Totaal zijn we bijna 3,5 uur onderweg voordat we op de top staan. Vooral die rotsen klimmen is best pittig met een grote rugzak op. Maar eenmaal boven krijg je weer zoveel cadeautjes in de vorm van schitterende uitzichten. Aan de ene kant de top van Mount Cook en nog wat andere toppen en aan de andere zijde een paar besneeuwde hellingen waar geregeld een lawine naar beneden komt. Maar we zijn er nog niet, we gaan nog door naar de Mueller Hutte en die ligt op nog zo’n 30 minuten lopen, door de sneeuw en weer over rotsen. De hut zelf ligt echt in de middle of nowhere en heeft niets te bieden. Vergelijk het vooral niet met een gezellige Oostenrijkse hut tijdens de wintersport. Kamperen bij de hut is mogelijk voor $15 dollar maar als we willen wild kamperen moeten we minimaal 200 meter van de hut vandaan blijven, hoe krom. Omdat er alleen maar sneeuw is besluiten we weer terug te lopen naar de top van de klim en daar onze tenten op te slaan. En echt waar, een 360 graden view en zeker bij zonsondergang is het uitzicht onbetaalbaar. De tenten opzetten is nog wel een uitdaging want de grond is bezaaid met keitjes en steentjes dus de plekken moeten eerst nog steenvrij gemaakt worden en daarna nog proberen om haringen in de grond te krijgen. Echt waar….ik heb best even gevloekt. Ons avondeten bestond uit noodles, het smaakt eigenlijk naar niets maar op dat moment was het de lekkerste maaltijd ever. Toetje was een mueslireep. En toen dus die zonsondergang….majestueus, wow, prachtig, onbetaalbaar, adembenemend. Geen woorden voor dus. Het was wel heel koud op de top dus heel vroeg in de tent en diep in de slaapzak gedoken (en weinig geslapen ;-)).

 18 februari
Wakker worden en dan is het zicht totaal anders dan gisteren. Over het dal hangt een grote wolken deken waar wij overheen kijken en de zon komt net over de toppen gepiept, alweer magisch om te zien. Ook nu weer staan genieten. De tenten zijn wel heel vochtig dus hopelijk wil de zon een klein beetje meewerken zodat we ze droog kunnen inladen. Helaas duurt dat te lang want de wolken komen hoger en we zitten in de mist. Tegen 10 uur zijn we weer op weg naar beneden en dat gaat aanzienlijk makkelijker. De rotsen zijn nog wel zwaar met die rugzakken maar de trappen gaan wel snel. Tegen half 2 zijn we weer bij de auto waar we eerst lunchen (weer boterhammetjes met ei) en daarna alles weer herorganiseren en herpakken om het weer passend te krijgen in de auto. We rijden weer, nog ruim 2 uur naar de kust, richting Oamara, hopelijk kunnen we daar pinguïns spotten. En ook niet onbelangrijk, douchen en een paar wassen draaien. Het is beide weer hard nodig. Vandaag niet koken maar lekker uit eten, we hebben het verdiend, vooral de tiramisu als toetje.

19 februari
Even een dagje niets doen is ook best lekker, bovendien is het miezerig weer dus prima dagje voor boodschappen, wasjes draaien en wat werken, schrijven en dingen uitzoeken e.d. Er zijn hier in Oamara een paar plekken waar wat pinguïns verblijven, zowel de blue eyed pinguïn als de yellow eyed pinguïn. Eind van de middag zullen we eens een poging wagen of we ze kunnen spotten en anders wordt het morgen voordat we onze route over het Zuider eiland vervolgen.

Wordt weer vervolgd. Tot volgende week.