Volg de dag – week 16

Week 16 stond vooral in het teken van wandelen en luieren, een prima weekje zou ik zo zeggen.

27 maart
Het zijn maar donkere wolken bij het opstaan maar het is nog droog. Helaas begint het te regenen als ik net ben vertrokken uit Murchison en dat houdt zo’n beetje de hele weg naar Nelson aan. Jammer, want ik denk dat het echt een mooie rit zou zijn geweest. Nu was het enkel concentreren op de weg en op het benzinemeterlampje…haha. Maar gelukkig net op tijd een benzinepomp gevonden. Het is intussen ook droog geworden dus kan ik in Nelson lekker op een terrasje een kopje koffie drinken voordat ik naar de I-site en DOC ga. De weersvooruitzichten zijn voor de komende paar dagen goed dus ik wil weer een hike gaan doen, nu in het Abel Tasman National Park, het kleinste National Park in Nieuw Zeeland maar met gouden stranden. De enige track die er is, de Coast Track, is een Great Walk – dus druk en relatief ook erg duur. Maar ja, ik wil hem toch lopen. Deze track kan je zo kort en lang maken als je wilt, van noord naar zuid of juist andersom, er zijn echt tig campgrounds op de route en je kan alleen lopen of ook een deel per kayak ontdekken. Het worden 4 dagen en dus 3 nachten en ik laat me per watertaxi afzetten in de verst weg gelegen baai en loop dan terug naar het begin van de track in Marahau. Maar eerst nog even boodschappen doen om noedels, havermout en pasta in te slaan. En nog wel wat andere dingen hoor… Ik overnacht op Old Mac Donalds Farm ?.

28 maart
De watertaxi vertrekt om 9 uur en dat is eigenlijk wel grappig. Op land moeten we al in de bootjes plaatsnemen en die worden dan door de skipper (met tractor) naar het water gereden. Deze taxirit is meteen een sightseeing tochtje. Langs de ‘Split Apple Rock’, zeehondjes spotten bij Adele Island, een stukje de Torrent rivier opvaren (nu kan het omdat het hoogtij is – bij laagtij wordt de doorgang een zandbank) en nog een paar baaitjes. Bij Totaranui worden we afgezet, ik loop eerst een rondje langs de noordkust via Gibbs Hill en Wharawharangi hut en dat is nog best een pittig klimmetje terwijl hij  maar 418 meter hoog is. Daarna is het redelijk easy walking. Een klein uitstapje naar Separation Point voor een mooi uitzicht en ook hier zitten er weer zeehondjes. Vanaf daar is het nog maar een klein stukje naar Mutton Cove, waar ik mijn tentje mag opzetten. De campground is een stuk gras, aan het strand met een watertap en een toilet (wel een gewoon doortrekwc, dus eigenlijk heel luxe) en er staan zelfs een paar picknicktafels. Ik ‘kook’ nog niet want heb nog wat leftovers van de afgelopen dagen bij me.

29 maart
Ik ben al om 7 uur wakker en zie vanuit mijn tentje de zon opkomen, hoe cool is dat. Moet we wel in alle bochten wringen om het tentdoek van binnenuit open te maken (klein K tentje….). Het is vannacht wat klam geweest dus ik doe het rustig aan, eerst de tent droog hebben. En ik kan het ook rustig aan doen omdat we het water bij Awaroa pas eind middag kunnen oversteken. Dit deel van de trek is alleen bij laag tij over te steken en die is vandaag om 17.15 uur en dan 2 uur vooraf en 2 uur achteraf zou het water laag genoeg moeten zijn. Uiteindelijk ben ik al om ca. 14 uur bij de oversteek (en met mij vele andere kampeerders) en om 15.30 vind ik het wel genoeg en ga de oversteek wagen als eerste. Het eerste stuk gaat goed maar uiteindelijk had ik beter nog een half uurtje kunnen wachten want het water komt tot boven mijn kruis. Gelukkig kan ik net mijn rugzak droog houden. Vanaf de andere kant is het nog bijna 2 uur lopen naar de camp ground en in die tijd is mijn broek al weer droog. Ook deze camping ligt weer mooi, in de baai, net achter het strand. Er zijn hier zelfs 4 toiletten en een shelter waar je kunt koken (geen gasstel hoor maar wel aanrecht en gootsteen). En deze muts is daar aan het koken en gooit doodleuk de pan met noedels om…. Eerst alles opruimen met de beperkte middelen die ik heb en daarna poging twee. Gelukkig had ik reserve eten meegenomen – noedels (pittig) met extra tonijn uit blik (ook pittig – thai chili) en een cup a soup vooraf….wereldmaal of niet?

30 maart
Wat een cadeautje, die zonsopkomst die je hier hebt, wow! Genieten, terwijl ik mijn bekertje havermout met noten eet, van het kleurenpalet dat sneller wisselt dan wij kunnen volgen. De tent is helaas hartstikke nat, dat is dan wel weer jammer en juist nu wilde ik vroeg vertrekken om aan het einde van de dag nog op het strand te kunnen zitten. Dus de tent gaat nat de tas in en die droogt later wel want het is super zonnig weer, heerlijk maar ook goed zweten want we mogen meteen bij vertrek al een klein klimmetje maken. De hele weg is eigenlijk heuveltje op en heuveltje af (gelukkig zijn die heuvels maar zo’n 100 meter hoog) en het uitzicht van boven af op al die baaien met gouden stranden is echt supermooi. Bij Torrent Village (ja echt, er wonen zelfs mensen in het National Park) neem ik uitgebreid de tijd om te lunchen, lekker met mijn voeten in het water bij de pier. En mijn lunch? – crackers met zeezout en kiri (een soort la vache qui rit) en dadels. Na de lunch is het nog maar een ruim uur naar de kampeerplek en ik heb weer een mooi plekje aan het goudgele strand. Het ziet er hier echt uit als goud. Het leuke is dat we deze dagen met zo’n 10 man/vrouw de zelfde route hebben gelopen en ook steeds dezelfde kampeerplekken hebben dus je hebt best leuk contact maar ieder gaat toch zijn/haar eigen weg.

31 maart
En alweer ben ik op tijd wakker om de zon te zien opkomen, het is meer bewolkt dus iets minder indrukwekkend maar nog steeds mooi hoor. En het goede nieuws is dat de tent droog de tas in kan. Om iets voor half 10 verlaat ik mijn kampeerplekje en begin aan de laatste dag. Eerst moeten we terug naar Anchorage Hut en vandaar is het 12,7 km en daar staat 4 uur voor. Uiteindelijk, met een half uurtje lunchstop in Coquille Bay ben ik om 13.00 uur bij het eindpunt van de Coast Trek. Wat een mooie tocht was dit. Niet te moeilijk, wel erg druk en gelukkig super goed weer gehad. Maar eerst tijd voor echte koffie die ik gelukkig in Marahau, waar de auto staat, al kan krijgen. En dan is het via de supermarkt in Motueka naar de camping in Tahunanui vlak bij Nelson, de grootste camping die ik hier in NZ heb gezien maar ik krijg weer het mooiste plekje aangeboden. Pal tegen het strand aan, er zit alleen een hek tussen. Tja en dan is het weer alles opruimen, wassen, borrelen, eten koken (maaltijdsalade – heb vitaminen nodig na al die instant) en kleding wassen en drogen. Ik denk dat ik lekker een paar dagen op dit prachtige plekje blijf staan….

1 april
Een dagje niks doen is zo lekker. Helaas is het zwaar bewolkt dus dat strand liggen kan ik wel vergeten maar een boek lezen gaat prima buiten. En dat is dan ook zo een beetje alles wat ik heb gedaan. En omdat ik echt geen cash meer had moest ik op zoek naar een pinautomaat, na een paar keer heen en weer te hebben gelopen heb ik er uiteindelijk een gevonden in de winkel van de benzinepomp. De dichtstbijzijnde keuken hier is én heel klein én niet heel schoon dus vandaag voor het eerst echt gekookt in mijn eigen keukentje. Dat is nog best een hele klus als je maar 1 gaspit hebt maar het is me weer gelukt – couscous met veel verse groenten – en nog lekker ook. En ik weet al wat ik morgen eet ?.

2 april
De klok ging hier vannacht een uur achteruit, het najaar is hier begonnen dus nu hebben we 10 uur tijdsverschil maar het gevolg was wel dat ik al vroeg wakker ben. En dat is eigenlijk best lekker, zeker als het goed weer is. Om half negen was ik ook al op pad, omdat het laagtij is kon ik een heel groot stuk over het strand lopen richting Nelson, ruim een uur wandelen. Na een kopje koffie ben ik naar het ‘Center of NZ’ gewandeld, deze bevindt zich net buiten het centrum van Nelson op een heuvel en daarna weer terug naar het stadscentrum om de DOC weer met een bezoek te vereren. Ik wil een meerdaagse trek maken in de Nelson Lakes maar ik vrees dat ik een alternatief plan moet gaan bedenken. Door de orkaan Debbie (die over Australië is geraasd) krijgen we de komende dagen hier veel regen en de verwachtte temperatuur op 2600 meter (waar de hut ligt die ik wil aandoen) wordt de gevoelstemperatuur min 10 en dat vindt ik net te koud…. Alternatief is een rondje van 2 dagen om het meer maar dan moet ik een paar riviertjes en kreken oversteken en het kan zijn dat die door de regen niet begaanbaar zijn. Dit ga ik morgen eerst informeren bij de DOC in St. Arnaud dat het dichtst bij de Nelson Lakes ligt, zij hebben als het goed is de meest actuele informatie. Alternatief wordt een korte track in de omgeving van St. Arnaud. We weten het morgen. Op de terugweg van Nelson heerlijk geluncht bij de Boat Shed, een boothuis. Inmiddels is het hoogtij dus de wandeling gaat niet terug over het strand maar over de weg.

Tweederde
Nog 4 weken in Nieuw Zeeland te gaan. Ik verwacht nog 1 week hier op het Zuider eiland en dan steek ik weer over naar het Noorder eiland. Maar ook daar is het weer helaas niet al te best geweest. Hopelijk vanaf volgende week vrijdag beter. En na Nieuw Zeeland?…..ik heb een ticket naar Melbourne op 29 april dus ik denk wel dat het Australië wordt. Iemand zin om met mij mee te reizen?