Wifi op de camping die eindelijk een keer goed is en bovendien voldoende om één en ander te uploaden, ik hou er van. Daarom vandaag al, netjes op tijd, de volg de dag van de afgelopen week. Gaat de tijd bij jullie ook zo snel?
3 april
Het regent inderdaad als ik wakker word, precies zoals is voorspeld. Het heeft weinig zin om dan hier op de camping te blijven dus ik reis verder. Tegen beter weten in ga ik richting St. Arnaud, de toegangspoort voor het Nelson Lakes National Park. Bij de DOC informeer ik nog een keer naar het weer en de vooruitzichten zijn nog niet veranderd. Er komt regen, veel regen en omdat je voor de Angelus Track boven de boomgrens loopt, ben je blootgesteld aan alle elementen. Bovendien wordt de gevoelstemperatuur onder nul (tot ca. min 10). De andere route, 2 dagen om het meer is door de bossen maar omdat de wolken waarschijnlijk laag hangen heb je weinig zicht op het meer. Beide opties zijn dus niet echt uitnodigend dus ik gooi mijn plannen om en helaas, geen hikes in Nelson Lakes voor mij. Het moet wel leuk blijven, toch? Ik loop nog wel een kort rondje langs Lake Rotoiti dus ik heb het een soort van afgevinkt. En dan knop om en door naar Blenheim op zo’n 100 km rijden en daar doe ik dan ruim 2 uur over door de vele wegwerkzaamheden.
4 april
Blenheim ligt in Marlbourough en in de omgeving liggen 23 wijngaarden. Ik wilde sowieso een keer een wijnproeverij doen en met de weersvooruitzichten lijkt me vandaag een mooie dag om dit te doen. Dit kan georganiseerd, dan rij je met een busje van wijnboer naar wijnboer (maar krijgt volgens mij niet echt veel extra info) maar je kan ook een self-guided tour doen. En die ga ik doen, op de fiets wel te verstaan, kan ik tenminste ook een wijntje drinken. Het is zwaarbewolkt en af en toe valt er een druppel maar grotendeels blijf ik droog. Totaal fiets ik langs 5 wijnboeren, of ik fiets er langs meerdere maar proef de wijnen bij deze vijf. Moeilijk kiezen hoor ?….haha. Een erg leuke middag en bij alle vijf werd ik hartelijk onthaald en kreeg volop uitleg over hun wijnen. Stiekem hebben de bubbles van No.1 toch wel mijn voorkeur.
5 april
Die verwachtte regen, het staartje van cycloon Debbie die in Australië heeft huisgehouden, is hier aangekomen hoor. Het regent als ik wakker wordt en het is niet meer opgehouden. Op sommige momenten was het niet eens meer regen maar meer een hoosbui. 100 meter lopen in Picton en ik was drijfnat en dan heb ik nog geluk gehad dat mijn auto na anderhalf uur met lichten aan, nog startte…oeps. Met dit weer is er geen lol aan om buiten te zijn of überhaupt rond te rijden dus ik ben al vroeg (net na de middag) op mijn overnachtingsadres, Smiths Farm Camp Ground – 30 minuten rijden over Charlotte Drive, een scenic route langs de kust (maar momenteel met weinig uitzicht) waar ik de rest van de middag in de keuken bij de haard een boek uitlees.
6 april
Het regent nog maar gelukkig is de wind inmiddels wel gaan liggen en de verwachting is dat het in de middag opklaart….en dat is ook zo. De ochtend gebruik ik om de ferry naar het Noorder Eiland te boeken en de lakens e.d. te wassen en ondertussen gezellig met andere gasten kletsen die hier ook van een soort gestrand zijn. Wat verderop langs de kust, de Charlotte Drive volgend ligt Havelock, ook wel ‘the capital of the green lipped mussel’ genoemd en natuurlijk kan je daar deze megagrote, met groene schelp, mossels proeven. Het is eigenlijk een soort van must do als je hier bent. Prima idee voor lunch dus. En echt, ze zijn giga groot (7-10 cm) maar ook erg lekker! Op de terugweg is het inmiddels opgeklaard dus ik maak een paar stops en zie nu de schoonheid van de Marlbourough Sound, echt super mooi! Iets buiten de camping ligt nog een waterval verborgen waar je in een klein half uurtje, door de weilanden en nog een stukje bos, naar toe kunt lopen. Vooral tegen de schemering is dit aan te raden omdat je dan ook meteen de glow worms kunt zien. Leuk hoor, om dit te combineren maar het is nu zo modderig en de kreek moet een paar keer worden overgestoken wat in het duister toch best een uitdaging is maar gelukkig heb ik wel mijn headllight bij me. En de waterval is heel verrassend, groot en veel water. En ik heb ook glow worms gezien maar dan moet je wel echt stil staan en licht uit doen. Maar ja, om te lopen heb ik nu echt wel een licht nodig omdat ik anders geheid uitglij of iets breek, zo donker is het inmiddels wel.
7 april
Jaaa, het is droog en de zon probeert er zelfs door heen te komen. Ik kan weer gaan wandelen. Helaas heb ik niet meer de tijd om de gehele Queen Charlotte Track te lopen. Dit is een tocht van 71 km verdeeld over 3 tot 5 dagen als je hem in zijn geheel wilt lopen maar het eerste (of laatste) stukje kan je lopen zonder dat je een toegangsbewijs nodig hebt. Ik loop ca. 13 km (dus 6,5 km van het traject) maar kan hem dan toch wel soort van afvinken. Onderweg kom ik een paar mensen tegen die hem geheel hebben gelopen en mijn beslissing om niet te gaan is een goede geweest. Het was ook hier heel nat en het zicht was minimaal. Mijn rustpauze was het beste plekje eigenlijk, volgens hen dan. En meteen een uitnodiging op zak om in de buurt van Melbourne langs te komen om vanuit daar mooie wandelgebieden te bezoeken. Die ga ik onthouden.
Na het lopen, rijd ik via de Charlotte Drive, nu wel met schitterende uitzichten over de Marlbourough Sound, weer terug naar Picton voor een kopje koffie met uitzicht over de haven en door naar mijn laatste overnachtingsadres hier op het Zuidereiland. De camping ligt op ca. 5 minuten rijden van de ferry terminal waar ik om 8 uur al moet inchecken.
8 april
Ik dacht (of had gehoopt) dat ik over mijn zeeziek heen zou zijn maar helaas, niets is minder waar. Dju, was bijna vergeten hoe vervelend dat is en hoe beroerd je je kunt voelen maar inmiddels weet ik het wel weer. Gelukkig waren er voldoende spuugzakken en ijsklontjes voorhanden en is de overtocht tussen Zuid en Noord maar drie en half uur. En het personeel was heel vriendelijk en zorgzaam maar toch was ik blij toen ik de boot kon afrijden. Ik ben meteen naar de camping gereden op zo’n 15km buiten Wellington waar ik de rest van de middag in de zon mijn boek heb gelezen. Mijn maag hield het daarna wel weer maar voelde me voor de rest niet echt fit dus rustig middagje was prima voor mij.
9 april
Wakker worden met zon, I love it. Mooi dagje om Wellington, de hoofdstad van NZ te bezoeken. Het is zondag dus er rijden geen bussen vanaf de camping maar met de auto kom ik er natuurlijk ook. Ik begin boven op de heuvel in Kelburn en loop dan via de Botanische tuin naar beneden. Uiteraard loop ik eerst even via de I-site voor mijn plattegrond en na een kopje koffie ga ik op pad. Ook hier weer een heel vriendelijke sfeer en nu het lekker weer is, is het ook druk buiten en is iedereen aan het chillen. Heerlijk om te zien zoals de Kiwi’s hun weekend veelal buiten doorbrengen. Het Te Papa museum mag natuurlijk niet ontbreken. Dit gratis toegankelijke museum gaat over New Zealand o.a. over de dieren die er leven maar ook uitleg over de aardbevingen en alles wat daar bij komt kijken. Eigenlijk heel interessant. Tja en daarna is het weer te lekker dus plof ook ik neer in het zonnetje om niets te doen. Terug naar mijn auto neem ik de cable car die mij in een paar minuten de heuvel opbrengt en voor maar 4 dollar. Daar kan ik niet tegen op lopen…haha. Terug op de camping is het tijd voor een apero en mijn boek maar om 4 uur als de zon weg is, is het eigenlijk fris dus verhuis ik naar binnen…en ik heb een goede smoes – dit blog wil ik vandaag nog online hebben.
En ik heb net bedacht dat ik nog maar een nachtje hier blijf. Er zijn ook een paar leuke wandelingen hier in de omgeving dus die ga ik morgen eens proberen maar vanaf dinsdag gaat de roadtrip, nu over het Noorder eiland, weer verder.
Geef een reactie