Weten jullie het nog? Ik ben inmiddels op het Noorder eiland aangekomen en mijn laatste weekjes Nieuw-Zeeland zijn ingegaan. Helaas is het weer nogal wisselvallig waardoor ik mijn plannen meerdere keren heb moeten aanpassen. Maar ja, ik vermaak me nog steeds. Wat ik als alternatieve plannen heb bedacht, lees je in het verslag van week 18 (alweer).
10 april
Ik ben nog een extra dagje in Wellington gebleven, omdat het weer goed is en ook omdat ik nog geen zin heb om alweer te reizen en er is bovendien voldoende te zien in deze stad. Denk ook wel dat het leuk shoppen is hier maar omdat ik mezelf een shopverbod, want past niet in rugzak, heb opgelegd gaat hem dat niet worden. Maar de stad heeft een paar wandelingen in en uit de stad en die wil ik vandaag één doen. Ik had eigenlijk mijn oog laten vallen op de ‘City to sea walk’ maar je schijnt 6 uur te doen over 12km. Ik vind het knap maar besluit toch voor een iets kortere te kiezen, de ‘Southern Walkway’ met 11 km maar waar 4 tot 5 uur voor staat. Helaas ben ik te laat gestart en neem na 2 uur lopen de bus terug naar het centrum. Maar volgens mij hoefde ik nog maar een uurtje of zo te lopen dus die 4-5 uur is wel heel ruim genomen. Wellington is ook op de heuvels gebouwd en de huizen liggen allemaal zo mooi en vanaf de heuvels is het uitzicht steeds weer geweldig. Omdat het zonnetje zo lekker schijnt wil ik daar ook nog wel even van genieten met een kopje koffie en lunch. In de haven vind ik een prima spot. Ik was vanmorgen met de bus gekomen dus ga nu ook weer met de bus terug want de campground ligt in Porirua en dat is 20km verder gelegen. Overigens moet je je hier vooral niet veel voorstellen van het woord campground. Laten we zeggen dat we de auto’s en campers dicht op elkaar parkeren (totaal geen privacy), de wc en douche zijn in een portable gebouwtje en niet echt schoon – echt, vrouwen zijn zo een viespeuken – maar de keuken daarentegen is wel erg netjes. En de gratis wifi van 1G/dag is erg goed. Maar voor $10 mag je ook niet te veel klagen, toch?
11 april
Tijd om verder te gaan met mijn roadtrip. Op richting het noorden maar dan wel via de SH2 die via de Oostkust gaat. De route is eigenlijk heel mooi, dwars door de heuvels en veel groen (veel regen gehad hier?) en natuurlijk verkijk ik me weer op de afstanden. Het plan was om tot aan Hastings of Napier te rijden maar dit is me niet gelukt. Uiteindelijk stop ik in Dannevirke en heb een geweldige campground gevonden. Giga ruime plaatsen (en er is bijna niemand) met een goede sanitair en dito keuken. En dat voor maar $8…
Er komt weer een staartje van een cycloon (dit maal cycloon Cook) in de richting van Nieuw Zeeland en precies waar ik heen wil zal de regen waarschijnlijk het heftigst zijn. Dus ik pas mijn plannen maar weer aan, ik heb mij goed ingelezen en ga morgen langs de I-site voor verdere informatie en kijken of ik al een trekking voor de paasdagen kan boeken.
12 april
Het is alvast begonnen met regenen en die ‘Cook’ is nog niet eens aan land gekomen maar volgens alle berichten belooft het een zware storm te worden. Mijn eerste stop na Dannevirke is Norsewood, niet veel meer dan een gehucht maar bekend om de Noorse sokken en andere (Merino en Opposum) wolprodukten. En omdat ik nog wel een nieuw paar sokken kan gebruiken, kan ik die beter hier kopen dan elders, toch? Het volgende traject is ook al kort omdat ik cafeïne nodig heb. Een korte stop langs de weg dus en dit keer is het ook alleen maar koffie. Meestal laat ik me verleiden tot iets bij de koffie, echt ze hebben hier zoveel lekkere zoete dingen, hartig trouwens ook, maar het kan niet alle dagen feest zijn. Hastings laat ik voor wat het is en rij meteen door naar Napier, naar de I-site, het informatiecentrum dus. Ik krijg niet echt goede informatie maar ik weet in ieder geval wel dat de meerdaagse trek, een Great Walk rond Lake Waikaremoana hem niet gaat worden. Een deel van de wandeling is gesloten vanwege het slechte weer. En echt goede alternatieven kunnen zij ook niet bieden. Ook de Bay of Plenty kan ik de komende dagen beter vermijden omdat hier al overstromingen zijn geweest. Dus voorlopig blijf ik maar hier in Napier, is ook het veiligst. De stad zelf heeft 2 holiday parks maar die staan beiden zo slecht aangeschreven dat ik 10 minuutjes door rij naar Bay View. En daar krijg ik een plekje dicht bij de keuken en toiletten, wel handig met alle regen die verwacht wordt.
13 april
Het is nog droog als ik opsta en dat had ik eigenlijk niet verwacht. Maar als ik tegen 10 uur naar Napier rijd begint het toch te regenen. Ik klim eerst naar Bluff Hill lookout maar ik vind het uitzicht niet echt spectaculair. Je kijkt uit over de haven met allemaal containers en het is ook nog heel bewolkt – zeg maar gerust zwaar bewolkt of eigenlijk potdichte lucht dus totaal geen zicht. En dan begint het ook nog te hozen, ben in een paar tellen weer goed nat. Dus snel terug naar beneden en richting het centrum. Na de aardbeving van 1931 zijn de eerste gebouwen hier in Art Deco stijl herbouwd. Super mooi alleen jammer van de moderne reclameborden die de panden ontsieren. Ik kom voorbij de ‘Chantal Shop’, een winkel met bioproducten en een aangrenzende keuken waar ze lekkere koffie en de lekkerste dadelscone hebben. Ik voel me helemaal thuis in mijn winkel ?. Omdat het nu continu regent wil ik toch ook nog ergens droog lopen dus ga naar het Seaquarium waar ze naast vissen en de leuke blauwe pinguïns ook een paar kiwi’s hebben. Het is goed zoeken en niet goed te zien (want het is donker omdat het nachtdieren zijn) maar toch spot ik 2 stuks en ze zijn veel groter dan ik dacht. Erg grappige beestjes om te zien. Terug op de camping sluit ik mij op in de van om de regen uit te zitten. Kopje koffie, boekje, laptop….komt goed.
14 april
De storm is hier in Napier erg mee gevallen. Er zijn een paar tenten gesneuveld maar verder geen ongelukken. Maar elders in het land zijn er grote overstromingen geweest. Op de camping spookte het vanaf het einde van de middag tot ongeveer middernacht en het was vooral veel wind met hoosbuien. Ach ik schommelde lekker in mijn auto. Als ik opsta is de lucht alweer strakblauw en is het ook meteen lekker warm in het zonnetje. Ik wil vandaag naar de Gannet colony wandelen bij Cape Kidnappers. Deze tocht is 9 km over het strand en je moet rekening houden met het getijde. Vandaag mag je niet voor kwart voor 11 vertrekken en uiterlijk om kwart over 3 moet je weer vertrekken bij de Jan van Genten. Maar als ik rond 10.45 bij het vertrekpunt bent lijkt het nog hoogtij – de golven zijn nog zo hoog en komen bijna tot het einde van de het strand. Een bewoner van de camping daar raadt ons af om vandaag te lopen, te gevaarlijk omdat de zee nog zo wild is, gevolg van die storm van vannacht. Ik loop nog wel een stukje op maar besluit toch dat het wijs is om de tocht niet te lopen. Want ik moet ook nog terug….’better safe then sorry’. Dan maar de heuvels in en de zee van bovenaf bekijken, tussen de schaapjes door tot dat ik niet meer verder kan en dan via de zelfde route terug. En het uitzicht is wederom prachtig. Daarna rij ik nog wat zuidelijker naar de Te Mata Peak, ik had deze eigenlijk willen klimmen maar rij per ongeluk met de auto helemaal naar boven, haha. Maar het uitzicht is ook daar erg mooi ?. Nog wel een klein stukje gelopen maar dat mag geen naam hebben.
15 april
Hmmm, vandaag is het stralend weer in Napier maar in Taupo is regen voorspeld…wat ga ik doen? Ik probeer nog wel een leuke koffietent te vinden als ik wegrij van de camping maar helaas niets gevonden en om nu de stad weer in te rijden, heb ik ook niet echt zin in dus ik vertrek toch maar richting Lake Taupo, het grootste meer van NZ, 130 kilometer verder. En over die afstand doe ik dus bijna 2 uur – het is een heel heuvelachtige route met het eerste deel heel groene heuvels (of eigenlijk meer hobbels) en daar slingert de weg tussendoor. Ongeveer halverwege is de zon overgegaan in regendruppels en het blijft tot aan Taupo regenen, zit ik dan in mijn korte broek. Het is zo druk in Taupo dat ik meteen doorrij naar een camping, dit keer een Top 10 park, super groot en nu met pasen ook super druk. Ik installeer me op mijn plekje en loop daarna terug naar het centrum o.a. om te lunchen en boodschappen te doen, heb ik toch mijn wandelingetje van vandaag gehad.
16 april
1 nachtje vond ik wel genoeg hier in Taupo en zeker ook op deze massale camping. Toch is er naast het meer nog bijzonder veel andere mooie dingen te bezichtigen c.q. te ondernemen maar ik wil weer eens een goede hike maken dus ik besluit naar de Huka Falls te lopen. Dit is maar een uurtje lopen maar dat kan ik à la Chantal wel leuk uitbreiden. In Taupo en zeker ook in Rotorua is al goed te merken dat het een thermisch landschap is, er komt gewoon warm water vanaf een zijkreek de rivier in gestroomd. En zo zijn er veel van die gratis hot pools. De Huka Falls is een denderend geweld van water. Niet de hoogte (slecht 9 meter verval) maar de snelheid is hier het indrukwekkende en ook de kleur is toch wel bijzonder. Na de Huka watervallen wil ik nog doorlopen tot de dam maar halverwege besluit ik mijn plan weer om te gooien (haha, typisch Chantal dus ?) en de Craters of the Moon nog te bezoeken. Op zich allemaal goed te belopen. En net als ik zin krijg in een bakkie koffie loop ik langs een driving range met café. En dan is de verleiding te groot – na mijn koffie koop ik een mandje ballen en leen wat clubs en ga ook wat ballen slaan. Tis net fietsen, je verleert het niet… Enig nadeel, nu begint het wel te kriebelen om weer eens te gaan spelen, wie weet. De Craters of the Moon is een termisch landschap, overal zie je de rookpluimen uit de grond omhoog komen en er zijn een paar modderpoelen die lekker borrelen. Niet echt heel spannend – voor het echte werk moet ik toch in Rotorua zijn. En dat is nu precies de bestemming waar ik, nadat ik weer bij de auto ben, naar toe rij. Ik had de camping, ten noorden van de Rotorua aan het meer, vanochtend al gereserveerd. En dat is een goede zet geweest, ik heb weer een van de mooiste plekken, direct aan het water. Het is wel goed te merken dat het noodweer ook hier goed heeft huis gehouden, het meer is buiten haar oevers getreden en het is zachtjes uitgedrukt als ik zeg dat het een drassige plek is.
