Chantal op reis – het vervolg… is begonnen. Lezen jullie weer mee?
Zondag 6 mei
Je moet er iets voor over hebben om goedkoop te willen vliegen. Om half 5 uit je bed bijvoorbeeld…haha. Vanaf Brussel vloog ik met Tui Fly naar Cancun. Een bestemming die ik in eerste instantie niet zelf bedacht had maar omdat de vluchten op Guatemala vrij duur waren ga je naar alternatieven zoeken en toen kwam Mexico in beeld. De vlucht vertrekt met anderhalf uur vertraging maar we halen onderweg toch nog bijna een uurtje in. De douaneperikelen gaan redelijk snel en ook mijn rugzak draait al rondjes dus ik kan gelijk door. Ik heb een auto gehuurd en wil meteen gaan rijden. Cancun zelf trekt mij absoluut niet, te toeristisch met megagrote hotels. Leuk voor de Amerikanen maar niet voor mij. En daarom rij ik meteen naar Chiquilá om vandaar de fast ferry te nemen naar Isla Holbox. Chiquilá ligt op zo’n 2 uur rijden van de luchthaven en de wegen zijn eigenlijk verrassend goed en ook heel rustig. Ik rijd toch zeker een half uur zonder een auto voor of achter me. Als de weg door een dorpje gaat is het wel opletten – ze hebben hier heel gemene drempels, van die venijnige, stiekem heel hoge maar smalle exemplaren. Alleen stapvoets te nemen dus. Mijn auto parkeer ik in Chiquilá onder een afdakje voor omgerekend nog geen 5 Euro per dag. Meenemen is niet mogelijk, er rijden nagenoeg geen auto’s op Holbox en met al die kuilen wil je hier ook echt niet rijden. Golfkarretjes zijn hier de bom, zelfs geel gespoten varianten – juist, de taxi’s. Mijn hotel heb ik al vooraf geboekt via booking.com. Eenvoudig maar met goed bed en een douche (waar ik nog wel de douchekop van moet ontkalken want anders heb ik welgeteld maar 3 stralen). Nog even een hapje eten, taco’s en dan is het slapen.
Maandag 7 mei
De jetlag komt al om het hoekje kijken. Na een paar uur slapen wordt ik om half 3 wakker en ik denk echt dat ik er al uit moet. Dat herhaalt zich nog een paar keer maar gelukkig de rest van de dag nergens last van gehad. Het ontbijt is niet inbegrepen dus ik eet bij de buren waar ik een echt Mexicaans ontbijtje scoor, eieren met bruine bonen(prutje) en soft tacos. En daarbij natuurlijk koffie! Een prima begin van de dag. Het eiland ontdekken en natuurlijk bakken op het strand is mijn plan. Halverwege de ochtend komen er al donkere wolken over het eiland dus dat strand liggen hou ik tegoed. Maar om te wandelen is het prima weer – deels over het strand naar Punta Coco. Het meest Westelijke puntje van het eiland. Het strand is bijna wit en de zee heeft verschillende tinten blauw (van heel lichtgroen tot heel donker blauw} met op de kustlijn best veel zeewier. Het dorpje Holbox is heel kleurrijk met geregeld mooie muurschilderingen, toeristisch maar nog een beetje kneuterig. Erg leuk en fijne sfeer hangt hier. Er is geen asfalt en de zandstraten zitten vol met kuilen. Rond het plein met de muziekkiosk staan kleine karretjes waar ze of eten verkopen of tours aanbieden en in de straten rondom zitten vele restaurants. De een nog heel simpel met plastic stoelen maar ook heel moderne zaken. Één keer raden welke ik de leukste vind om te eten.
Dinsdag 8 mei
Na mijn ontbijtje bij de buren, dit keer een tortilla (ei met aardappel pannenkoek) met chorizo en natuurlijk koffie, ga ik eerst wandelen. Strand liggen kan later ook nog wel. Het doel is dit keer de andere kant op, naar Punta Mosquito. Zo lang het kan loop ik over het strand maar op een gegeven moment komt er een inham die ik zo niet durf over te steken maar ik zie heel veel mensen iets verder op over een zandbank verder lopen. Dat wil ik ook! Maar dan moet ik eerst een stukje door het water waden. Gelukkig is het tot de zandbank maar kniediep maar toch, met mijn rugzak met daarin laptop, camera e.d. is het best spannend. Als cadeautje staan er al 3 flamingo’s te flaneren. Over de zandbank loop ik verder maar net niet helemaal tot het eind want het tij begint alweer terug te komen en ik moet ook weer dat water doorwaden. Het is inmiddels gestegen tot mijn kruis, oeps! Maar ook dit zonder nat pak
gehaald. Bij elkaar toch ruim 2,5 uur gelopen en het uitzicht is ook 2,5 uur prachtig. Die kleuren van de Caribische Zee….wow! De rest van de middag op het strand gelegen en ’s avonds gegeten bij El Chapulim waar ze geen menukaart hebben maar waar de chef de 4 keuzes zelf komt uitleggen. Heerlijk gegeten in gezellige ambiance maar eigenlijk een beetje boven mijn budget. Dat moet morgen anders.
Woensdag 9 mei
Weer een ontbijtje bij de buren, dit keer fruit met yoghurt en natuurlijk koffie (koffie kost hier 25 pesos en 10 pesos voor een refill. Dus voor anderhalve Euro heb ik 2 grote mokken koffie). Verder staat een dagje strand op mijn programma. Enigszins bewolkt en een stevig windje wat zorgt voor een zandlaagje maar ook maakt dat het uit te houden is. Om zeker te zijn dat ik onderweg bereikbaar ben heb ik een local simkaart gekocht. Wat betreft de whatsapp, ik zie alleen maar telefoonnummers, geen namen. Dus ik moet jullie nu herkennen aan jullie foto’s. Daarom een klein verzoekje om de komende weken geen foto’s van je huisdier of een spreuk als whatsappprofiel te gebruiken want dan zoek ik mij een ongeluk ?. Vanavond staat er Mexicaans op het menu, een heerlijke buritto bij Taco Cueto waarbij de keuken niet veel meer is dan een foodtruck die onder een afdak staat. Hier horen plastic stoeltjes en tafeltjes bij. En er worden ook gewoon een paar tafeltjes naar de straat geschoven.
Donderdag 10 mei
Tijd om weer verder te gaan, Isla Holbox is heerlijk maar ik wil nog meer zien van Mexico. Met de ferry weer terug naar Chiquilá waar ik mijn auto ophaal. Valladolid is de bestemming vandaag. Gisteren heb ik al een kamer geboekt, gewoon bij mensen thuis en na ruim 2 uur rijden en heel veel gemene drempels later parkeer ik voor het huis. Het is een groot huis en de eigenaar spreekt goed Engels, zelfs een beetje Nederlands. Hij heeft vroeger in Oss gewoond, hoe klein kan het wereldje zijn. First things first, ik heb geld nodig want de kamer moest ik contant afrekenen en geloof me, dan gaat het, ook hier in Mexico, heel snel op. Meteen boodschappen doen want het huis ligt niet zo centraal dat ik bij de buren kan ontbijten en bovendien wil ik de komende dagen vroeg in de auto zitten dus is ook nog niet alles open. Het is wel leuk boodschappen doen hier, de prijzen zijn een lachertje. Een mango, een ananas, 2 avocado’s, een liter yoghurt, blik zalm, cremecheese, crackers en 2 zakjes havermout voor omgerekend net 5 Euro. De rest van de middag doe ik eigenlijk niets, het is heel warm en benauwd dus naar het centrum lopen voor sightseeing trekt niet echt. Dat heet vrijheid, toch? Niets moet en alles mag – ik zou er aan kunnen wennen ?.
Vrijdag 11 mei
Chichén Itzá, een van de nieuwe wereldwonderen ligt op een kleine 45 autominuten van Valladolid en wil je de massa bussen voorblijven, dan moet je dus zorgen dat je tussen acht en half negen binnen bent. Ik zat netjes om half 8 in de auto. Zodra ik voorbij de kassa ben word ik meteen aangesproken door een Duitser of ik met hen een gids wil delen, ik zeg: win win situatie. Echt, met een gids door dit Maya rijk lopen heeft zoveel meerwaarde. Je beleeft als het ware de gebouwen door alle verhalen die hij vertelt. Daarnaast heeft hij foto’s van voor en na de renovaties. Toen ze de ruïnes vonden waren het ook echt ruïnes, geen steen lag recht en alles overwoekerd door het oerwoud. Ik weet nu ook dat de hele Maya kalender is af te lezen van El Castillo, de grootste tempel van Chichén Itzá. Was ik alleen gelopen had ik wel mooie foto’s genomen van bijvoorbeeld het stadium maar had ik nooit geweten hoe het spelletje wat hier gespeeld werd in zijn werk ging. Een soort combinatie van voetbal, heupwiegen en zwerkbal in één en dit spel kon dagen doorgaan (ze moesten een gummy bal van 3kg door een stenen ring gooien die op 6 meter hoogte hing maar de handen mochten ze niet gebruiken) en waar ik zeker niet degene wil zijn die het enige doelpunt scoort…. Na 2 uur neemt onze gids afscheid en kunnen we zelf nog rondlopen maar het is én druk én warm dus heel lang lopen wordt het niet. Op de terugweg stop ik nog bij de Dzitnup cenotes, X-Kekén en Samula. Een cenote is een limestone sinkhole (meestal een ondergronds water maar het kan ook een groot gat zijn) en in de meeste mag je zwemmen. In de Mayacultuur is een cenote de toegangspoort naar de onderwereld. Ik moet Valladolid zelf toch ook nog even ontdekken, niet dat er zo veel te zien is maar de Plaza met de kathedraal is wel de moeite waard – genoeg te zien met een dansgroep en sowieso mensen kijken.
Zaterdag 12 mei
Vandaag is roze! Het dorpje Los Colorados, bekend om de roze zoutmeren op ruim 2 uur rijden van Valladolid. Als je alleen voor de zoutpannen gaat, zou ik het af raden vanuit Valladolid. Niet dat het niet mooi is maar in een half uurtje heb je het wel gezien. Er zijn maar 2 meren die je van dichtbij mag bekijken en dan moet er ook nog een gids à 100 pesos pp mee. Het is wel leuk om dit te combineren met een flamingo tour vanaf Rio Lagartos. Met een klein bootje kom je tot dichtbij de flamingokolonies. Als je geluk hebt en in de juiste periode bent kun je er honderden zien. Ik heb dit dus niet gedaan want én alleen (lees duur) én een boot (lees zeeziek). Het plaatsje zelf oogt trouwens wel heel vriendelijk en sfeervol. Ach, ik ben er geweest en heb er een heerlijke vissoep aan het water gegeten. Terug neem ik een iets andere weg en onderweg komt er toch een noodweer over, het regent zo hard dat ik de auto zelfs moest stil zetten omdat ik echt geen zicht meer had. Die ene cenote die ik nog wilde bezoeken sla ik daarom ook over.
De eerste week is al weer voorbij. Ik reis nog anderhalve week door Mexico maar ga mijn route toch iets aanpassen. Ik wilde naar Palenque maar dat ligt zo uit de route en het is niet het meest veilige deel van Mexico dus ik laat dat toch maar schieten. Iets met plannen die wijzigen was het toch?
Geef een antwoord