Volg de dag – week 20

Oh, mijn laatste weekje Nieuw Zeeland….wat zijn die 3 maanden omgevlogen. Bijna niet voor te stellen dat ik straks verder ga met mijn wereldreis.

24 april
Het zonnetje schijnt gelukkig weer. Het wordt tijd om alvast richting Auckland te gaan, eens zien of ik nog een stukje van het Northland kan meepikken maar rustig aan is mijn motto en proberen om de snelweg zo veel mogelijk te vermijden. Het eerste deel lukt dit aardig, ik rij via de andere kant van de Firth of Thames omdat daar o.a. watervogels te spotten moeten zijn. Maar ja, dan moet het natuurlijk wel het seizoen voor zijn…haha. Helaas lukt het niet om geheel langs de kust te rijden omdat de weg op een bepaald gedeelte overstroomd is dus omgekeerd en via de binnenlanden gereden. En ik vind het zo mooi hier – heuvelachtig terrein met alle kleuren groen die er zijn. Uiteindelijk moet ik toch de snelweg op en in de omgeving van Auckland is dit ook meteen meerbaans met heel veel afritten en ik heb de weg niet heel goed bekeken want ik had het plan naar het Westen te rijden maar kom uiteindelijk in het Oosten uit. Geen probleem want had toch een rondje willen maken en achteraf gezien had het zo moeten zijn….

25 april
Strakblauwe lucht op Anzac Day – een public holiday waarop de militairen worden herdacht die hebben gevochten voor het land. Maar daarom is het ook erg druk, vooral bij de stranden. Ik rij eerst nog een klein stukje naar het Noorden naar Puhoi, een historisch dorpje maar besluit daar (bij een kop koffie) om meteen door te rijden naar de Westkust om van het strand te gaan genieten nu het nog kan. Ik heb een geweldige camping gevonden aan het strand met heel ruime plaatsen en goed sanitair en daar kom ik begin middag aan. Het is maar goed dat ik de camping op moet want de parkeerplaatsen voor het strand zijn allemaal vol. Even installeren en dan loop ik ook richting het strand….genieten! Aan het begin van de avond vragen mijn buren of ik de Gannet Colony al gezien heb, nee dus. In Napier kon ik de colony niet  bereiken door het slechte weer maar ik krijg nu dus de herkansing. We rijden een klein stukje en daar zitten honderden Jan van Genten (tenminste ik denk dat dat de Nederlandse naam is) bij elkaar en bij de zonsondergang is dit heel bijzonder om te zien en te horen. Leuk dat ik ze toch nog heb gezien.

26 april
En weer is het een stralende dag, ik ben een bofkont. Dit zonnetje en deze temperatuur op mijn laatste dag van deze roadtrip, ik zeg: cadeautje. Morgen moet ik de auto weer inleveren maar eerst nog heerlijk genieten van de zon op het strand. Het strand is hier pikzwart met glitters er in (zo lijkt het) en de zee is hier best ruig. Dat geluid van de branding die rolt is heerlijk… Lekker even een paar uurtjes niets. Na de lunch op naar mijn laatste logeeradres, een vriendin van een buurvrouw uit de Stakenborgakker en wat word ik hartelijk onthaald door deze familie. De uitwisselingsstudenten die hier wonen worden voor 3 dagen naar een andere kamer gestuurd en ik krijg een heerlijk bed toebedeeld. En zijn allerlei plannen om mij de komende dagen nog op sleeptouw te nemen, echt super!

27 april
Na 35 dagen moet ik mijn auto inleveren en Ann-Maree rijdt gewoon achter mij naar het verhuurbedrijf (toch zo’n 3 kwartier van haar huis) zodat ik niet met de bus terug hoef en ze laat me meteen de stad zien maar we komen helemaal niet downtown maar juist net op die andere plekken waar je als toerist niet zo snel komt. Op 1 Tree Hill hebben we een 360 graden uitzicht over de hele stad, Devonport is een van de oudste wijken van de stad en heeft erg mooie gebouwen. Het ligt aan de andere kant van het water en de ferry is de snelste manier om in de stad te komen, niet dat we dat doen maar wel weer een goed uitzicht. Daarna nog naar North Head, van oudsher een strategisch punt waar de Japanners tijdens de Eerste wereldoorlog werden tegen gehouden. Deze heuvel herbergt nog een gangenstelsel waar 100 jaar geleden de munitie werd bewaard en waar de kanonnen stonden. En ook vanaf hier weer mooie uitzichten. En bij thuiskomst gaan we aan de wijn met kaas en spelen we met zijn allen een paar potjes kaart – hoe lang is dat geleden….. en het beginnersgeluk (kende al de kaartspelletjes niet) was aan mijn zijde ?.

28 april
En dan gaat Ann-Maree ook nog met mij hiken. Mijn laatste hike van NZ is dus een feit, de Okura Bush Walkway. Ten noorden van de stad, heen gaan we door het bos en terug is het laagtij dus pakken we ook een stukje van het strand mee. Totaal toch nog 8 km gelopen en de koffie na afloop hebben we verdiend. Daarna gaat onze zoektocht naar postzegels weer verder en uiteindelijk hebben we gevonden wat we zochten (hoop ik dan). Ik heb weer een postpakketje om naar huis te sturen, de reisboeken en routekaarten e.d. van NZ heb ik niet mee nodig. Jammer dat boeken zo zwaar wegen want het kost ruim $70 om het thuis te krijgen maar ja, ik wil die boeken toch ook niet weggooien. Mijn laatste avond in NZ eindigt in de pub en het was echt super gezellig maar daarvoor zijn we nog bij de ouders van Ann-Maree langs geweest en zij wilden alles over mijn buurvrouw weten. En ook dat was heel erg gezellig en ook weer zo gastvrij. Die kiwi’s weten echt wat dat woord betekent. Kortom een perfecte avond met misschien iets te veel wijn….

29 april
Alle mijn spullen moeten weer georganiseerd worden en de rugzak in en ik weet niet hoe ik het doe maar ik word er erg goed in om mijn tas in te pakken. Zelfs mijn tent zit er in en nog lijkt het of ik ruimte over heb. Ik begin gewoon te twijfelen of dat ik wel alles bij me heb. Een paar spullen heb ik achter gelaten maar echt veel is het niet. Een paar opbergboxen, een legging en een handdoek. En aan het gewicht te zien, zit echt alles in de tas. Mijn hele hebben en houden weegt 22 kilo (verdeeld over 2 rugzakken) maar dan heb ik nog wel een paar laagjes kleding aan. Ann-Maree brengt me weer naar de luchthaven, zo relaxed dat ik niet met de bus hoef, zeker ook omdat het regent. Ik ben er wel iets vroeger maar ach, kan ik een blog online zetten, wat lezen dus ik vermaak mij toch wel. Alleen is het dan een beetje jammer dat het vliegruig een mankement heeft waardoor er een nieuw vliegtuig ingevlogen moet worden. De nieuwe vertrektijd wordt 01.10 uur ipv 15.30 uur, ruim 9 uur vertraging dus. We krijgen 2 vouchers voor eten en hopelijk krijg ik in Melbourne bij aankomst een hotelkamer want ik kan moeilijk midden in de nacht bij mijn couchsurfadres aankloppen. Ach we wachten het maar weer af.

30 april
Om 03.00 uur lokale tijd zijn we geland in Melbourne en het is me inderdaad gelukt om een hotelkamer te krijgen dus ik heb 5 uurtjes kunnen slapen voordat ik om half 12 aanklopte bij mijn couchsurfhost in Windsor, een buitenwijk van Melbourne maar wel heel dicht bij een drukke straat met veel winkels en restaurantjes. Weer heb ik een eigen slaapkamer en badkamer – wat een luxe toch. En dan blijkt mijn host ook nog een echte gastheer te zijn. De middag heeft hij mij, op de fiets, meegenomen voor een sightseeing tour langs enkele wijken, parken en het strand in St. Kilda inclusief stops voor een drankje en lunch. ’s Avonds zijn we ook nog een hapje Thais gaan eten. Allemaal heel gezellig en zo gastvrij. De eerste indruk van Melbourne is een goede.