Volg de dag – week 22/2019

Zondag 26 mei

Een dagje geen planning is ook wel eens lekker. Ik heb wel mijn zondagse dingetjes maar hoef nergens heen. Die zondagse dingetjes zijn o.a. bellen met Nederland, blog online zetten, nog een extra koffie, huiswerk maken en gewoon een beetje hangen in de hangmat. Dat kan toch wel zo lekker zijn. Om drie uur loop ik toch nog even naar het park want ik heb met Joyce afgesproken. Even boodschappen doen en daarna nog een maaltje in elkaar draaien en dan is de dag alweer voorbij. Kortom – ik heb eigenlijk weinig gedaan en de dag is toch om gevlogen.

Maandag 27 mei

Het is weer maandag dus vandaag heb ik gewoon Spaanse les maar ik krijg een berichtje van Emerson of het goed is als we wat later beginnen. No problema para mi. Ik heb alle tijd maar de ochtend speel ik brave student door de grammatica maar weer eens door te nemen. Margarita, de eigenaresse van het huis komt langs en vraagt of we zin hebben om ’s middags samen lunch te bereiden en natuurlijk te eten. Kei leuk idee. Op weg naar haar huis stop ik bij het groenteboertje voor wat courgettes. Mijn bijdrage aan de lunch wordt een soepje (met roomkaas en chorizoworstjes) en daarnaast hebben we nog wat salades en een rijstgerecht met groentes. Allemaal heel lekker. De les is dit keer bij een locatie waar inwoners van Barichara gratis workshops kunnen volgen en uiteraard ook hier weer een tuin waar ik verschillende motmots spot. Echt een prachtige vogel. Ik weet dat ik in Costa Rica veel moeite moest doen om er een paar te spotten en hier zitten er gewoon 4 bij elkaar. Op de terugweg naar mijn huis kom ik nog enkele bekenden tegen en dan ben je zo een uurtje verder voordat je thuis bent. Tegen 10 uur ga ik nog een biertje drinken, niks niet in een cafeetje maar gewoon voor de deur op de stoep met het flesje in de hand, gitaar en percussie erbij en een beetje zingen en kletsen. Zo heerlijk, dat dit hier gewoon kan.

Dinsdag 28 mei

Er zijn hier best veel werkplaatsen zoals bijvoorbeeld die waar we gisteren les hadden. Een andere is de ‘taller papel’, een klein papierfabriekje. Het papier wordt gemaakt van de vezels van diverse planten, zoals fique (sisal), ananas, hennep en yuca. Je kunt daar tijdens werktijden binnenlopen en rondkijken bij de verschillende processen. Het is een soort van self-guided tour maar de dames die er werken leggen je graag uit wat ze doen en hoe een en ander in zijn werk gaat. Het geel kleuren van de vellen gebeurt bijvoorbeeld met uien en rode kool kleurt het papier blauw. Van de vellen worden o.a. waaiers, lampenkappen, mobiles, boekjes of sieraden gemaakt. Ik ben nog even een kopje koffie gaan drinken bij een van de bekenden en daarna had ik al een volgende afspraak, bij de masseur. Ik heb al een paar maanden last van mijn knie en dan vooral als ik in rust ben. Ze heeft ruim een uur mijn been behandeld (waarbij ze mijn knie heeft meegenomen) maar de oorzaak lag duidelijk niet bij de knie zelf. Alleen uitte de pijn zich daar. Later deze week ga ik nog een keer terug voor de behandeling van mijn hele lijf. Het is nodig. De Spaanse les was op de zelfde locatie als gisteren maar nu zijn we er ook gaan lunchen. Weer een volledige maaltijd voor weinig. De avond was voor huiswerk maar ik snapte er niet veel van, haha.

• 

• 

• 

• 

Woensdag 29 mei

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden of in dit geval naar Barichara en dan heb ik het over de vroegere Koningswegen, de Caminos Reales. Die naar Guane en Cabrera heb ik vorige week al gelopen en vandaag ga ik richting Villaneuva. Ook deze staat niet heel goed aangegeven, hoewel, dat geldt alleen voor vertrek vanaf Barichara. Andersom is de route wel goed gemerkt. Dus af en toe maar even omgekeken of ik nog wel goed liep. En waar het echt te onduidelijk was, bracht Maps.me uitkomst. Deze Camino Real gaat over de heuvels met aan beide zijden prachtige uitzichten. Villaneuva is niet echt heel mooi zoals als de andere plaatsen die ik deze week bezocht heb maar meer een stadje. Vanaf hier wil ik de bus terug nemen naar Barichara maar er gaat slechts 4x per dag een rechtstreekse bus en de eerstvolgende vertrekt voorlopig nog niet. Gelukkig kan ik ook de bus richting San Gil nemen en dan bij El Chorro overstappen op de bus naar Barichara. Terug in huis is het snel even douchen (buitendouche en altijd koud water maar dat is nu wel heel welkom), een handwasje wegwerken en daarna is het alweer tijd voor mijn Spaanse les (lunch en les). Na de les gaan we nog naar het terras waar ook nog anderen aanschuiven en we zitten lekker cosy bij elkaar want het begint ook nog te regenen. Als ik uiteindelijk toch besluit naar huis te gaan ben ik de sleutel vergeten en mijn huisgenoten zijn ook niet thuis. Gelukkig is Margarita wel thuis dus ik mag haar sleutel even lenen en ook een paraplu want inmiddels regent het flink. 

• 

• 

• 

Donderdag 30 mei

Ik heb het huis vanaf vandaag weer voor mij zelf alleen. Zo lekker! Nu maar hopen dat dit zo blijft totdat ik hier wegga. Maar het weekend staat voor de deur dus we wachten maar af. Spaanse les was weer in een andere locatie, zowel wat betreft de lunch als de koffie op een terrasje. Daarna ben ik nog op zoek gegaan naar een waterval die hier net buiten het dorp ligt maar kreeg hem niet gevonden. Of eigenlijk heb ik ook niet heel goed gezocht omdat ik er niet heel erg op gekleed was om te avonturieren. Ik ga nog wel een keertje terug. Maar het uitzicht over de vallei was wel heel erg mooi! De avond breng ik buiten op de stoep voor een cafeetje door met nog zo’n 25 anderen. Erg gezellig en ik vind het zo bijzonder om te zien hoe makkelijk ze hier spontaan een samen zijn organiseren.

Vrijdag 31 mei

Goed voor jezelf zorgen is natuurlijk erg belangrijk maar mijn lijf geeft momenteel wat seintjes dat een en ander beter kan. Er zitten nog al wat blokkades. Gelukkig voelt het na een massage van anderhalf uur allemaal al weer een stuk beter aan. Mijn laatste Spaanse les alweer en vandaag is de locatie Emerson zijn eigen huisje, een bijzondere les. Eten koken, wijntje erbij, Spaans kletsen, muziek luisteren kortom de 2 weken in stijl afsluiten. Margarita komt ook nog langs en schuift ook aan voor het eten. De rest van de dag heb ik vooral in de hangmat gelegen en relaxed (op advies van de masseur hoor 😊)

Zaterdag 1 juni

Chasing waterfalls! Salto de Mico, die hier in Barichara, heb ik dan nog wel niet gevonden maar de Cascada Juan Carí wel. Om deze te bezoeken moet ik twee bussen nemen. Eerst neem ik de bus naar San Gil en daar stap ik over op de bus naar Charalá en die komt langs de waterval. De reis kost me zo’n 2 uur maar dit komt vooral door het wachten op de aansluiting. De Juan Curí is vooral hoog (bijna 200 meter) en momenteel ook veel water. Vanaf de entree loop je in ongeveer 20 minuten naar de voet van de hoogste (denk ik tenminste) val. Het water komt met zo’n kracht naar beneden dat er erg veel luchtverplaatsing is en daardoor ook de druppels je om de oren vliegen. Kortom in een paar seconden ben je echt zeiknat. Gelukkig is het warm en dan is de verkoeling ook wel weer lekker. Terug beneden wacht ik aan de weg totdat er weer een busje langskomt en de eerste heeft nog een plekje vrij. In San Gil zijn er meerdere busstations maar de lokale bussen vertrekken van het zelfde stationnetje. Een klein station, beetje chaotisch maar waar welke bus heengaat staat dan wel weer duidelijk aangegeven. Ik loop nog een kort rondje door San Gil en dat is, zeker vergeleken bij Barichara, meteen een stad. Veel drukker en ook veel meer straatverkoop. Maar ook hier, net als in iedere plaats volgens mij, is er een park waar een kerk staat dus daar loop ik even heen. San Gil is trouwens op een pittig heuveltje gebouwd dus de straatjes gaan soms steil omhoog.

• 

• 

•