You better Belize it and Guatemala it is….
Zondag 27 mei
De Actun Tunichil Muknal grot, ook wel bekend hier in Belize als ATM, voldoet helemaal aan de beschrijving in de Rough guide: “The ultimate caving adventure”. Ik heb al best wel wat grotten bezocht in mijn leven maar nog nooit heb ik daarvoor door water moeten waden of zelfs moeten zwemmen. Tot vandaag. De grotten zelf zijn heel erg mooi met veel stalactieten en stalagmieten, gekristaliseerde wanden maar herbergt daarnaast ook nog een hele geschiedenis over de Mayas. Alle gevonden aardewerk ligt nog waar het gevonden is en er zijn zelfs een paar skeletten bewaard. Maar je kunt dus alleen via het water de grot in. En je klimt en klautert, zwemt en glibbert de eerste 500 meter en dan ga je de droge grot in (waar de schoenen uit moeten) om alle artifacts te bewonderen. En om bij de ingang van de grot te komen is het een kleine 45 minuten door de jungle lopen en waad je 3 rivieren door. Je begrijpt dat deze excursie niet mogelijk is zonder gids en daarbij is het een vrij duur grapje maar oh, wat was het mijn geld waard. Echt een aanrader! Helaas mochten we zelf geen foto’s maken dus de foto’s die ik heb zijn gemaakt door Mayawalk Tours. (Zie mijn FB pagina voor een collage – en als je dan toch kijkt, vind ik het leuk als je de pagina meteen liked. Dank je wel)
Maandag 28 mei
Ontbijten, was ophalen (het is tenslotte maandag ?) en dan de tas weer op de rug want de reis gaat verder. Misschien had ik nog iets langer moeten blijven want er is hier best veel te zien rondom San Ignacio maar ook al is Belize relatief klein ik wil toch nog wel meer van het land zien. Bovendien wil ik vanuit Zuid Belize de grens over naar Guatemala dus ga ik alvast die richting op. Next stop is Mayan Center van waaruit ik het Cockscomb Basin Wildlife Sanctuary wil ontdekken. Om daar te komen moet ik 2 bussen nemen en dat zijn dan geen luxe airconditioned touringcars. Nee! Ik reis met local vervoer en dat is hier een oude Amerikaanse Schoolbus, ook wel chickenbus genoemd. Geen airco of iets dergelijks en mijn knieën komen ergens voorbij het volgende bankje. Ik pas er echt niet tussen, haha. En dan plak je ook gewoon vast aan de zitting maar gelukkig is wel arko. Wel grappig om mee te maken hoe dit gaat. Je stapt gewoon in en gaat ergens zitten (bagage neem je of mee, of deze gaat onderin het ruim). Na ongeveer 10 minuten rijden komt de man van het geld langs waar je je kaartje koopt. En zodra je eruit moet, dan loop je naar voren en stopt de bus bij de halte. Totaal ben ik ruim 4,5 uur aan het reizen. In Mayan Center slaap ik bij Tutzil Nah Cottages, erg basic maar ik heb een bed, een koude douche, een wc en een staande fan. En dat je hier vlak bij de rimboe bent merk ik als ik in bed wil stappen en er een giga spin tevoorschijn komt. Die moest dus eerst even verdwijnen….held. In Mayan Center is overigens niets te beleven, het heeft een paar straten en maar 500 inwoners, zijn allemaal Maya.
Dinsdag 29 mei
Eindelijk mogen mijn nieuwe hiking boots aan. Ik ga (geboekt via de accommodatie) samen met een andere gast en een gids een wandeling door het Cockscomb Basin Wildlife Sanctuary maken. Dit park staat ook wel bekend als Jaguar Reserve. Heerlijk om eindelijk weer een beetje te lopen in de jungle. Geen jaguars gezien maar wel enkele prachtige vogels, 2 slangen en natuurlijk de flora. Wat mij betreft lag het tempo veel te laag, het was meer slenteren en we zijn er wel achter dat de gids gewoon niet vooruit te branden was. Wij hebben de wandeling nog uitgebreid met een extra lus. Dat was de morgen, die om 6 uur begon met het ontbijt. De middag, niet zoveel gedaan behalve achter de laptop gezeten en het vervolg van de reis weer uitgestippeld. En een rondje door en om het dorp gelopen, in de hoop dat ik nog wat wildlife kon spotten. Het bleef bij enkele kinderen ?….
Woensdag 30 mei
Ik heb een lift geregeld het park in. Was dit niet gelukt dan had ik een taxi moeten nemen en dat had me ca. 40 Euro gekost voor een retourtje en dat vond ik net te veel. Maar bij de andere lodge, hier in Mayan Center stond een grote bus en toen ik daar gisteren langs liep, gewoon zo brutaal geweest om te vragen of ik misschien met hun mocht meerijden en dat was geen enkel probleem. Dus ik ben nog een dagje in het park geweest. Nu een trail gelopen naar de Tiger Fern Waterfall. Een supermooie tocht maar eigenlijk was het te heet om te klimmen. Alleen al buiten zijn, zorgt dat je peentjes zweet, kan je nagaan wat er gebeurt als je een heuvel op klimt. Maar ook hier werden de cadeautjes bovenop uitgedeeld. Het uitzicht was gewoon geweldig met een blik op de 2e hoogste berg van Belize, de Victoria Peak. Daarna een stukje afgedaald naar 2 watervallen waar je ook kon zwemmen maar daar ben ik niet zo van. Helaas weinig tot geen wildlife gezien, denk ook vooral dat dit komt omdat we te laat zijn vertrokken. Pas tegen half 5 was ik weer op mijn kamer en toen eerst gedoucht en proberen wat wind te vangen. Het eten hier is toch wel minimaal, echt niet bijzonder maar waarschijnlijk wel heel Beliziaans (gebakken kip, rijst en bruine bonen). Het dorpje (in 10 minuten loop je het hele dorp rond, denk ca. 80 huizen) hier heeft 3 kerken en twee waren vanavond tegen elkaar aan het opzingen. Beiden zitten zo een beetje naast mijn accommodatie maar ze zongen zeker niet synchroon en af en toe redelijk vals met het volume op standje 10. Kortom, genieten ?.
Donderdag 31 mei
Om half 9 sta ik met mijn rugzak langs de weg om de eerste de bestebus die naar Punta Gorda gaat aan te houden. En ik heb geluk, ik hoef niet heel lang te wachten en het is nog een express bus ook. En snel is ie, in nog geen 2 uur zijn we al op bestemming daar waar ik op 3 uur had gerekend. Punta Gorda is voor mij alleen maar een tussenstop want morgen ga ik de grens via het water over naar Guatemala maar omdat de boot al vroeg vertrekt durfde ik niet het risico te nemen om op 1 dag door te reizen (denk dat het uiteindelijk wel mogelijk was geweest want er schijnt ook een middagboot te varen maar die info stond niet in mijn rough guide). Het dorpje stelt eigenlijk heel weinig voor. Een mooie klokkentoren, wat vervallen huizen en dat is het wel zo een beetje. Ach, ik heb nog maar een was weggebracht en ben gaan lunchen bij Asha’s en dat was verrassend lekker. Een beetje Jamaican vibes in Belize. Omdat het zo bewolkt is en dus ook erg benauwd mezelf de middag maar opgesloten op mijn kamer voor de fan en de bussen in Guatemala uitgezocht. Dat is nog wel een dingetje, vooral het overstappen in Guatemala City omdat lang niet alle wijken even veilig zijn. Die benauwdheid kwam er vanavond goed uit, ferme hoosbuien met donder en bliksem waardoor de stroom zelfs uitviel.
Vrijdag 1 juni
Het is in ieder geval een beetje afgekoeld, voor zolang dat het duurt. Mijn ferry vertrekt om 11.00 uur maar ferry is een heel groot woord, haha. Zoals wel vaker heb ik mij weer eens gruwelijk vergist en denk ik nog Europees. Nu dacht ik, ook omdat we de oversteek tussen 2 landen maken, dat de ferry een vrije grote boot zou zijn, echt wel een pontje, evt. waar auto’s op kunnen. Maar niets is minder waar. De ferry is een bootje met 5 bankjes en een zeiltje als dak. Ach, we zijn ook maar met 5 personen die de oversteek maken. In Livingston (ruim 30 minuten varen) wordt ik al opgewacht door Federico, die mij naar El Hotelito Perdido vaart. Maar eerst moet ik nog door de douane en geld pinnen. Het immigratiekantoortje ligt zo’n 200 meter van het haventje de heuvel op en de bank nog iets verder. Gelukkig werkt de pinautomaat, zij het dat alleen de creditcard werkt, de pinpas niet. De komende 3 nachten verblijf ik in Rio Dulce Gorge, aan de Rio Lampara waar ik een bungalow in El Hotelito Perdido heb. Dit is dus zo een beetje midden in de jungle en alleen bereikbaar via het water. Ik ben verrast hoe mooi het er hier uitziet, de tuin is prachtig aangelegd en de huisjes zien er heel mooi uit. Maar verder is hier dus niets, alleen maar natuur om je heen, zo mooi! Rio Dulce Gorge verbindt Livingston met Rio Dulce town en de rivier – Rio Dulce – loopt dus door een kloof die aan beide kanten helemaal begroeid is. Aan de kant zitten volop reigers en andere vogels. Zodra we de kloof uit zijn, komen er meerdere zij-rivieren en mijn hotel ligt dus aan één daarvan. Aan de rivieren liggen allemaal huisjes, een enkel restaurantje, winkeltjes en zelfs een school en een kerk. Het avondeten doen we gezamenlijk met de overige gasten, totaal zijn we met 5-en. Morgen ben ik nog maar alleen…
Zaterdag 2 juni
Ik zit ergens waar alles via het water gaat en ik wil natuurlijk weer wandelen, haha. Met het bootje word ik naar het community centre Ak’Tenamit (aan het einde van Rio Tartin) gebracht en daar wacht een gids op mij die mij in 4 uur door de jungle naar Livingston loodst. En jungle is het, vochtig, glibberig, donker en heel groen. Helaas zien we niet zo veel beesten maar toch kan ik enorm van de tocht genieten. Halverwege hebben we een prachtige uitzicht op de kloof. In Livingston heb ik nog zo’n 2 uur vrij voordat Federico me weer komt ophalen. Terug in mijn cabin begint het te hozen, het regenseizoen is echt begonnen. Veel meer dan lezen kan ik de rest van de dag niet doen. ’s Avonds na het diner heb ik nog een gesprek met de medewerkster, nou ja gesprek. Ik begrijp redelijk goed wat ze vertelt maar het spreken gaat zo stuntelig en zo basic. Maar goed dat ik over een paar dagen de schoolbanken in ga ?….
De lodge lag echt in de middle of nowhere en geen toegang tot wifi. Ach, ook best lekker om even helemaal offline te zijn. Maar dat is dus ook de reden dat ik een paar daagjes later was met dit blog online te zetten…. Prima excuus toch?
Geef een antwoord