Ik ben weer terug naar school, nog een paar weken Spaanse les want 2,5 week was echt niet genoeg. Afgelopen weekend ben ik in Antigua aangekomen en deze week gaan we weer aan de slag.
Maandag 16 juli
School is de Antiqüeña Spanish Academy, een school die zowel in de Rough Guide wordt genoemd als dat ie ook is aanbevolen door een andere student van de school in Xela. Om 10 voor 8 moet ik mij melden bij het kantoor en daar word ik voorgesteld aan mijn lerares en samen wandelen we naar ‘el jardin’. Het lokaal is hier een grote, mooi aangelegde tuin waartussen allemaal tafeltjes staan waar de lessen plaats vinden. Wij zitten in een (open) gebouw op de 1e etage, eigenlijk wel fijn want minder muggen en ook niet vol in de zon. De eerste indruk is dus heel erg goed, ik hou wel van zo een inspirerende omgeving. Veel beter dan een leslokaal zonder daglicht. Sheny neemt met mij door wat ik tot nu toe heb geleerd maar schrijft een heel makkelijk overzicht voor mij zodat ik alle verschillende werkwoordsvormen (incl. uitzonderingen) op en een rijtje heb. Echt heel blij mee. Er is tijd voor ontspanning in de vorm van good old memory. Niet alleen de woordjes leren maar ook onthouden wat waar lag, jeetje wist niet dat dit ook al moeilijk kon zijn. De 4 uur vliegen zo wel voorbij. ’s Middags ga ik mee op een stadswandeling, georganiseerd door de school en zie toch weer andere gebouwen (en vooral overblijfselen) in koloniaal Antiqua en natuurlijk huiswerk. De komende weken woon ik in la Casa de Maria, een homestay dus. Het is een groot huis of eigenlijk een patio met daarom heen de kamers en er werken zelfs 2 dames in de huishouding. Zo heel slecht hebben ze het hier dus niet.
Dinsdag 17 juli
El jardin ligt op een kleine 5 minuutjes lopen van mijn homestay. De manier van lesgeven bevalt me toch iets beter dan in Xela maar misschien komt dat ook omdat ik nu een basis heb. Wat wel een heel groot voordeel is van Antigua op Xela: het weer. De temperatuur ligt ergens tussen de 20 en 25 graden schat ik, dus lekker de hele dag in korte broek. Ik hou er van. Na school besteed ik een paar uur aan mijn huiswerk en daarna is het tijd voor de kapper. Na 12 weken is het ook wel heel hard nodig. Ik heb hier een kapper gevonden die ‘mijn’ kleur heeft dus dan moet het toch goedkomen. Wel grappig om te zien dat er overal op de wereld toch anders wordt geknipt of gesneden maar het eindresultaat telt, toch? Ik heb in ieder geval weer een heel kort koppie en dan ook nog eens voor een heel leuke prijs.
Woensdag 18 juli
Ik heb gekozen voor het normale lessysteem wat bij deze school inhoudt dat er op woensdag en vrijdag tijd is voor ontspanning. Dit kan ook buiten de school plaats vinden. Wij gaan scrabbelen maar tot de pauze besteden we onze tijd aan weer een nieuwe vorm wat betreft de grammatica. De ochtend vliegt weer voorbij. ’s Middags ga ik naar het centrum om bij een koffietentje mijn huiswerk te maken en verder doe ik niet zo heel veel vandaag. Het leuke van een homestay is dat de eigenaren meestal geen Engels praten en dus moet ik Spaans praten en Maria treedt zelfs als een soort schooljuf op. Ze verbetert me als ik het niet goed uitspreek of een verkeerde tijd gebruik, haha. Nog een voordeel van de homestay is dat de maaltijden zijn inbegrepen. Tot nu toe zijn de maaltijden heel afwisselend, altijd fruit bij het ontbijt en iedere dag iets anders en meestal ook nog echt Guatemalteeks.
Donderdag 19 juli
Na school heb ik afgesproken met Ellen en Andrew, twee studenten van de school in Xela en die nu een paar dagen in Antigua zijn. Samen met een vriend van hen, die hier in Antigua woont, lopen we naar El cerro de la Cruz. Een korte klim (via makkelijke trappen) de heuvel (=cerro) op. Vanaf hier heb je een goed uitzicht op de stad Antigua met daarachter de vulkaan Aqua. Wat opvalt is dat Antigua eigenlijk heel erg klein is en ook heel overzichtelijk. De straten zijn verdeeld in Calles (Oost-West) en Avenidas (Noord-Zuid), zijn genummerd en verdeeld in tweeën – Norte/sur en Oriente/Poniente, waarbij Parque Central het Centrum is. Dus alle straten ten noorden van het park zijn Avenida’s Norte en de straten ten Oosten zijn calles Oriente. heel makkelijk dus. ’s Middags loop ik nog terug naar Parque Central en dat is echt de lokale hangout. Zo druk, zelfs op doordeweekse dagen. Maar ook zo leuk om te zitten en mensen te kijken.
Vrijdag 20 juli
Vrijdag is een alternatieve les dag. Na een uurtje op school zijn we vertrokken naar Jocotenango, een voorstadje 3km ten noorden van Antigua, een kleine half uurtje lopen. Het Centro La Azotea herbergt Casa K’ojom en Museo de Café. Casa K’ojom draaide vooral om de Maya Musica, de verschillende muziekinstrumenten maar ook de feesten van de verschillende Maya stammen. De presentatie was uiteraard in het Spaans en om dat deze mevrouw heel duidelijk sprak was het voor 90% ook heel goed te volgen. In Museo de Café heb ik alles geleerd over koffie, zijn we over de plantage gelopen en mochten we uiteraard proeven. Het was echt leuk om op deze manier les te krijgen. Ik probeer zoveel mogelijk met Sheny te kletsen en ze moet me nog wel veel corrigeren en gelukkig doet ze dat ook maar ik heb wel het gevoel dat ik langzaam vooruit ga. Ik ben echt blij dat ik er voor heb gekozen om hier nog een paar weken Spaans te leren. Deze week heb ik voor mijn gevoel meer geleerd dan tijdens mijn weken in Xela. ’s Middags heb ik weer met Ellen en Andrew afgesproken, in een café doen we eigenlijk ieder ons ding en ondertussen kletsen we. En ik mag weer een tas inpakken, morgen ga ik weer op pad, 2 dagen hiken naar de vulkaan Acatenango, met uitzicht op de Fuego (die vulkaan die een 6 weken geleden nog is uitgebarsten).
Zaterdag 21 juli
Ik hoef eigenlijk niet eens zo heel erg vroeg op want ik word pas om half 8 opgehaald en het half uur daarna de overige deelnemers aan de 2-daagse hike. Ik heb geboekt bij Soy tours en deze organisatie heeft geen agent in Antigua maar is alleen online te boeken. Mijn lerares heeft mij op dit bureau gewezen en ik heb via een what’s appje gereserveerd. De start is een uurtje rijden van Antigua bij het kantoor van Soy Tours in San Jose Calderas. Hier mag iedereen een warme jas en evt. een rugzak uitzoeken en kunnen we handschoenen en andere warmen accessoires huren (zou het koud worden?). Zodra we beginnen, gaan we ook meteen omhoog. We moeten klimmen van zo’n 2000- tot 3600 meter waar het basecamp is. De top van de Acatenango ligt nog eens een 376 meter hoger, op 3976 meter dus. Wij zijn met 10-en en 3 gidsen, wat een luxe. De klimt gaat heel langzaam met ongeveer iedere 20 minuten een paar minuten rust zodat we kunnen acclimatiseren en herstellen van het hoogteverschil. We beginnen onder een heel blauwe lucht maar geleidelijk aan komen de wolken binnen drijven en neemt de wind toe. Ongeveer een 5 uur later arriveren we in het basecamp, heel nette tenten met uitzicht op de vulkaan Fuego. Het uitzicht wisselt zo wat iedere 5 seconden, zo snel gaan de wolken. De spoor dat de lava een paar weken geleden heeft getrokken is vanaf hier goed te zien. Nu is er weinig stromend lava te zien, alleen een pluimpje rook uit de top. Door de wind begint het ook echt koud te worden, een paar extra lagen kleding is geen overbodige luxe. Het eten bestaat uit een aparte combi, frijoles, aardappelpuree en bami en warme chocomel…maar voedzaam is het wel. Tja, zodra het donker is, is er niet zoveel meer te doen dus om half 8 zoek ik mijn bedje al op. Omdat ik een tent alleen heb, heb ik 2 slaapzakken ter beschikking. Lekker dat dit is!
Zondag 22 juli
Om 4 uur worden we gewekt, een uurtje later dan eigenlijk de bedoeling was maar dat komt omdat het zo hard waait dat ze verwachten geen uitzicht te hebben op de top. Toch willen we als groep de klim naar de top wagen maar het is echt mega koud! Ik schat een windkrachtje 8 of 9 en helaas is er inderdaad geen of erg weinig uitzicht. En als we net een kleine glimp op een zonsopgang hebben, zitten er al weer wolken voor. Op de top heb ik dus weinig geluk met foto’s maken maar tijdens de klim krijg ik een helder momentje op de Fuego (met een pluimpje) maar geen lavastroom dus. We blijven niet langer dan 5 minuten boven en dan wil echt iedereen terug. Je moet oppassen dat je niet uit je broek waait hier. Terug in het basecamp is het opwarmen bij het kampvuur en ontbijt (cerials met warme chocomel). Om een uurtje of 8 pakken we de tassen weer op en lopen in een kleine 2 uur naar beneden en hoe lager we komen hoe meer laagjes uitgaan. Voor de middag ben ik al weer terug in mijn homestay en die warme douche is zo ontzettend welkom. Dat warm water zo een luxe en genietmomentje kan zijn. Omdat het zondag is, zijn er geen maaltijden inbegrepen dus voor mijn lunch loop ik naar Parque Central, ook omdat ik moet pinnen. Ik heb denk ik nog maar Q5 op zak, dus dat is zo’n 0,55 Euro cent. Bij Casaca bestel ik een halve portie nachos, ik wil niet weten hoe groot een hele portie is…. Wifi is aanwezig dus de helemaal middag blijf ik hier.
Ha Chantal,
Bedankt maar weer voor het “meelopen” .
Ik zou willen dat het hier ook een dagje koud was. Vreselijk de komende dagen zelfs meer dan 30 graden.
Dus jouw verhaal is echt jaloers makend. Dit duurt al wekenlang 25-30 maar nu wordt het serieus een probleem want de overheid heeft het “nationale hitteplan” in werking gesteld.
Groeten, Suze.