Mijn laatste weekje in Guatemala. Na ruim 2 maanden ga ik dit land nog missen. Maar ik heb nog 1 weekje Spaanse les voor de boeg en dan moet ik me met de taal redden. In ieder geval voor de komende weken. Misschien dat ik over een paar weken, in een andere land nog een paar weekjes terug naar school ga, maar dat is voor latere zorg.
Maandag 30 juli
In overleg met Sheny, mijn lerares, besloten dat dit mijn laatste week Spaans in Antigua is. Voor de laatste werkwoordsvorm heb ik zeker nog 2 weken nodig om deze onder de knie te krijgen dus het is beter om eerst alles wat ik tot nu toe heb geleerd te herhalen en te oefenen. In de praktijk maar ook door Spaans te lezen en podcasts te luisteren. Ik heb vooral nog veel problemen welke verleden ik moet gebruiken en de bijhorende vervoegingen. Een kleine troost, dit schijnen bij de meeste studenten de ‘probleemgevallen’ te zijn, samen met het verschil tussen SER en ESTAR (werkwoord zijn) en POR en PARA (voor). Dus nu weten jullie ook meteen waar de aandacht deze week ligt tijdens mijn les 😊. Maar nu ik heb besloten dat dit mijn laatste week is, ga ik dus weer reizen en dat vergt wel enige planning. De middag ben ik zoet met informatie over de reis op te vragen en me in te lezen over de bestemmingen. Natuurlijk moet ik ook nog wel wat huiswerk maken en de tuin bij Café Fernando biedt precies de motivatie die ik nodig heb, voor beiden. De koffie daar helpt natuurlijk ook wel een beetje mee. Ik vrees dat de canicula echt voorbij is. ’s Middags komt het eerste buitje al naar beneden en ’s avonds komt het met bakken uit de lucht.
Dinsdag 31 juli
Waarom ben ik toch iedere keer om 4 uur wakker? En dan ook zowat klaar wakker. Maar ja, het is niet anders. School was gewoon school, veel oefenen maar gelukkig ook wat tijd voor spelletjes. Het is in de morgen al zwaar bewolkt, de vulkaan Aqua is zelfs niet te zien en om 2 uur begint het al te regenen. Gelukkig ben ik net op tijd binnen in weer een ander café. Ik doe niet zoveel aan school maar des te meer ben ik het vervolg van mijn reis aan het plannen en een globale route aan het maken. En de busreis naar Honduras is ook geboekt, zondagmorgen vroeg gaat de reis verder! Het is full house hier in de homestay. Naast de Taiwanese studenten is er een familie (met 3 kinderen) uit de States bij gekomen, een vrouw alleen en nog 2 Fransen. Het is, netjes gezegd, best wel rumoerig. Ik moet er zeg maar even aan wennen….
Woensdag 1 augustus
Die verleden tijden, zou ik het ooit onder de knie krijgen? Hoop doet leven dus we blijven maar hopen. Na school ga ik eerst naar de Fat Cat waar ik mijn huiswerk maak en daarna bestel ik nog een koffie in Casaca. Inmiddels zijn de eerste hotels in Honduras ook geboekt en vlieg ik, in plaats van de boot te nemen, naar het eiland Roatán. Het prijsverschil was niet zo heel groot en dan is de keuze voor mij niet zo heel moeilijk. Ook mijn ticket naar Costa Rica heb ik inmiddels geboekt. Iemand zin om samen met mij door dit geweldige land te reizen? Ik land de 28e augustus daar. De regen komt nog steeds naar beneden en ’s avonds, als ik net in bed ligt voel ik heel lichte prikkels, het mogen niet eens druppels worden genoemd. Maar dat bleken het wel te zijn. Ik heb een lek in mijn kamer en het water spat vanaf de stoel terug op bed en dat zijn die prikkels die ik voel. Dus bed uit, proberen Maria wakker te krijgen, ondertussen een emmer onder het lek zetten, mijn kleren een droog plekje geven. Weer een poging om Maria wakker te maken maar omdat het zo hard regent wordt alles overstemt. Gelukkig reageert de hond wel. En gelukkig is er nog 1 andere kamer vrij. Ik slaap dus vannacht in een nieuw bed maar echt goed slapen, nee dat wordt hem niet. Denk dat ik maximaal 4 uurtjes heb geslapen.
Donderdag 2 augustus.
Om 6 uur ben ik al weer wakker, deze kamer heeft geen directe ramen maar wel een soort dakvenster waardoor het licht dus binnenkomt. Er hangt natuurlijk geen gordijn voor.
Verder was het niet zo een spannend dagje. ’s Morgens school en ’s middags huiswerk maken en eigenlijk heb ik niet veel meer gedaan. Of toch wel, heb cadeautjes gekocht voor de juf (cd van ABBA – een kopie dus geen idee of het een beetje zuiver is 😉) en voor de dames van de homestay chocolade.
Vrijdag 3 augustus
De laatste dag op school nog een soort van inhaalrace gedaan en mijn ‘probleemgebieden’ behandeld. Die 4 uur waren echt zo voorbij. ’s Middags mocht ik mijn diploma ophalen, gelukkig hoefde ik dit keer niet te speechen. Ik zit nu op het niveau intermedio, gemiddeld dus. De komende weken gaan we het geleerde maar eens in de praktijk brengen. Uiteraard ben ik ’s middags weer naar een café gelopen, dit keer niet voor koffie maar voor een lekkere smoothie en ik heb ook geen huiswerk meer. Hoe relaxed is dat! Maar ik heb mij voorgenomen toch iedere dag wel een uurtje de werkwoorden door te nemen, podcasts te luisteren of te lezen, m.a.w. practicar, practicar, practicar. Of op zijn Nederlands gezegd, oefenen, oefenen en oefenen. In het huis met de overige gasten zitten kletsen. Dit weekend gaat iedereen zo een beetje weg dus het was onze laatste avond samen.
Zaterdag 4 augustus
Geen wekker maar echt uitslapen lukt me ook niet, 7 uur opstaan is een soort van laat voor mij. Maar wel rustig opgestart en op mijn gemak ontbeten. Mijn laatste dagje in Antigua én in Guatemala. Ik ga het hier nog echt missen. Ik ga een laatste keer met mijn camera op stap. Ik wil de Iglesia de San Francisco nog bezoeken, de markt en verder in het park nog 1 keertje mensen kijken. Achter de huidige San Francisco liggen de ruïnes van de originele kerk nog. In de aardbeving van 1773 is de kerk totaal verwoest en pas in 1960 is ie herbouwd. De markt is echt een markt waar iedereen door elkaar krioelt en schreeuwt maar waar ook echt alles op straat door venters wordt verkocht, van tandpasta tot leggings en van lampen tot soeplepels. Mij is het een beetje te druk dus ik heb het ook snel gezien. Het busstation is hier trouwens ook, dat blijft toch ook wel altijd bijzonder om te zien. De chicken bussen lijken heel willekeurig te rijden maar er zal toch wel enige logica inzitten, hoewel ik hem niet heb ontdekt. In Parque Centraal is het om 11 uur ook al megadruk. Wat is dat toch hier in de weekenden. Je kunt bijna over de koppen lopen maar ja, dat maakt het mensen kijken natuurlijk wel weer veel makkelijker. Ik heb geen zin om voor de lunch terug te lopen naar mijn homestay, ik blijf in de stad en eet ergens een lekker preisoepje en op het dakterras van Sunset drink ik een Michelada. Dat is een typische lokale drank gemixt met bier. In het origineel zit onder andere tomatensap, limoen en nog iets hartigs. Maar het kan ook op basis van vers fruit gemixt worden. Ik vind het in ieder geval erg lekker.
Zondag 5 augustus
Deze laatste nacht heb ik ook weer in een andere kamer geslapen. Het lek bleek in de praktijk toch nog niet gemaakt. Na de hoosbui van gistermiddag, kwam ook in mijn kamer het water weer naar binnen. De ‘schade’ bleef dit keer gelukkig beperkt tot een natte flightbag. Om half 4 gaat mijn wekker al dus het was een kort nachtje. Om iets over 4 verlaat ik ‘la Casa de Maria’ en gaat mijn reis weer verder. Het vervoer is dit keer een minibusje, alleen staan de stoelen voor mij te dicht op elkaar dus deze rit van zes uur was niet echt heel comfortabel. Bij El Florido gaan we de grens over, uitstempelen voor Guatemala en instempelen voor Honduras. Hier op de grens lopen mannetjes met gigantische stapels geld in hun handen waar je kunt wisselen. De koers is redelijk dus ik heb mijn Quetzales ingewisseld voor Lempiras. Tegen half 11 arriveren we in Copán Ruinas waar ik 2 nachten blijf. Ik heb via booking.com al geboekt en er staat zelfs iemand van het hotel te wachten om de laatste 100 meter met me mee naar het hotel te lopen. Dat noem ik service. De eerste indruk van Honduras….Copán heeft een beetje weg van Antigua, ook gekleurde huisjes en keien in de straten maar daar houdt de vergelijking wel op. Hier minder klederdracht en de mannen zijn meer muchachos – met cowboyhoeden en cowboylaarzen. Maar ook hier zijn ze net zo vriendelijk en het is in ieder geval goedkoper. ’S Avonds eet ik voor omgerekend 3 Euro en dan is de limonade duurder geweest dan de 2 soorten toritillas die ik heb gehad. Zodra we de grens over gingen leek het wel of de omgeving nog groener werd en nog heuvelachtiger. Mijn zegt dat Honduras niet veilig is om te reizen maar ik kan het nu nog nauwelijks geloven. Zolang ik mijn gezonde Hollandse verstand gebruik…
De komende 3 weken reis ik door Honduras en El Salvador. Op mijn polarsteps account heb ik weer een nieuwe reis aangemaakt – deel 9 al weer. Via Polarsteps kun je mijn route ‘bijna’ live volgen, mocht je het leuk vinden.
Geef een antwoord