Volg de dag – week 32

Mijn laatste weekje Hawai’i zit erop. Morgen vlieg ik naar het vasteland van Amerika maar deze week nog zo ontzettend veel gedaan en gezien op Big Island en Maui.

17 juli
Gisteren was ik in het Hawai’i Volcanoes National Park, erg indrukwekkend om tussen al die verschillende lavastromen door te rijden maar de nieuwste stroom, die nog steeds actief is, is beter te zien vanaf de andere kant. Dus dat is voor vanavond mijn einddoel maar omdat je pas vanaf 3 uur in de middag op zoek mag naar die lava heb ik dus de hele dag nog voor me. De ochtend besteed ik aan het zoeken naar een vervoermiddel voor als ik over een goede week in de Verenigde Staten ga rondreizen en het wordt uiteindelijk een auto. Een campervan (zo eentje die ik ook in Nieuw Zeeland en Australië had) is vier keer zo duur dan een gewone auto. En dan is de keus niet zo heel moeilijk meer. Voor $100 per dag moet ik toch vast ergens een motel, een hostel of een bank kunnen vinden, toch? Verder mijn eerste nachten in San Francisco geregeld, ik ga weer couchsurfen, en me al iets verdiept in Alaska. Dat wordt dus mijn bestemming na de roadtrip in de States ?. ’s Middags rij ik rond in Puna met een korte stop bij het Lava Tree Park – een park waar bomen bedolven zijn onder de lava – en verder bij een beachpark maar het is niet echt een strand te noemen, het is meer een zwembad aan zee.  En dan mag ik eindelijk naar de lavastroom op zoek. Het is al tegen zessen als ik aan het einde van de highway 130 parkeer en op een fiets stap. De lavastroom ligt zo’n 4,5 mijl van de parkeerplaats, op zich prima te lopen want het is gewoon een gravelroad maar ik moet ook nog terug en dan zal het inmiddels pikkedonker zijn. En met de fiets gaat het dan toch net ff sneller en er zit een licht op. Veiligheid boven alles dus we kunnen niet heel dicht bij de lavastroom komen maar we kunnen de rode gloed van de lava die in de oceaan stoomt toch goed zien. En dat, met een zonsondergang op de achtergrond, is ook weer een magisch beeld. Net voordat het echt helemaal donker is ga ik alvast terug om de meute voor te blijven en dat is weer een wijs besluit, haha.

18 juli
Tijd om naar het volgende eiland te gaan. Maui is het laatste van de vier die ik bezoek en dan heb ik alle grote eilanden gehad. De vlucht van Hilo naar Kahului duurt maar 40 minuten en vanuit de lucht krijg ik een prachtig eerste zicht op het groene eiland. De auto is dit keer een Ford Focus en ik kan gelukkig al bij mijn couchsurf hosts terecht dus daar rij ik meteen naar toe en ik word heel hartelijk door Steven ontvangen. ’s Middags ga ik op pad voor een eerste kennismaking met Maui en ik maak een rondje om West Maui, een soort uitstulpsel in het Noord-Westen, langs de kust. De eerste stop is Lahaina, erg toeristisch maar toch wel leuk om even rond te lopen en wat te lunchen. Daarna is het tijd voor strand in Honolua Bay maar het waait zo ontzettend hard dat ik in no-time helemaal onder het zand zit en het blijft heel erg plakken. Ik wil mijn rondje om West Maui afmaken maar vanaf hier wordt de highway een slingerweg, vaak heel smal en eigenlijk meer voor 1 auto en vooral heel veel bochten. Daar verkijk ik mij dus wel een beetje op, ik doe er bijna 2 uur over om dat stuk te rijden. En Steven had me nog gewaarschuwd (maar niet dat het zo smal was)… Gelukkig ben ik nog net voor het eten terug en kan nog snel douchen voordat ik mag aanschuiven aan de ahi. En dat is lekker! Steven geeft me zelfs nog een korte kookcursus hoe te bereiden, met de nadruk op kort want de ahi (geelvin tuna) wordt maar zo’n 10 seconden aan beide kanten aangebraden. Het binnenste blijft dus rauw.

19 juli
Gisteren was ik te laat om boodschappen te doen en daarom heb ik nu dus geen ontbijt. Koffie en een banaantje zijn voorlopig goede vervangers maar zodra die op zijn ga ik toch eerst even naar de Safeway om wat inkopen te doen. Al met al ben ik eigenlijk veel te laat weg om te gaan wandelen maar de hike die ik in gedachten heb is niet zo heel lang, totaal maar 5 mijl. En dat lijkt natuurlijk niet zo veel maar de heenweg is alleen maar klimmen en terug dus alleen maar naar beneden en het is heel modderig. Niet zo zeer diepe modder maar wel een heel glad bovenste laagje dus af en toe lijkt het of dat ik op glad ijs schaats. En ik presteer het om op een trappetje, wat toch eigenlijk makkelijk moet zijn, onderuit te gaan…..weer een paar blauwe plekken rijker. De wolken hangen heel laag dus helaas heb ik aan de top helemaal geen uitzicht maar gelukkig was het uitzicht onderweg wel heel mooi met heel veel groene valleien en vergezichten naar de oceaan. De trail die ik heb gelopen was de Wiahe’e Ridge trail en daarvoor moest ik weer een stukje die slingerweg over maar nu in de andere richting en gelukkig nog breed genoeg voor 2 auto’s. Terug in Kihei waar ik verblijf ga ik weer langs de supermarkt maar nu om het avondeten in te kopen. Ik kook vanavond,  boerenkoolstamp maar dan met een tropical twist. En waarom in hemelsnaam boerenkool met deze warmte hier? Wel Annette (mijn host) is van Nederlandse komaf….

20 juli
Wat zo leuk is aan het overnachten bij een local is dat ze je mee op sleeptouw nemen en je dus op plekken komt waar je als ‘normale’ toerist niet komt en ze weten bovendien de beste adresjes om te lunchen. Vandaag nam Steven me mee naar (een) Secret Beach. En inderdaad, daar zou ik zelf nooit zijn gekomen. Dit geheime strand ligt vanaf een groot strand (ook wel Big Beach genoemd), twee keer over wat rotsen klimmen maar dan heb je het strandje ook helemaal voor jezelf alleen. Nu waren we er ook al wel vroeg, om ca. half acht. Maar pas tegen elven komt er nog iemand op het strand liggen. En lunch was een vis sandwich bij Pa’ia Fishmarket, uiteraard op aanraden van Steven en hij had helemaal gelijk, erg lekker. ’s Middags wilde ik eigenlijk gaan suppen (ofwel stand up paddeling) maar de lessen zijn alleen in de vroege morgen. Dus die ervaring moet ik nog even uitstellen. Dan maar weer naar een strandje maar nu op loopafstand van mijn verblijfadres waar ik Steven en de auto heb achtergelaten. En het was warm, het is hier in de zomer bijna niet uit te houden, zo warm….bijna dan he ?.

21 juli
Vandaag verhuis ik van de couch surf host naar een airbnb adresje. Zo’n 20 mijl verder meer richting het Noord-Oosten en prima uitgangspunt om die kant van Maui en het Nationale Park te ontdekken. Officieel is de incheck tijd pas vanaf 16.00 uur maar het is geen probleem als ik mijn tas al eerder kom afgooien. Gelukkig maar want ik wil mijn backpack niet in de auto achterlaten op een of andere parkeerplaats. Er wordt nog al eens ingebroken hier….. Ik verblijf nu in Haiku en deze kant van het eiland vind ik persoonlijk al mooier, groener. Er komt trouwens weer een tropische storm mijn kant op. Inmiddels is ie wel enorm afgezwakt maar het regent wel heel de dag, gelukkig vooral miezer en eigenlijk is dat helemaal niet erg als je wilt wandelen. Ik loop de Kahakapao Loop Trail in het Makawao Forest Reserve, 6,2 mijl door de bossen en redelijk vlak. Een makkie dus dit keer. Met een omweg, via de dorpjes Makawao en Pa’ia – beide hebben nog wel iets weg van het Oude Westen maar ik vind die bouwstijl wel heel sfeervol – en de Ho’okipa Lookout rij ik weer terug naar Haiku. De lookout kijkt uit op Ho’okipa Beach en naast de surfers zijn de groene schilpadden hier de grote trekker. In een hoekje van het strand komen ze uit het water om uit te rusten en op te warmen. En het zijn er niet een paar maar tientallen van die grote jongens. Gaaf om te zien. Op dit strand leggen ze in het najaar ook eieren.

22 juli
Een toeristisch uitje wat hier erg veel wordt gedaan is ‘downhill Maui’, kort gezegd: met de fiets vanaf de hoogste top naar beneden toe nadat je de sunrise hebt gezien. Eigenlijk wilde ik dit ook doen maar toen ik mij er in ging verdiepen toch maar besloten om het niet te doen want: A – prijs is fors, B: je moet om ca. 02.30 uur al vertrekken, C: het is geen mtb maar een cruiser en echt alleen maar in volle vaart naar beneden en D: volgeboekt. En ik ben eigenlijk wel heel blij dat ik het niet hebt gedaan. Geloof niet dat ik er voldoening uit had gehaald. De zonsopkomst is vast heel erg mooi maar dat naar beneden fietsen haalt het wat mij betreft niet bij een stevige hike in het Haleakala National Park dus dat is mijn invulling van de dag geworden. Of eigenlijk zijn het 2 hikes geworden. Ik ben al vroeg op pad, om 7 uur zit ik al in de auto want het is toch nog zo’n anderhalf uur rijden. In mijlen is het niet zoveel maar ik moet wel helemaal naar de top en die ligt op ruim 3000 meter. Mijn eerste stop is uiteraard weer het informatiecentrum waar ze mij advies geeft welke hikes het meest geschikt zijn. De eerste hike is een deel van de Keonehe’ehe’e trail in de krater. Officieel mag de Haleakala geen vulkaan worden genoemd omdat er twee uitlopers zijn en volgens mij is ie ook nooit uitgebarsten maar het binnenste is prachtig met veel verschillende kleuren en kleine kraters. Ik loop zo’n 2 mijl over deze trail tot Split Rock en dan moet ik weer omhoog en dat is heel wat zwaarder. Ik moet natuurlijk ook niet vergeten dat ik op ruim 3000 meter ben gestart dus dat de lucht hier ook wel ijler is. Voor de tweede hike moet ik weer de auto in tot de parkeerplaats voor de Halemau’u trail, op 2436 meter. Het is hier al veel groener, wel nog alleen maar struiken maar toch een totaal ander uitzicht dan op de top. De hike daalt over smalle slingerweggetjes naar zo’n 2115 meter en het laatste stuk is redelijk vlak. Totaal duurt deze afdaling 2 uur en het uitzicht is steeds prachtig. De wolken blijven aan 1 kant van de heuvel hangen en lijken zich niet te verplaatsen, heel bijzonder. Maar als we dan een welverdiende pauze nemen beginnen de wolken wel opeens te schuiven dus hup weer in de benen en aan de klim terug beginnen. En soms loop ik dwars door de wolken en het volgende moment is het weer helder. De temperatuur kan dus ook ineens veranderen. Niets zo veranderlijk als het weer in Hawai’i. Dit was een prima wandeldagje met ruim 18 kilometer maar het zijn vooral de hoogtemeters die het hem doen.

23 juli
Mijn laatste dag op Maui en in Hawaii. De bekendste roadtrip van Hawaii – the road naar Hana – ga ik vandaag rijden. De hwy 36 loopt langs de gehele oostkust van Maui en is maar zo’n 32 mijl lang, niet echt heel bijzonder zou je zo zeggen. Maar die 32 mijl heeft wel 670 bochten en 54 zogenaamde ‘one lane bridges’ – bruggen en soms ook een stukje weg waar maar een auto tegelijk over heen kan. Je doet dus ruim 2 uur over dit stukje maar het is wel een heel mooie route. Ik ben al vroeg op pad, net na 7 uur dus de heenweg is heel goed te doen want het is nog heel rustig op de weg en bijna geen tegenliggers. En behalve op de stukken waar het ‘one lane’ is, is de weg goed te rijden. Ik rij nog 10 mijl verder naar het Nationale Park en deze 10 mijl zijn eigenlijk veel spannender – lees: voornamelijk veel smaller, vooral op de terugreis. In het Nationale Park, de Zuidelijke uitloper van de Haleakala (waar ik gisteren was), loop ik de Pipiwai trail. Een makkelijke 7km met een paar watervallen en een stuk dwars door een bamboe bos. Lekker tochtje. En dan moet ik ook weer terug en het is aanzienlijk drukker dan op de heenreis. Ik stop nog voor een verse smoothie en dan terug naar mijn Airbnb waar ik mijn tas alvast ga pakken (en een laatste was in Hawai’i draai). Morgen vlieg ik naar San Francisco.