Volg de dag – week 33/2019

Zondag 11 augustus

Ik ben nog in Cuenca, dit is de derde grootste stad van Ecuador en ligt in het Zuiden in het Andesgebergte. Naast dat de stad op de UNESCO wereld erfgoedlijst staat en er dus veel koloniaals te zien is, is het ook een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan het National Park Las Cajas en dat is dus wat ik vandaag ga doen – wandelen in las Cajas. Met de bus (die richting Guayaquil gaat) ben ik in een uurtje rijden bij het park. De weg erheen is er een met veel bochten en bovendien weer hoogtemeters maken. Het park ligt namelijk op zo’n 3800 meter hoogte. De wolken hangen laag vandaag dus het zicht is niet echt heel wijds of zeg maar gerust, erg beperkt. Bij de ingang moet ik me registreren en vanwege het weer mag ik alleen route 1 zonder gids lopen. Dus dan lopen we maar route 1. Dit is maar een 4,5 kilometer en er staat zo’n 3,5 uur voor. De route begint bij het meer maar dat is dus niet echt heel goed zichtbaar. En dat geldt eigenlijk voor de hele route. `Gelukkig` waait het erg hard dus het zicht verandert ook met de seconde. Zo zie je niets en meteen daarna heb je weer een wow-momentje. Het park bestaat uit meer dan 270 meren en meertjes en deze liggen voornamelijk in de parámo, een soort van grasland met een unieke flora. Het pad is echt heel modderig en dus glad maar de gehele route is toch heel afwisselend. Naast de parámo, lopen we ook gedeeltelijk door een bos met bomen met heel kronkelige stammen. Een beetje surrealistisch doet het wel aan maar oh, wat is het ook mooi. Omdat het mistig is en bovendien hard waait is het ook koud. Na 3 uur ben ik weer terug bij het startpunt en ik vind het eigenlijk ook wel genoeg geweest. En dat zeg ik, voor wie een hike niet snel te lang duurt. Dan weten jullie ongeveer wel hoe zwaar het was. In het bezoekerscentrum zit een kleine cafetaria en daar neem ik een Canelazo en een Locro de papas om op te warmen. De eerste is een warme fruitpunch en de tweede een aardappelsoep met kaas en avocado. Beide erg lekker en goed voor de innerlijke mens. Daarna loop ik naar de weg om op de bus te wachten terug naar Cuenca. De eerste, na ruim een half uur wachten, zit blijkbaar al vol want deze rijdt door. Wat later stopt er een auto die ons voor $3 wel naar de stad wil rijden (t.o. $2 voor de bus). Ik vind het een goede deal maar vaak is goedkoop ook duurkoop. Het jongetje dat voor in zit is ziek en kotst echt de hele auto onder. Ik had medelijden met de chauffeur, het gaat hem geld kosten om zijn auto schoon te krijgen (de etensresten zaten namelijk in de ventilatorgaten). Kortom, deze dag was in vele opzichten een memorabele dag.

• 

• 

• 

• 

Maandag 12 augustus

De afgelopen weken, of eigenlijk bijna mijn gehele verblijf in Ecuador, heb ik alleen maar in lange broeken gelopen en longsleeves gedragen. De Andes zijn natuurlijk hooggebergten met daarbij horende temperaturen, dus koud(er). Tijd om de warmte op te zoeken. Ik vertrek richting de kust van Ecuador, stiekem toch nog wel een lange reis want ik ben ruim 8 uur onderweg. Eerst heb ik een bus naar Guayaquil. Het busstation daar is echt gigantisch groot. Ik had al gelezen dat de bussen naar de kust van de 2^e verdieping vertrekken dus ik loop daar meteen naar toe maar het blijkt dat de kaart- verkoop op de begane grond zit dus ik kan weer naar beneden. Er is gelukkig wel een rechtstreekse bus en die vertrekt meteen. Dus kaartje gekocht en meteen weer terug naar de 2^e verdieping, ik heb geen eens tijd om iets te eten te scoren. Ook deze rit via Jipijapa (leuke naam hè) duurt vier uur en dat is een uur langer dan gedacht. En wat denk je, het is zwaar bewolkt als we aankomen. Ik heb nog geen accommodatie geboekt omdat ik ze eigenlijk allemaal te duur vind via booking.com dus ik ga binnenlopen. Het eerste hostel heeft nog een kamer beschikbaar en i.p.v. van ruim $23 p.n. via booking.com betaal ik nu slechts $9. Weliswaar een kleiner kamertje en zeker geen luxe maar voor dit geld incl. een eigen badkamer mag je ook niet te hoge eisen stellen, toch? Omdat ik dus nog niet gegeten heb, ga ik bijna meteen op zoek naar een restaurantje en het wordt de Italiaan voor een lasagne met erg lekker wijn (of 2). Lang geleden dat ik een wijntje dronk. En daarna zit ik op mijn dakterrasje in een hangstoel naar de dreunen van een disco te luisteren. Dat wordt oordopjes in vannacht, haha.

Dinsdag 13 augustus

Het is nog steeds bewolkt als ik opsta maar toch ga ik voor een korte broek (of eigenlijk rok) en ik trek ook alvast mijn bikini aan. Ik ga er gewoon vanuit dat de zon zich vandaag laat zien. En gelukkig doet ie dat ook maar wel pas tegen het middag uur komt ie echt goed door. Ach, de hele morgen ben ik zoet met van alles en ik lunch ook nog eerst dus pas tegen half 1 leg ik mijn handdoekje op het strand. En die ligt in no time onder het zand. Het waait flink, niet dat ik gezandstraald word maar wel zoveel dat alles onder zit. Er zijn wat strandtentjes waar ook ligstoelen staan dus ik waag het er op en ik mag inderdaad gewoon gaan zitten. Natuurlijk bestel ik wel een drankje, koffie in mijn geval want ik heb mijn drug nog niet gehad vandaag. Ik merk wel dat je de zon hier moet pakken als ie zich laat zien want tegen 3, half 4 komen de wolken al weer voor de zon en wordt het ook frisser. Om half 5 geef ik er dan ook de brui aan. Met kippenvel op het strand zitten is toch niet echt lekker. Even douchen om op te warmen en daarna toch weer eens mijn Spaans oefenen met de app Babbel. En natuurlijk moet ik ook nog een hapje eten en het wordt iets met vis, erg lekker.

Woensdag 14 augustus

De Galapagos eilanden, ik zou er zo graag heen gaan maar ze passen budget technisch absoluut niet in mijn schema. Voor een week moet je minimaal rekening houden met 1000 Euro. Voor dat geld kan ik bijna een maand hier op het vasteland rondreizen. Maar….er is een alternatief: Isla de Plata, ook wel Poor Mens Galapagos genoemd. Uiteraard kan dit eiland niet tippen aan de echte maar een aantal vogels, waaronder de Blue footed booby, leeft hier ook. Voor een vaste prijs van $45 kun je met een dagtocht naar dit eiland. En voor die prijs krijg je ook nog een paar walvissen te zien. Klinkt als een win-win toch? De praktijk viel mij toch een beetje tegen. Misschien had ik er teveel van verwacht door foto’s die ik van anderen had gezien. Jawel, de Blue Footed Booby heb ik gezien, heel veel zelfs, ook schildpadden en walvissen. Maar veel andere vogels heb ik niet van dichtbij gezien. De fregat bijvoorbeeld, heb ik alleen in de lucht gezien of op een klif in de verte. Op het eiland zijn meerdere trails uitgezet en helaas besloot de meerderheid van de groep voor de wandeling naar de kliffen en niet voor de andere tocht waar je meer vogels ziet. Tja, en de meerderheid beslist. Het snorkelen heb ik ook overgeslagen want ik vond het gewoon te koud. Ook al was het water best lekker van temperatuur, het idee om het daarna zo koud te hebben stond me absoluut niet aan. Maar ja, koud kreeg ik het toch wel. De tocht terug was, zachtjes gezegd, best ruig en de golven sloegen als regen over de rand dus ik was alsnog doorweekt en dan is een uur lang. Mijn maag vond het ook te lang duren (als je begrijpt wat ik bedoel). Het eerste wat ik heb gedaan toen ik terug was, was dan ook een warme douche nemen. En als troost ben ik pizza gaan eten met een glas wijn.

• 

• 

• 

• 

Donderdag 15 augustus

Bij dat strandtentje van eergisteren kan je ook ontbijten en ik gun het deze mensen dus ik ga daar heen om wat te eten. Het wordt een bolón, een typisch Ecuadoriaans gerecht bestaande uit verde (groene bananen) die tot een bal zijn gedraaid met tomaten, een ei en spek. Daarbij koffie en een ananassap. Allemaal erg lekker en de wifi is erg goed dus ik ben eigenlijk de hele morgen aan het werken. Het is toch nog niet echt strandweer. Om 12 uur moet ik uitchecken dus ik haal mijn tas net voor die tijd op en pak ook nog even snel mijn laatste restje yoghurt uit de koelkast mee. En die valt totaal verkeerd. Ik heb meteen buikpijn en dan is een busreis geen pretje. Ook al duurt de rit maar 45 minuten voor ik op mijn volgende bestemming ben. Maar op weg naar mijn hostel komt toch alles naar buiten. Ik kan het maar kwijt zijn, oeps. Ik zit nu in Montañita en dat is een heel toeristische badplaats, bekend om het surfen en de party-scene. Maar ik zit ver van die drukte in een heel klein hostel met maar 4 kamers (waarvan 1 een dorm is met 7 bedden) maar wel erg netjes en een fijne sfeer. Zo fijn dat ik ’s avonds al beslis om alvast 3 nachten extra bij te boeken. Mijn plannen zijn weer eens gewijzigd.

Vrijdag 16 augustus

Het is zwaar bewolkt, echt geen strandweer. Ik vind het zelfs fris. Ik had dat strand toch iets anders voorgesteld. Ach, ik breng de ochtend door met lezen, Spaans leren en voor de lunch loop ik even naar het stadje. De komende weken wil ik, als het lukt, ergens twee weken vrijwilligerswerk doen. De middag besteed ik aan het zoeken naar verschillende adressen, die aanschrijven etc. Nu maar even afwachten of ik iets kan vinden. Ik heb eindelijk weer eens gekookt (gisteren al) en vanavond hoef ik alleen maar op te warmen. Lekker makkelijk.

Zaterdag 17 augustus

Nog steeds zwaar bewolkt en bijna koud te noemen. Maar volgens mij ben ik de enige die het zo ervaart. Als ik na de lunch nog over de boulevard loop, zie ik dat het strand vol ligt met badgasten en echt, het is niet warm. Montañita wordt in de weekenden dus overspoeld met toeristen. Voornamelijk toeristen uit de grote steden zoals Quito en Guayaquil. En als je komt voor strand dan ga je dus ook naar het strand ongeacht het weer. Ik lunch bij een Peruaans eettentje met chevice vooraf, rauwe vis gegaard in citroensap dus. Erg lekker. Het hoofdgerecht trouwens ook, ook weer vis. En dat alles voor die leuke prijs die ze hier voor lunches vragen. Daarna drink ik nog een net zo dure smoothie met hoofdbestanddeel chocolade. Iets met jezelf af en toe kietelen. Maar het avondeten wordt gewoon een simpele boterham met tonijn en avocado. Ook wel weer eens heel lekker. De avond breng ik al pratend door met Emma, een vrijwilligster uit Venezuela die hier in het hostel werkt.

Next: vrijwilligerswerk in Peru

Je leest het goed, ik heb vrijwilligerswerk gevonden in een klein hotelletje in Peru dus mijn volgende bestemming wordt Mancora.