Volg de dag – week 33

24 juli
Een reisdag – vlucht nr. 20 sinds ik bijna 8 maanden geleden ben vertrokken…. Vandaag heb ik Hawai’i verlaten en ben naar het vaste land van de Verenigde Staten gevlogen. Naar Oakland om precies te zijn maar eigenlijk is het gewoon San Francisco. En daar ben ik nu dus. Ik logeer bij Gurkaran in de Dog Patch, een voornamelijk van oorsprong industriële wijk maar wat tegenwoordig helemaal hip is. Hij heeft hier, samen met een roommate, een mooi appartement en ik mag op de vide slapen. Vanaf Oakland neem ik de BART (een monorail / metro) naar Embarcadero en daar haalt Gurkaran mij op met de auto, wel zo lekker. Na een snelle pasta neemt hij mij mee voor San Fran by night. Vanaf 2 punten in de stad krijg ik een prachtig zicht op de stad, de eerste is een zicht down hill en het tweede viewpoint is vanaf Twin Peaks waar je echt een heel breed blikveld op de stad hebt. Super gaaf.

25 juli
Ik ben amper wakker of er wordt al verse koffie voor mij gezet, meteen gevolgd door pannenkoeken. Hoezo luxe, dat couchsurfen ?. Twee dagen, dat is wat ik heb om SFO te ontdekken maar ik moet ook alvast mijn reis langs de Nationale Parken gaan voorbereiden dus het zal niet 48 uur de toerist uithangen worden. Met de T-line, die hier 1 blok verderop een halte heeft, ga ik naar downtown SFO. Mijn eerste stop is het postkantoor om de reisgidsen van Hawaii naar NL te sturen. Eigenlijk kan ik beter tzt een nieuw boek kopen want de verzendkosten zijn hoger dan de kosten voor een nieuw boek. Maar ja he, hier staan mijn aantekeningen in. Daarna ben ik al weer toe aan koffie en die drink ik al lopend richting het informatiecentrum op. Bij Union Square staat zo’n giga rij wachtenden dat het even duurt voordat ik door heb dat al die mensen op de cable car – je weet wel, die bekende tram die hier de heuvels op en af rijdt – staan te wachten….die sla ik dus over. Na bijna 8 maanden ga ik toch overstag en koop bij de Nike shop een paar sneakers. En nee, ik gooi geen paar schoenen weg maar ik wil er gewoon weer een beetje hip bijlopen. Vanaf Union Square loop ik via Lombard Street (ook al zo druk) naar Fishermans Wharf en weer kan ik bijna over de toeristen lopen. Te druk naar mijn zin dus ik neem redelijk snel de tram weer terug naar downtown waar ik nog Alexander Books binnen glip om een Lonely Planet over de Nationale Parken en een Rand Mc Nalley (routeboek) te kopen. Alles bij elkaar ben ik uiteindelijk toch bijna 10 uur in de stad geweest, wel voldoende lijkt me zo. Maar ook deze stad, net als Melbourne, vind ik wel heel gaaf om rond te lopen. De Victoriaanse bouwstijl, afgewisseld met wolkenkrabbers en dan al die heuvels, heeft toch wel wat.

26 juli
Wat is er nu Nederlandser dan de fiets? Niet veel toch? Mijn tweede dag SFO ga ik vanaf de fiets ontdekken. De meeste mensen die een fiets huren gaan daarmee naar de Golden Gate brug om die over te fietsen maar ik heb natuurlijk weer andere plannen. Deze favoriete route is mij veel te druk. Ik maak een rondje dwars door de stad met een stop bij de Painted Ladies,  het Golden Gate Park, de kustlijn en kom zo ook bij de Golden Gate Bridge uit maar dan van de andere kant. Ik heb geluk, het is een supermooie dag dus de hele brug is zichtbaar, heel af en toe verdwijnt het topje van een van de steigers even in de mist maar dat is dan ook alles. En nee, ik ga niet de brug over, dat doe ik morgen wel met de auto. Nadeel van dwars door de stad is dat er ook een paar pittige klimmetjes bijzaten maar het is mij gelukt om, zonder afstappen, die heuvels te nemen. Je ben Nederlandse of je bent het niet ?…. Op Fishermans Wharf lunch ik nog even maar daarna fiets ik rap terug naar de fietsverhuurder om mijn fiets in te leveren en ga ik met de T-line weer terug naar mijn logeeradres. Zo grappig om te zien dat iedere keer als ik ergens een fiets huur de mensen om mij heen zo bezorgd zijn en ik allerlei adviezen krijg dat ik vooral voorzichtig moet doen. Ik krijg allerlei waarschuwingen maar ze vergeten dat wij zo een beetje op de fiets zijn opgegroeid en het is echt waar, je verleert het nooit.

27 juli
Die twee dagen San Francisco zijn omgevlogen maar ik ga toch echt weer verder ook al mag ik van mijn host gerust nog langer blijven. Mijn auto kan ik pas om 12 uur ophalen dus ik kan het heerlijk rustig aan doen en zelfs nog een kopje koffie met Gurkaran drinken. Met de T-line ga ik weer naar de stad en vanaf de halte Powell Street is het maar 2 blocks lopen naar de verhuurlocatie. Ik ben iets te vroeg dus neem nog maar een koffie met een cinnamon raisin bagel met creme cheese, echt by far mijn favoriete bagel maar dan wel heel licht getoast. Uiteindelijk moet ik bij de verhuur nog ruim een uur wachten omdat de auto nog klaar gemaakt moet worden. Ik krijg een luxere uitvoering dan besteld en rij nu rond in een Subaru Legacy, een super lekkere auto om te rijden en inderdaad van veel gemakken voorzien. En dan nu de stad uit, dat is dan de volgende uitdaging maar gelukkig is daar Google Maps. Wel jammer dat juist vandaag mevrouw de wegwijzer haar mond houdt maar gelukkig kan ik nog wel op de kaart kijken dus zie toch wel waar ik heen moet. Zoals al gezegd, ga ik over de Golden Gate Bridge, via de 101 naar het Noorden. En wat heb ik gisteren een geluk gehad met weer, vandaag is bijna de gehele brug in mist gehuld. Ik wil eigenlijk het eerste deel via de 1 rijden. Dit is een scenic route langs de kust maar ik rij al vrij in het begin tegen een wegafsluiting aan en uiteindelijk draai ik om en besluit om dan toch maar de 101 te nemen, ook omdat het inmiddels al ruim na 3 uur is. Maar ook de 101 schiet niet op want er is zoveel file. Ik stop onderweg kort om een hapje te eten en uiteindelijk tegen half 9 stop ik in Garberville om te overnachten. Ik heb dan slechts 220 mijl gereden.

28 juli
Omdat het motel best prijzig was, of in ieder geval voor mijn portemonnee, wil ik het voor de komende nachten, als ik het Redwood National Park wil bezoeken, toch maar alvast een kamer vastleggen en niet vannacht op de bonnefooi nog iets moeten zoeken. En dan blijkt dat er dicht bij het park eigenlijk geen betaalbare slaapplek te krijgen is. Uiteindelijk vind ik iets via Airbnb, nog niet echt super goedkoop, maar dat ligt nog zo’n 45 mijl ten zuiden van het park. Net als ik wil vertrekken krijg ik deze bevestigd. Vandaag is maar een kort dagje rijden, slechts 90 mijl tot Bayview. Ik ga weer verder op de 101 maar neem iets verder op de route een detour via de Scenic Route ‘Avenue of the Giants’. Juist ja, links en rechts van mij staan van die giga grote bomen. En deze weg loopt daar 32 mijl dwars door. Een heel mooi alternatief voor de snelweg. De Airbnb ligt helemaal aan het einde van een weg en ik heb er een beetje gemengde gevoelens over. Het huis is prima, mijn kamer redelijk maar het is niet echt heel schoon. De badkamer en keuken zijn ronduit smerig. Als ik er iets van zeg, maakt hij de badkamer overigens wel schoon hoor. De keuken wordt niet zo veel mee gedaan, gelukkig hoef ik niet echt te koken. Ik moet trouwens eerst weer eens boodschappen doen want ik heb helemaal niets te eten meer. De supermarkt ligt in Aracata en dat is 6 mijl rijden en ik heb zelden zo’n een fijne supermarkt gezien. Veel lokale producten – de groente en fruitafdeling is megagroot, heel veel dispensers zodat je zelf kunt afwegen voor cerials, bakprodukten, noten, koffie, thee e.d. Ik heb mijn ogen uitgekeken en echt lang rondgelopen. Mijn lunch worden 2 scones en koffie die ik bij de koffiecorner koop. Terug bij de airbnb, begin ik alvast om de reis langs de NP verder te plannen. Ik heb toch wel in de gaten dat op de bonnefooi reizen dichtbij of zelfs in de parken in het hoogseizoen eigenlijk niet haalbaar is.

29 juli
Het is hier nog steeds California maar de temperatuur is niets tropisch aan. Het koelt ’s nachts af tot zo’n 10 graden en overdag wordt het ook niet veel warmer dan 20 graden. Gelukkig heb ik een deken op mijn bed maar het is toch wel weer even wennen. Ik ben lekker op tijd weer wakker. Na een douche en ontbijt is het iets na 8 uur voordat ik vertrek richting Redwood National Park. Maar het is al na 9 uur dat ik bij het informatiecentrum binnenloop voor informatie over welke hikes ik het beste kan doen. Het Redwood National Park bestaat eigenlijk uit heel veel kleinere staten en nationale parken en het Prairie Creek Redwoods State Park heeft zoveel trails en die zijn samen goed te combineren zodat je een eigen rondje kan uitstippelen. Ik combineer meerdere trails (West Ridge, Zigzag#2, Rhododendron, Brown Creek en Prairie Creek Trail) en ben uiteindelijk 20km aan het lopen. Maar wat is dit een prachtig park. De gigantische kolossen staan echt overal. Exacte maten weet ik niet maar geloof me als ik zeg dat het echt grote jongens zijn. Het weer is trouwens heel lekker vandaag, volop zon en max. maar 20 graden. Maar dat heeft tot gevolg dat ik wel heel erg bezweet ben. Achteraf gezien was een longsleeve vandaag niet nodig geweest.

30 juli
En we gaan weer verder, het heet niet voor niets een roadtrip. Er staan zo’n 5 reisuren op de planning en ongeveer 290 mijl als ik iets na achten in de auto stap. Het eerste deel is bekend want ik ga dwars door het Redwood National Park waar ik gisteren nog liep en dan door richting de grens met Oregon. Mijn volgende doel, Crater Lake National Park, ligt als enige NP in deze staat. Met een paar stops onderweg is het ongeveer half vier als ik in Chiloquin arriveer. Dit ligt toch nog 30 mijl van het park maar dichterbij kreeg ik niets betaalbaars gevonden. En dit motel is al best aan de prijs. De eerste indruk is matig, er zijn volop bouwwerkzaamheden maar gelukkig niet in mijn blok. Maar de indruk die buiten wekt komt gelukkig niet overeen met binnen. Een prima kamer, ik denk redelijk recentelijk gerenoveerd en een heerlijk bed. En er zit ook een restaurant op het terrein, zo een ouderwetse American Diner, met gescheurde bekleding op de banken, een over-vriendelijke maar beetje te zware serveerster (“how are you sweety?” “I will be right there sweety”….enz), een hamburger geserveerd in een mandje op een geruit papiertje dat doordrenkt is van het vet en dan een fles ketchup en mosterd op tafel erbij. Het beeld is compleet, niet? Maar ze heeft het zo druk dat ik het toetje wel geloof en me terug trek in mijn kamer. Morgen weer lekker hiken.

Jee, en dan is de eerste week in de States alweer voorbij. Wat gaat dat toch iedere keer snel. Maar gelukkig nog ruim 3 weken maar ik wil dan ook veel kilometers maken en verschillende parken bezoeken dus het zal nog doorrijden worden….