7 augustus
Altijd als ik op een meerpersoonskamer slaap, slaap ik niet echt geweldig. Ik ben teveel aan het luisteren en zelfs met mijn oordopjes in, hoor ik nog te veel. Maar ik was zo moe, dat ik toch wel heb geslapen hoor. Nadeel van deze airbnb of hostel, is dat er maar 2 badkamers zijn. Op zich niet zo’n probleem maar wel dat de toiletten zich daar ook bevinden. Dus als er iemand uitgebreid aan het douchen is, is het dus gewoon de plas ophouden (of andersom… ?). Vandaag naar Grand Teton NP, het kleinere zusje van Yellowstone maar zeker niet minder mooi. Ondanks dat de parken nagenoeg op elkaar aansluiten, zijn ze toch heel verschillend. Het opvallendste verschil zijn toch wel de hoge bergen, canyons en gletsjers. En er schijnt ook meer wild rond te lopen maar ik kom niet verder dan wat chipmunks, eekhoorns en een hert. Nog geen beer, eland of elk mogen spotten. Wel een vos, een coyote en een wolf. Of eigenlijk alleen hun vel, de dieren zelf waren al even dood maar ze worden nu gebruikt voor educatiedoeleinden. En bij een meer stond een vriendelijke ranger die de vachten had uitgehangen zodat je die kon aaien. Ze vertelde ook meteen een en ander over deze dieren. Verder nog een korte hike gemaakt, samen met iemand die bij mij op de kamer sliep en ik toevallig op de parkeerplaats weer tegen het lijf liep. Helaas niet echt mijn tempo. Daarna ben ik het park nog op en neer gereden in de hoop op een glimp van een beer….het bleef bij hopen.
8 augustus
Het had niet beter gekund, juist nu ik een dagje rust heb gepland, regent het en is het fris. Dus heb ik er helemaal geen problemen mee dat ik vandaag mijn reis verder ga uitzoeken en stiekem kost me dat weer erg veel tijd. Ben er toch gauw de hele middag mee bezig geweest en dan nog is het maar een globale route en heb ik nog niets vastgelegd. Wat alleen vaststaat is dat ik morgen toch zeker 8 uur in de auto zal zitten want ik moet ruim 500 mijl overbruggen. Uiteraard kan ik een tussenstop maken en ergens overnachten maar mijn reisschema zit al zo vol dat ik die extra dag eigenlijk niet heb. Ik hoop dat ik alles überhaupt kan uitvoeren. We zullen het zien… Aan het einde van de middag nog even opgelopen naar het dorp voor een kopje koffie en enkele boodschappen voor de komende dagen (wraps en tuna), dan hoef ik alleen maar sla of zo te kopen om toch een redelijke lunch te kunnen maken.
9 augustus
Het zijn iets minder mijl geworden (slechts 470 mijl) omdat ik niet helemaal tot Moab heb gereden maar slechts tot Green River ben gekomen. Moab had de voorkeur maar ik kon geen betaalbare overnachting vinden en nu zit ik op 45 minuten van Archers NP maar wel ruim de helft goedkoper. En zeg nu zelf – 45 minuten is toch niet veel. Ik had ook een couchsurf aanvraag uitstaan maar omdat de app niet goed werkte, kwamen de berichtjes niet door en heb ik op een gegeven moment toch maar iets geboekt. Helaas net iets te vroeg want waarschijnlijk had ik wel bij de host terecht gekund. Ach ja, soms zit het mee, soms zit het tegen….. De rit op zich viel mee. Zeker de eerste 5 uur en het grootste deel heb ik de Interstate gevolgd en daar mag je 80mph rijden dus dat schiet redelijk op. Bij Salt Lake City werd het wel een beetje druk maar gelukkig hadden ze maar 7 banen mijn kant op. De laatste 2,5 uur gingen over Highway 6 South en dat was meteen een heel mooie route, veel groen, heuvels en rotsformaties (alleen nog niet heel oranje, eerder een beetje flets bruin).
10 augustus
Archers National Park is vandaag het doel. Een relatief klein park maar wel met heel veel rode rotsen en het heeft de meeste natuurlijke zandsteen bogen. We zullen het vandaag beleven. Mijn eerste stop is uiteraard het informatiecentrum en daar krijg ik een informatiekrant. Of wel een krant waar onder andere ook een plattegrond in staat met de verschillende hikes die mogelijk zijn. Ik kies voor de meeste zware en omdat het vandaag warm wordt (35 graden) rij ik meteen door naar het einde van de weg door het park, naar het begin van de tocht. De fotostops en dergelijke maak ik wel op de terugweg. De tocht die ik ga lopen is de Primitive trail bij Devil’s Garden…..ik zou nu toch gewaarschuwd moeten zijn. Nu kun je deze tocht in twee richtingen lopen maar eigenlijk hebben ze alleen met de klok mee de route uitgepijld en ik loop natuurlijk weer tegen de klok in (maar dat van dat uitpijlen wist ik toen nog niet). Het eerste stuk tot aan Landscape Arch is heel goed begaanbaar omdat tot hier ook een paar eenvoudige hikes lopen. Maar zodra ik de afslag naar mijn route neem loop ik meteen door zand, of dat ik op het strand ben. Waar er geen pijlen zijn wordt de weg aangegeven d.m.v. gestapelde stenen maar vanaf deze kant zijn die dus niet altijd goed te zien. Het zandpad gaat over in grote rotsblokken die je moet klimmen en de eerste is meteen ook een gemene omdat er water ligt met aan beide zijden steile rotswanden. Het is me gelukt maar wel met een iets natte sok. En daarna raak ik het spoor bijster….ik denk dat ik de markers volg maar opeens kan ik ze niet meer vinden maar zie wel allerlei voetstappen en iets wat lijkt op wandelpaden. Ik probeer allerlei richtingen en ik blijk (volgens maps.me) me precies tussen de wandelroutes te bevinden. Ik sta in een soort vallei en ben omgeven door prachtige rotspartijen maar hoe kom ik hier uit? Uiteindelijk besluit ik om maar terug te lopen en dan kom ik 2 Amerikanen tegen die toevallig de zelfde richting lopen en het blijkt dus dat ik een afslag (of stapeltje stenen) heb gemist. Vanaf daar kan ik de route weer volgen en de rest van de tocht loop ik met hen mee. Het is echt klauteren over de rotsen, soms heel steil ervan af, je loopt over richels en dan weer klim je een paar meter tegen zo een giga rots op. En niks geen armleuning of touw ofzo?… Maar wat is het mooi. Echt, we blijven ons verbazen en het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. En inderdaad komen we langs verschillende bogen, soms klein, soms heel groot en andere zijn weer meer een doorkijk naar nog een mooier uitzicht. Uiteindelijk ben ik ruim 5 uur aan het lopen en dat voor maar 11,2 km. Maar ja, dat krijg je als je verdwaalt en zoveel foto’s neemt. En had ik al verteld dat het vandaag zo’n 35 graden was? Dus ja, ik was best een beetje moe. Op de terugreis naar de ingang van het park nog een paar fotostops gemaakt en ik had eigenlijk nog een hike naar Delicate Arch willen maken maar was gewoon te moe en heb dit symbool van Archers Nationaal Park daarom maar vanaf een afstandje bekeken (he, maar moest daar wel ruim 500 meter voor lopen en ook nog iets klimmen). Terug in mijn hotel was het douchen, een salade maken (het ijsemmertje kan prima als saladebak) en alle social media weer bijwerken.
11 augustus
Voordat ik vandaag verder naar het zuiden reis stop ik in Canyonlands National Park. Dat ligt nagenoeg op mijn route (maar een half uurtje vanaf de Hwy 191). En ook dit is weer een prachtig park met de meest bizarre uitzichten en bovendien kun je ook hier weer hiken. Tja, en dat doe ik dus ook. Ik kies, op advies van de ranger, voor een hike van 17,2 km, de Murphy Loop, en daar staat 5 tot 7 uur voor. Vandaag lukte het me wel om de weg goed te volgen en heb net iets meer dan 5 uur over de tocht gedaan. De weg moet je trouwens met een korreltje zout nemen. Alleen de eerste halve kilometer was er een zandpaadje (met nadruk op -je) maar daarna was het weer de weg zoeken d.m.v. de gestapelde stenen. Gelukkig waren ze nu wel heel duidelijk zichtbaar en heel frequent gebouwd. Ik loop een stukje over de rand van zo’n giga rotsblok maar daarna leiden de stenen me daar van af en moet ik zo’n 500 meter dalen over 1,5 km. Yep, weer klauteren en mijn weg tussen de stenen zoeken maar het is op zich goed te doen. Eenmaal beneden begint de loop eigenlijk pas echt. Ik volg de route weer tegen de klok in, eerst loop ik over de rim en blijf deze 5 km redelijk gelijkvloers lopen. Dan een 2 kilometer een 4WD weg volgen die vooral daalt en dan het tweede deel van de loop van ook weer 5 km en die gaat door de rivierbedding of wash zoals ze het hier noemen. En als ik het rondje dan heb gemaakt sta ik weer onder aan die rotswand die ook weer op moet. Ik ben enigszins onder de indruk maar het valt gelukkig erg mee. Net als gisteren raad ik deze tocht niet aan voor mensen met hoogtevrees. Op het zandpaadje terug zie ik nog een slangetje dat probeert een hagedisje te pakken maar hij of zij is niet snel genoeg. Na nog wat fotostops in het rest van het park – wat een mega uitzichten, echt indrukwekkend – vervolg ik mijn route naar Blandings waar ik een motelletje heb geboekt. En deze valt reuze mee, het ziet er zelfs knus uit.
12 augustus
Een reisdag maar wel met een paar stops. De eerste stop in het Natural Bridges National Monument. Hier bevinden zich drie natuurlijke bruggen die door middel van een rondrit zijn te bezoeken. Je kunt er uiteraard ook heen lopen of ze zelfs alle 3 combineren in een hike van een paar uur maar ik heb vandaag niet zoveel tijd dus ik hou het bij een korte afdaling naar de grootste brug. Alles bij elkaar ben ik toch ruim een uur in dit park. De weg volgt richting het Capitol Reef National Park en de eerste plaats die ik tegen kom en waar ik echt naar uitkijk is Hanksville. En niet omdat ik zo nodig moet plassen of moet eten maar wel omdat het benzinelampje al een tijdje brandt. En op de gehele rit van 80 mijl geen tankstation of uberhaupt iets wat op leven lijkt tegen gekomen. De route is wel heel erg mooi met gigantische rotsformaties in allerlei kleuren rood, dan weer enorme heuvels met regenboogmotief en een brug over de Colorado River wat een uitloper van Lake Powel blijkt te zijn. Helaas weinig mogelijkheden om te stoppen voor foto’s. In Hanksville eet ik ook maar meteen een hamburger en rij dan door naar Capitol Reef NP. De lucht is inmiddels heel dreigend geworden dus het wandelen laat ik voor wat het is maar ik rij wel de scenic route door het park. Ook dit park heeft weer de meest waanzinnige rotsen en bijhorende namen, bijv. de Egyptische tempel. Voor mijn overnachting in een B&B moet ik weer terug naar de ingang van het park en dan richting Notom waar ik ergens in de middle of nowhere heb geboekt. Gelukkig zie ik het huis van de weg al liggen want ik heb geen bereik hier dus google maps kan niet de weg wijzen. Ook deze B&B was niet de goedkoopste maar wat een lootje uit de loterij – een gigantisch grote kamer en badkamer, ingericht in countrystyle. En de salon en keuken zijn voor gezamenlijk gebruik. Prima deal en met een uitzicht!
13 augustus
Highway 12 is de weg vanaf Capital Reef NP naar Bryce Canyon NP en is een zogenaamde scenic byway. En terecht wat een mooie route, en ik zie zelfs weer groen. Geloof toch dat ik dat meer kan waarderen – of in ieder geval verveelt mij dat nooit – dan al die rotsformaties. Ik doe bijna 4 uur over een afstand van 110 mijl ofzo maar het is een scenic route dus ik stop geregeld om van de uitzichten te genieten, moet bij een koffiestop erg lang wachten op mijn koffie en zelfs bij wegwerkzaamheden sta ik zo’n 10 minuten stil. Ik heb dit keer het geluk dat ik een motel heb gevonden vlak bij Bryce Canyon dus ik stop daar eerst om alvast in te checken voordat ik naar het park ga. Uiteraard is het informatiecentrum de eerste stop die ik maak en ik kom tot de conclusie dat 2 dagen in het park wel genoeg is. Ik had hier eigenlijk een 2 daagse hike willen maken maar omdat er in de middagen onweer wordt voorspeld zie ik daar vanaf. En heel eerlijk, na rond gereden te hebben geloof ik dat ik het in twee halve dagen ook wel heb gezien. Vandaag heb ik de scenic route (nr 63) in het park gevolgd tot het einde en op de terugweg ben ik gestopt voor alle foto’s Ik wist eigenlijk niet dat die weg nr. 63 over de rim gaat en die was verrassend groen. Die mooie rode rotsformaties zijn te zien bij de fotostops. Morgen ga ik wel hiken maar dan ‘under the rim’ dus kijk ik op naar de rotsen terwijl ik er vandaag op neerkeek.
Bryce Canyon is mooi maar tot nu toe is het nog niet mijn favoriete park. Welke dat wel is, weet ik over 2 weken te vertellen.
Geef een antwoord