Costa Rica is mooi! Duur maar oh zo mooi. Of duur, het ligt er aan hoe je het bekijkt. Accommodatie, eten en vervoer is redelijk goed te betalen. Het is iets duurder dan in de andere landen in Centraal America maar naar onze maatstaven nog steeds goedkoop. Maar de entreegelden en tours die aangeboden worden zijn echt gigantisch duur. Om een waterval of een krater te mogen zien betaal je al minstens $15. Maar ja, je wilt toch wel iets zien van een land en dat weten ze. Gisteren ben ik aangekomen in het gebied Monteverde, in Santa Elena, het groene hart van Costa Rica.
Maandag 3 september
De regio hier is bekend om de dichte nevelwouden. Super groen, erg vochtig en heel moeilijk om dieren te spotten. Maar oh zo mooi. En eigenlijk is het vooral bekend om de activiteiten die je hier kunt doen. De hangbruggen hoog in de bomen, over de toppen vliegen aan een zipline en dat soort dingen. Wij kiezen voor de hangbruggen en die zijn te vinden in Parque Selvatura. Ze vragen dus $35 entree voor 8 bruggen en je bent ongeveer 2 uur aan het wandelen. Het Santa Elena nevelwoud ligt op loopafstand maar omdat we daar waarschijnlijk het zelfde gaan zien (vooral veel groen maar weinig dieren) besluiten we om dat over te slaan want daar vragen ze ook weer $20 voor. Terug in Santa Elena gaan we laat lunchen of vroeg eten, tis maar hoe je het bekijkt, bij Sabor Tico. Een typische maaltijd, een casado, bestaat uit rijst, bonen, salade, kaas, gefrituurde bananen en dan vlees naar keuze. Het is echt kei veel en super lekker.
Dinsdag 4 september
Kristyne gaat vanmorgen op tour naar een koffie/chocolade/suikerriet plantage maar omdat ik eerder in mijn reis deze al heb gezien blijf ik in Santa Elena en ga ergens met koffie en internet alvast de tour voor Corcovado NP uitzoeken. Om 3 uur nemen we de bus van Santa Elena naar Puntarenas wat een gewone stadsbus is en dat over die hobbelwegen hier. We dachten dat we 1 nachtje in Puntarenas moesten slapen en dan morgenvroeg door naar Quepos maar er blijkt toch nog een late bus te gaan in die richting en die overstap kunnen we halen. Dit stukje is dan weer in een touringcar. Helaas begint het ook weer te regenen maar tegen de tijd dat we in Quepos arriveren is het wel weer droog. We hebben een hostel geboekt welke tussen Quepos en Manuel Antonio in ligt, op dit tijdstip rijden er geen bussen meer dus dan maar met een Uber verder.
Woensdag 5 september
Quepos bezoek je dus omdat je naar Parque Nacional Manuel Antonio wilt. Dat park staat vandaag op ons lijstje. Parque Nacional Manuel Antonio ligt aan de Pacifische Kust en heeft dus ook mooie stranden maar het is wel heel toeristisch. Niks geen ruige trails maar allemaal netjes aangelegde paden. Voordat we het park ingaan worden we al aangesproken of dat we een gids willen. Eigenlijk hadden we tegen elkaar gezegd dat we geen gids nemen maar als Kris de prijs tot $5 p.p. kan afdwingen, besluiten we toch voor een gids te kiezen. Dit was niet de beste gids die we hebben gehad en hij was ook niet goed in het spotten maar zijn verrekijker was het geld toch wel waard. In dit park mag je geen snacks of lunch mee naar binnen nemen, fruit en brood mag wel. Maar het vreemde is dat dit nergens bekend wordt gemaakt dus bij de entree moeten we onze bananenbrood en kaasstengels weggooien. Dan maar snel terug naar het hek lopen en ons tasje bij een paar verkopers neerzetten. Het park zelf is aardig maar zeker niet het mooiste park wat we tot nu toe hebben gezien, de stranden zijn dan wel weer bijzonder. Gelukkig spotten we nog wel een paar dieren die we nu kunnen afvinken zoals o.a. de drietenige luiaard maar daarvoor hebben we wel een heel sterke verrekijker nodig want die beesten slapen hoog in de bomen, heel erg verdekt. Ik heb vanmorgen mijn was naar een oud vrouwtje gebracht in een even oud huisje en die moeten we nog wel even ophalen. Het was ook mogelijk in onze hostel maar $7 per kilo vond ik toch echt een beetje te veel van het goede. Dit tandeloze vrouwtje waste voor minder dan de helft mijn kleren.
Donderdag 6 september
Bij het ontbijt gaan we verder met het uitzoeken van een tour naar het Corcovado NP en dan is het zo fijn dat Kris Spaans spreekt. Ze belt gewoon even om al onze vragen helder te krijgen. We kunnen kiezen uit 2 tours maar daar zit een prijsverschilletje tussen van ca. $80. Later vandaag hoeven we pas te beslissen dus we kunnen verder. Vanaf Quepos nemen we de bus naar Dominical en daar stappen we over op de bus naar Uvita. We hebben nog geen accommodatie geboekt maar gaan op zoek naar Cascade Verde lodge, de goedkoopste volgens booking en met heel goede recensies. Het ligt alleen een ruime anderhalve km de heuvel op en met deze hitte is het peentjes zweten. Maar he, we can do it. Gelukkig hebben ze ook nog plek en het moet gezegd, het is een paradijsje op aarde. Geweldig gelegen, met lekkere loungeplekken, junglegeluiden en veel insecten. Lekker relaxen met een biertje en eind middag lopen we richting het strand voor de zonsondergang maar net voordat we er zijn begint het te regenen. Tja, dan maar schuilen en dan kom je in contact met twee jongens die nog een accommodatie zoeken en die wij heel slinks onze hostel aan hebben geraden zodat we mee terug konden rijden. Ze wilden zelfs wel stoppen bij de supermarkt want vanavond gaan we koken.
Vrijdag 7 september
We zijn al weer vroeg op, de kamer heeft geen plafond dus je hoort alles. Ook dat een andere reiziger om half 5 zich al gereed maakt om te vertrekken en ze doet echt heel zachtjes. Even douchen en dan een lekker yoghurt ontbijtje met fruit en granola én koffie (natuurlijk). We willen vanmorgen naar de waterval en vanmiddag naar het strand in het Parque Nacional Marino Ballena. Het strand heeft bij laag tij de vorm van een walvisstaart en daar heeft het park zijn naam dus aan te danken. De waterval hebben we gezien en daarna zijn we nog een stukje verder gewandeld naar het bamboebos waar echt gigantische bamboe staat en we wilden nog verder maar dan moesten we een rivier oversteken en het water zag er te wild uit. Terug in het hotel lunchen we en dan begint het al te regenen dus dat strand moeten we even uitstellen. Bovendien moeten we langs de bank om de tour in het Corcovado NP te betalen. Daar wachten we ruim een uur en het is al bijna 3 kwartier na sluitingstijd als blijkt dat we hier ook 5% kosten moeten betalen. Dan hadden we net zo goed direct met onze creditcard kunnen betalen. En omdat de bank al gesloten is mogen we niet even naar buiten om te pinnen en dan weer naar binnen om te betalen. Gelukkig mogen we nu morgen cash betalen aan de gids. Inmiddels is het al bijna 5 uur dus mooie tijd om naar het strand te gaan voor de zonsondergang ware het niet dat er heel zwarte wolken boven ons hangen waar niet veel later, juist ja, regen uit valt. Dit keer hebben we geen geluk met een lift dus als het iets droger lijkt lopen we snel terug naar onze hostel, net op tijd voordat het weer eens met bakken naar beneden komt.
Zaterdag 8 september
We moeten om half 9 de bus hebben dus de wekker gaat vroeg want we willen ontbijten, moeten naar beneden lopen, Kris moet nog pinnen en haasten dat past niet meer in onze agenda. We gaan met de bus naar Palma Norte, daar nemen we een taxi naar Sierpe en dan is het uurtje wachten voordat we met een bootje naar Drake Bay kunnen. En natuurlijk begint het te regenen of zeg gerust hozen tegen de tijd dat de boot vertrekt. En het is geen dichte boot, gelukkig wel een waar een zeil als dak dient en de bagage in het voorruim mag. De tocht gaat eerst door de mangrove maar heel veel zien we niet omdat de regen maakt dat we onze hoofden gebogen houden en het laatste stuk moeten we nog over open zee en de golven zijn enigszins hoog. Mijn maag maakt een paar sprongetjes. Het is walvisseizoen en we hebben geluk! We zien 2 walvissen, helaas zijn ze niet heel actief. De aankomst in Drake Bay is een avontuur op zich. De boot gaat achterstevoren naar het strand en dan moet je uitstappen en eigenlijk snel wegrennen wil je niet door de golven weer meegesleurd worden. Gelukkig halen de bootjongens onze tassen van boord. Maar dat water is echt heel verraderlijk hier. Drake Bay zelf is niet meer dan een gat, een paar hostels, een winkel en wat restaurantjes. Er is niet veel te beleven buiten het water om. En als het regent, wat het tot ruim 4 uur doet, is er echt niets te doen.
Een week die een dagje korter duurde…
Vanaf morgen zijn we dus 3 dagen offline of in ieder geval, ik neem mijn laptop niet mee op de hike in Corcovado NP. Dus vandaar dat week 36 vandaag alvast online gaat. De ‘volg de dag’van deze week liep van maandag tot zaterdag maar dat betekent dat week 37 dus een dagje langer duurt.
Weer fantastisch om te lezen en met foto’s erbij nog leuker.
Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen.
Dat is deze week weer prima gelukt, ga zo door.
Suze.