Zondag 22 september
Eindelijk hebben we een tour gevonden waarvoor we niet idioot vroeg ons bed uit moeten. 6.30 uur vinden wij tegenwoordig al redelijk. Vandaag staan de alternatieve regenboogbergen of wel Palcoyo mountains op het programma. Deze liggen op ruim 3 uur rijden van Cusco. Het eerste anderhalf uur gaat het gewoon over de snelweg maar zodra we de afslag richting de bergen nemen gaat de weg over in een dirt road. Maar het is wel erg mooi hier! Heel gestaag klimt de route naar 4600 meter en op deze hoogte is het ook kouder. Het grote voordeel van deze regenboogbergen t.o.v. de bekende regenboogberg die je op alle foto’s ziet is dat je hier slechts 45 minuten redelijk vlak loopt (t.o.v. 2,5 uur best wel steil omhoog). Ik ben zwaar onder de indruk van wat we te zien krijgen. Ik kan het niet eens goed onder woorden brengen hoe mooi het hier is. Oordeel zelf maar (zie foto’s). Ook hier is het weer grillig, we lopen zelfs in de hagel en het begint te donderen. Maar eerlijk is eerlijk, bij een zonnetje komen de kleuren van de berg toch wel het beste naar voren. Gelukkig piept de zon af en toe door de wolken heen. Al met al zijn we een 2 uurtjes op de berg. Tja, en daarna moeten we ook weer terug. Het is al na zes uur voor we terug zijn in Cusco. We besluiten meteen maar wat te gaan eten voordat we terug gaan naar ons hostel.
Maandag 23 september
De plannen zijn weer eens gewijzigd. Ons oorspronkelijk plan was om Machu Picchu te bezoeken op de laatste dag van de 4- of 5-daagse Salkantay trek. Maar na de ervaring van afgelopen week in Colca Canyon zijn we tot de conclusie gekomen dat lopen op hoogte niet voor Christien geschikt is. Vandaar dat we nu met de trein richting de inca stad gaan. De trein vertrek vanaf Ollantaytambo op zo’n 2 uur rijden (in een busje) van Cusco. We konden wel met de trein vanaf Cusco vertrekken maar dat is 2x zo duur dan vanaf waar we nu vertrekken. De trein is een zogenaamd Vista Dome rijtuig dus we hebben ook ramen aan de bovenkant. De rit is echt super mooi en wel heel erg relaxed. We krijgen zelfs drinken en een snack geserveerd. In Aquas Calientes of Machu Picchu City worden we opgewacht door het hostel. Het is 5 minuten lopen naar het hostel en we lopen dwars door de markt met souvenirstalletjes. Ik denk dat er wel 50 van de zelfde ‘winkeltjes’ zijn. Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we eerst kaartjes voor de bus voor morgenvroeg kopen en daarna winkelen we nog wat. Aquas Calientes is super toeristisch, het zijn echt alleen maar hotels en restaurants. Verder niets eigenlijk. Ja er loopt een trein door het dorpje. We hebben ons hostel gekozen om iemand in de review schreef dat het ‘stil en rustig’ was. Nou, niets is minder waar…..
Dinsdag 24 september
Wat doen we ons zelf toch aan? Om 4.15 gaat de wekker al weer om aan te kunnen sluiten in een giga rij voor de bus naar Machu Picchu die om 5.30 uur vertrekt. We hebben voor de eerste tijdslot gekozen en dat is 6.00. En inderdaad mogen we om die tijd ook naar binnen. En wij zijn niet de enige, je moet nog echt doorlopen om foto’s te kunnen maken zonder anderen in beeld. Machu Picchu hanteert strenge regels over de looprichtingen. Als je eenmaal voor het pad naar beneden hebt gekozen mag je niet meer terug omhoog. En hier maken wij dus de foute keuze. Er is redelijk aan het begin een wandeling naar de zogenaamde zonnepoort, een hike van ongeveer een uur met een mooi uitzicht over de verloren stad. Wij kiezen ervoor om deze over te slaan mede omdat we bang zijn dat het anders te vermoeiend voor Christien wordt. We dachten namelijk zo’n 5 uur hier te kunnen rondlopen. Maar helaas, om half negen staan we al beneden bij de uitgang en we mogen dus niet meer terug om alsnog die wandeling te gaan maken. Daar sta je dan met je goed gedrag. We hebben allebei geen voldaan gevoel. Voor ons voelt MP een beetje als een deceptie. Het is absoluut indrukwekkend hoor, begrijp me niet verkeerd, maar het is ook zeker overrated. Wat je eigenlijk betaalt om hier te komen en de stad te kunnen zien staat voor ons in ieder geval niet in verhouding. Dat niet voldaan gevoel doet ons besluiten om dan maar naar beneden te lopen, terug naar het dorp. Jammer van het busticket want we krijgen geen geld terug. We maken de tocht terug wel apart want onze wandeltempo’s zijn te verschillend. Eenmaal terug in het dorp gaan we lunchen en later nog koffie drinken waarbij we in beide restaurants nog ‘bekenden’ van vorige tours tegen het lijf lopen. Dat blijft toch iedere keer weer leuk!
Woensdag 25 september
Aquas Calientes leeft echt van de Machu Picchu bezoekers en dat is in het hostel ook goed te merken. Ze hanteren heel rare tijden. Het ontbijt is bijvoorbeeld van 5 tot 7 en uitchecken al om 9 uur. Alles gebaseerd op alleen een kort verblijf, 2 nachten is dus blijkbaar al lang. Gelukkig hebben we kunnen onderhandelen en mogen we om half 9 ontbijten en hebben we voor de check out ook een half uurtje respijt gekregen. De rest van de ochtend brengen we door bij een koffietentje aan de overkant van de straat. Goede wifi en koffie, veel meer hebben we niet nodig. Tegen 12 uur moeten we ons melden op het treinstation en een half uurtje later vertrekken we terug richting Cusco. Perurail heeft dit alles prima geregeld en ook de verzorging is top. Dit keer krijgen we een heuse modeshow te zien. De steward en stewardess showen diverse kledingstukken gemaakt van alpacawol. Ook is er een of andere nar voor het nodige entertainment. Terug in Ollantaytambo hebben we een klein uurtje voordat het busje terug naar Cusco voorrijdt. Of tenminste dat was ons zo verteld en verkocht. Maar als we op het terras zitten om te lunchen zie ik opeens onze naam op een bord staan. We moeten meteen mee. Gelukkig hadden we nog net niet besteld. Terug in Cusco is het nog een 20 minuutjes lopen naar het hostel. Onderweg willen we alvast eten maar het restaurantje wat we al een paar dagen op het oog hebben ziet er in de praktijk toch niet zo gezellig uit. Dus we lopen maar door om na de tassen te hebben gedropt weer terug naar de stad te gaan. We kiezen nu voor de wijk San Blas. Een heel gezellige en knusse wijk die tegen de heuvel is gebouwd dus een klein klimmetje om er te komen. Hier eten we bij Pachapapa, erg lekker en eigenlijk iets boven ons budget maar we komen weg met de smoes (vinden wij dan): we hebben niet geluncht vandaag.
Donderdag 26 september
Een dagje waarin we eigenlijk heel weinig hebben gedaan en aan het einde van de dag toch heel moe waren. Wij kunnen dat. Na het ontbijt heb ik het thuisfront eventjes gebeld en daarna hebben we bedacht en uitgezocht wat we de komende week gaan doen. Dat dit zo veel tijd kost! Tegen half 2 zijn we naar een klein eettentje (met ook heel lekkere cheesecake) gelopen en hebben daar onze zoektocht voort gezet. Uiteindelijk hebben we onze keuze gemaakt en gaan we terug naar het hostel om daar te boeken (heeft ook iets met gunnen te maken) en wat denk je, is het boekingskantoor inmiddels gesloten en moeten we tot morgenochtend wachten. Hopelijk is alles nog te regelen want overmorgen vertrekken we al. Dan maar een pasta en lasagne eten bij Nonna Trattoria.
Vrijdag 27 september
Pas tegen 12 uur krijgen we te horen dat de tour bevestigd is. We sluiten de vakantie van Christien af in de jungle! We hebben er nog even over gedacht om nu al afscheid te nemen en ieder ons weg te gaan. Ik ben tenslotte al vaker in de jungle geweest en ik wil hier in de omgeving eigenlijk nog wel een meerdaagse hike maken. Maar de prijzen die ze vragen gaan echt ver boven mijn budget dat ik ook net zo goed mee naar de jungle kan. Ach, een paar dagen relaxen is voor mij ook wel goed. We gaan naar Puerto Maldonado op zo’n 10 uur rijden met een nachtbus of 1 uurtje vliegen vanaf Cusco. We kiezen dus voor het vliegtuig maar de uitvoering bleek net even anders uit te vallen, haha. Nu kunnen we er om lachen maar wat was ik gefrustreerd en pissed. Wat is er gebeurd. We hebben eerst voor Christien geboekt, zij vliegt na de jungle door naar Lima en ik ga terug naar Cusco. Nadat haar ticket is geregeld wil ik mijn ticket boeken maar de betalingsmodule werkt niet. We hebben zeker een uur van alles geprobeerd. En wat denk je…..blijkt de vlucht inmiddels vol te zitten. Enige andere optie was de bus. Kortom – wij reizen apart naar de jungle toe. We gaan eerst maar ergens lunchen en trakteren onszelf op een heerlijke burger en daarna nog op koffie met wat lekkers (brownie met ijs en wafel met aardbeien en ijs). Terug in het hostel pak ik mijn tassen alvast in en om 20 uur neem ik een Uber naar het busstation. De bus vertrekt een uurtje later. Het is een gewone bus (dus geen dubbeldekker) maar ik heb wel een stoel gereserveerd die 160 graden plat kan.
Zaterdag 28 september
De bus heeft er gewoon anderhalf uur korter over gedaan dan gepland en om half 7 ben ik al in de stad. Het kantoor van de jungletour gaat pas om 9 uur open dus ik heb nog wel een paar uurtjes te overbruggen. Overigens ben ik behoorlijk brak want ik heb heel weinig geslapen en bovendien zitten mijn oren helemaal dicht (ben van 3300 naar 400m gereisd). Omdat ik zoveel tijd heb besluit ik de 3,5 kilometer te lopen. Het is zo vroeg al ontzettend warm en plakkerig, in de kortste keren ben ik doorweekt. Ik ontbijt bij de buren en om 9 uur meld ik me bij het kantoor. Ik moet nog minimaal 2 uur wachten en dan kan ik alvast met een paar anderen naar de lodge reizen. Christien wordt later van het vliegveld opgehaald en daarna naar de lodge gebracht. De lodge, Corto Maltes, ligt op een klein half uurtje varen van de stad. En het is geweldig! Een super luxe bungalow, met hangmatten, heerlijke bedden en warme douche. En het eten is echt lekker. Dit gaat de komende dagen helemaal goed komen. Na de lunch is het wachten op de overige groepsleden en nadat zij gegeten hebben maken we een eerste korte wandeling in de jungle waarbij we alvast een en ander uitgelegd krijgen. Behalve groen nog weinig anders gezien. ’s Avonds voor het diner nog op kaaimannen speurtocht (in het donker) en meerdere exemplaren gespot. Deze witte kaaimannen worden niet echt heel groot, max. 2-3 meter maar de kleintjes die wij zagen waren hooguit 50cm.
Geweldig om dit te lezen. Waan me weer een beetje terug in de tijd. Zo te horen bij Machu Pichu behoorlijk wat veranderd qua regels. Wij mochten nog gewoon overal lopen waar we wilden. En het verhaal van de jungle, ook zo’n mooie ervaring daar. Wij zaten bij een opleidingscentrum, was ook echt super. En ja die kaaimannen leuk he. Had je ook de grote groepen papegaaien gespot daar.
Nog heel veel reisplezier globetrotter en het is fantastisch om je ervaringen te lezen.
Groetjes 🙋♀️🙋♀️
hey Jackie, wat leuk om jouw reactie te lezen. Dat van dat opleidingscentrum geloof ik meteen dat dit een ervaring is.
Krijg je denk ik nog meer van de natuur mee. Morgen vertrek ik voor 5 dagen de bergen in. Ik ga de Ausangate trek lopen.
Mijn laatste weekje Peru is ingegaan. Daarna is de beurt aan Bolivia. Als je nog tips hebt….