Volg de dag – week 39

Inmiddels ben ik in Canada maar de week startte in Alaska en via Seattle ben ik naar Vancouver gevlogen. En daar ben ik nu nog steeds maar morgen ga ik weer verder. De week was verder niet zo heel spannend maar het is toch gelukt om ruim 2 pagina’s vol te typen. Ik kan dat….

4 september
Mijn laatste dagje in Alaska en ik weet niet zo goed wat ik vandaag moet gaan doen. In ieder geval moet ik terug naar Anchorage wat zo’n 2,5 uur rijden is maar ik hoef de auto pas vanavond in te leveren dus zeeën van tijd. Het weer is redelijk, zwaar bewolkt maar het is in ieder geval droog. Om 10 uur stap ik in de auto en na een coffee to go ga ik op weg. Een paar stops voor foto’s maar verder rijd ik meteen door richting Anchorage. Ik had gehoopt in Alaska veel beren en ander wild te zien maar helaas was het me niet echt gegund. Oké, ik heb beren gezien, maar die waren te ver weg om redelijk op de foto te krijgen en een enkele eland dus ik vind het een beetje magertjes en daarom stop ik bij een wild sanctuary waar ze wilde dieren opvangen. Ook hier zijn de aantallen wilde dieren nog niet echt groot maar ik zie de beren wel van heel dichtbij, zij het veilig vanachter een hek. Het lijkt wel of ze ons helemaal niet zien. De elanden beginnen hun gewei langzaam aan te verliezen. Wat ik niet wist is dat hun gewei bedekt is met een soort vacht. Dit komt er als eerste vanaf en dat ziet er bloederig uit. Dit hadden we van de week in Denali ook al geconstateerd maar ze zijn dus niet echt gewond alleen verliezen ze de huid van hun gewei. Na dit bezoek rij ik door naar Anchorage en de zon komt zo waar door en de temperatuur loopt zelfs op tot 17 graden. Dat is nog eens lekker afscheid nemen. De tijd dood ik door een rondje te lopen en daarna eet ik bij de 49th Brewery. En daarna begint het wachten. Ik ben iets na 8 uur al op de luchthaven maar mijn vlucht vertrekt vannacht pas om 1 uur. Dan is het 3 uur vliegen naar Seattle waar ik 7 uur moet wachten op mijn vlucht naar Vancouver. Hmmm, slapen zal er wel niet inzitten vandaag.

5 september
Wat was ik blij dat jullie reageerde op mijn vraag om mij helpen wakker te blijven tijdens het wachten. Ik had het echt zwaar. Die man met de  hamer komt vanzelf langs als je een nacht doorhaalt maar ik heb heerlijk gechat met Jan en alleman dat die wachttijden uiteindelijk nog best snel voorbij zijn gegaan. En in het vliegtuig van Seattle naar Vancouver heb ik een hazeslaapje gedaan. Ik verblijf de komende dagen bij Alan, die ik heb ontmoet in Fiji. En hij heeft een supergaaf huis in North Vancouver, een woonboot maar dan een paar tikkeltjes luxer. Ze noemen het hier een floating home. Ik kijk uit over de jachthaven met in de verte de skyline van Vancouver maar helaas zijn de rookwolken van alle bosbranden nu hier beland dus het uitzicht is enigszins mistig. En ja, het huis beweegt soms best goed, vooral als er een groot schip voorbij vaart maar ondanks dat ik er niet zo van houdt, is het zelfs voor iemand die snel zeeziek is, goed te doen ?. Alan zelf is nog niet thuis maar zijn petekind wel en hij laat mij binnen en houdt me de hele middag gelukkig aan de praat zodat die dut niet komt. Ik hou het zelfs tot 10 uur vol voordat ik mijn bedje op zoek.

6 september
Wij zijn al vroeg op want Alan moet gewoon werken en ik ga even mee naar zijn praktijk (hij is tandarts) en loop vanaf daar terug naar zijn huis maar met een stop in Park Royal een grote shoppingmall want ik moet een nieuwe SIM kopen en kijken of ik mijn e-reader kan repareren en een knipbeurt is ook weer hard nodig. Uiteindelijk ben ik  de hele ochtend bezig om de juiste provider te zoeken en dju wat is mobiel bellen in Canada duur. Echt zoveel duurder dan in de andere landen waar ik een local simkaart kocht. Mijn e-reader is niet te repareren of waarschijnlijk wel maar dan zijn de kosten duurder dan dat ik een nieuwe koop. Maar dan het volgende probleem, de nieuwe versie is kleiner en past dus niet meer in de cover. Later van de week maar eens proberen of ik wel de juiste versie kan vinden. En bij de kapper kan ik morgen pas terecht. Kortom een dag, waarin ik weinig meer heb gedaan dan rondgelopen in een shoppingmall maar wel met een paar koffies, dat dan weer wel. De temperatuur is trouwens heel lekker, zo’n graadje of 23 maar de zon komt nog niet door die rookwolken heen. Totaal zijn we nu met 5 personen in dit huis dus heel gezellig dat ik ’s avonds kan aanschuiven. Echt, Alan is zo makkelijk als het gaat om gasten in zijn huis, ik vind dat toch bijzonder. Het is zelfs zo dat hij mij aanbiedt om langer te blijven. Ik had het idee om vrijdag te vertrekken omdat hij dan ook op reis gaat maar hij heeft er geen enkel probleem mee als ik langer in zijn huis zit en ik ben alleen want zijn petekinderen vertrekken morgenvroeg.

7 september
Mijn plannen zijn weer eens gewijzigd. Ik besluit inderdaad om tot maandag te blijven dan heb ik een paar dagen om de stad te ontdekken. Maar vanaf maandag ga ik de Sunshine Coast Trail lopen en daarna wil ik met een camper langs de Nationale Parken voordat ik bij mijn tante neerstrijk. De ochtend ben ik bezig met uitzoeken en boeken van vluchten, reisroute, transfers e.d. maar ’s middags mag ik lekker naar de kapper en ik heb weer een coupe heel kort. Ik kook vanavond omdat Alan tot laat nog moet werken en als verrassing zijn we niet met 2 maar met 6 personen. Zoals ik al zei, is het hier een zoete inval. Gelukkig hoef ik het eten maar over 3 borden te verdelen. De andere zijn de gasten die beneden in de Airbnb slapen en die hadden zelf al eten in de oven staan en nummer zes is Alan’s vriendin en die heeft al gegeten. Maar de tafel is vol met gezelligheid.

8 september
En dan regent het als ik opsta dus de plannen maar weer aangepast. Ik heb weinig zin om in de regen te lopen. Ach, er kan wel weer een blog online, er moet weer een wasje worden gedraaid – kortom de ochtend is zo voorbij. Gelukkig is het nog droog geworden dus tegen half 2 loop ik naar de Seabus voor de overtocht naar downtown Vancouver. De seabus is eigenlijk wel een grappige naam en is letterlijk wat de naam zegt, een zeebus – een ferrie dus. Ik heb inmiddels een buskaart gekocht dus dat reist ook heel makkelijk. Vancouver heeft een beetje dezelfde sfeer als Melbourne en San Francisco en ook de uitstraling heeft wel overeenkomsten, oude gebouwen afgewisseld met glazen wolkenkrabbers. Het is alleen wel iets minder druk dan in de andere twee steden. Het belangrijkste wat ik heb gedaan, naast het rondlopen en de sfeer opsnuiven, is een nieuwe e-reader gekocht. Natuurlijk is er inmiddels een nieuw model uit en het oude is niet meer verkrijgbaar dus ik moest ook een nieuw cover kopen want de maten zijn natuurlijk ook anders geworden. Maar het werkt wel ideaal, al mijn boeken staan al weer op deze nieuwe. Ik kan weer lezen, net op tijd voor de hike volgende week.

9 september
En nog een dag regen en weer had ik geen zin om daar in te lopen maar ik heb me toch wel vermaakt. Vooral met het inlezen en voorbereiden op de Sunshine Coast Trail die ik volgende week wil gaan lopen. Maandag start ik deze 180km lange tocht en ik heb mezelf 8 dagen gegeven om van Noord naar Zuid te lopen dus ik heb vandaag een dagindeling gemaakt. En toen het droog werd ben ik alvast naar de supermarkt gelopen om de eerste inkopen te doen. Het gaat maar om 3 dagen dat ik eten moet meenemen en dan slaap ik 1 nachtje in een airbnb waar ik weer een nieuwe voorraad kan inslaan voor de rest van de tocht. Die airbnb heb ik vandaag ook alvast geboekt. En de rest van de dag? Lekker mijn boek gelezen ?.

10 september
Na regen komt zonneschijn en dat geldt ook voor Vancouver. Meteen bij het opstaan is er al een zonnetje dus ik heb er zin in, weer lekker naar buiten. Het wordt een bezoek aan het Capilano Suspension Bridge Park met als hoofdattractie, jawel: de hangbrug. Maar achteraf gezien heb ik er spijt van. Ik vond het de $42 in ieder geval niet waard. De brug zelf is iets van 125 meter lang maar als je (zoals ik) bij de Geyerlei in Duitsland bent geweest dan valt het tegen. Vooral ook omdat de brug dus in een park ligt. En daarbij is het gigadruk en veel kleiner dan de folder doet vermoeden. Ook de cliffwalk ziet er in de folder spectaculair uit maar als je er in file overheen loopt is het toch niet zo spannend hoor. En de canopytour, waar je met loopbruggen tussen de boomtoppen loopt is ook maar een klein parcours en zeker niet zo spectaculair zoals ik ooit in Costa Rica heb gezien. Ik begin geloof ik verwend te raken. Na het park loop ik via het Capilano River Regional Park naar de Cleveland Dam en vandaar terug via de Capilano Pacific Trail naar de kust en die hele wandeling (totaal zo’n 8 km) is zoveel mooier dan het hele park. Geef mij maar mijn wandelschoenen, een paar bomen, niet te veel mensen en ik ben al gauw tevreden. In het Park Royal Shopping Center doe ik nog een paar boodschappen en dan met de bus terug. Eten koken en mijn tassen helemaal opnieuw inrichten. Morgen moet ik al vroeg weg en omdat ik de komende week alleen mijn grote rugzak ga gebruiken maar niet alles wat daarin zit nodig heb en de overbodige spullen ga opslaan moet ik nu alvast een en ander organiseren zodat ik morgen alles snel kan ompakken en dan toch alles bij me heb wat ik nodig heb…snappen je het nog. Kort samengevat – ik ben er de hele avond mee zoet.

Komende week ben ik dus off the radar, tenminste ik verwacht niet zo heel veel wifi bereik te hebben. Dus waarschijnlijk komen er geen tussentijdse updates en zo wel, dan valt dat alleen maar mee. De Sunshine Coast ligt ten noorden van Vancouver op zo’n 5 auto-uren maar ik vlieg er naar toe en dat is een korte vlucht van 35 minuten.

Tot volgende week!

Reisgenoot gezocht….
En mocht er iemand zin hebben om van 19/9 tot en met 2/10 de Nationale Parken van Canada te gaan ontdekken. Ik heb waarschijnlijk een camper (nog niet bevestigd maar ga er vanuit dat dit goed komt) en KLM heeft nu weer de wereld deal weken. Veel goedkoper wordt het niet…. ?.

Oh ja, Calgary is de beste luchthaven om op te vliegen.