Weten jullie het nog? Vorige week ben ik tijdens de Ausangate trekking van het paard gevallen en mijn billen en stuitje doen nog steeds zeer. Ik vrees dat ik de komende maand nog wel op blauwe plekken zit. Ik moet mijn activiteiten dus noodgedwongen enigszins aanpassen. De downhill tour op de mountainbike over de zgn dead road sla ik dus maar over.
Zondag 13 oktober
Vandaag poging 2 om de stadswandeling met The Walking Llama te doen. Gisteren kwam de gids niet (of te laat) opdagen maar vandaag is het gelukt en we hebben zelfs een soort van privetour want we zijn maar met twee personen. Ik heb dezelfde gids als gisteren bij de Indigenous tour naar El Alto en Pablo weet echt veel en heeft veel interessante weetjes te melden. Hij is overigens geen fan van de zittende president welke de eerste indigenous president is die al 13 jaar zit. Sowieso is Bolivia heel goed in het kiezen van slechte presidenten. We lopen vanaf Plaza Murillo, waar o.a. het presidentieel paleis en de kathedraal zijn gevestigd naar Calle Jaen. Tegenwoordig is dit het meest gefotografeerde straatje van la Paz en herbergt het meerdere musea. Dronkaards moeten hier oppassen want volgens de legende waart er een geest rond die hen ontvoert. De volgende stop is Mercado Lanza. Dit is een soort van grote foodhall. Over meerdere verdiepingen zitten er allemaal kleine winkeltjes bij elkaar, geclusterd naar wat ze verkopen. Zo zijn er foodstalletjes met fruitsalade, broodjes met worst, broodjes met avocado etc. Wij proberen een fruitsalade en deze is echt mega! Het is zeker een liter glas met dus fruit, yoghurt, ijs, wafels, chocolade en wat je nog meer wilt hebben. En veel mensen zitten hiervan te genieten. De meeste hebben ook hun favoriete ‘casera’, dat is de mevrouw van het winkeltje en als je eenmaal voor haar hebt gekozen blijf je daar ook bij en wordt ze een soort van vriendin, vertrouwenspersoon. Erg grappig om te horen. Wij kopen overigens een fruitsalade to go en geloof me, dat is niet makkelijk eten terwijl je loopt. Maar wel erg lekker. Hierna lopen we naar de heksenmarkt. Tegenwoordig is dit een toeristisch straatje want de echte heksen zijn allemaal naar El Alto vertrokken (waar wij gisteren waren) maar je kunt dus nog wel de spullen voor de offers hier kopen. Via de dagelijkse markt waarbij Pablo alle vertelt over de colchitas, lopen we naar het eindpunt van de tour, de gevangenis. Colchitas zijn de vrouwen in de kleurrijke traditionele kleding bestaande uit o.a. 4 lagen rok (brede heupen is een schoonheidsideaal), lange haren in een vlecht en een hoedje. We weten inmiddels zelfs wat het meest sexy lichaamsdeel is (de kuit) en hoe colchitas flirten. De gevangenis is een verhaal apart. Er zijn geen bewakers in het pand en behalve de gevangenen leven meestal ook hun vrouwen en kinderen in het gebouw. Zij zijn dus vrij om te komen en gaan o.a. naar werk of naar school. De gevangen moeten voor hun cel betalen, het wordt zelfs hun eigendom en er zijn allerlei manieren waarin ze in hun levensonderhoud kunnen voorzien. De luxe cellen schijnen vergelijkbaar te zijn met de meest luxe villa’s. Mijn lunch is dit keer streetfood, de naam ben ik vergeten, maar het is een bordje met daarop aardappelen, een banaan, kip en varkensvlees. Erg lekker en het kost geen drol. De rest van de middag ben ik bezig met het inlezen over het vervolg van mijn reis door Bolivia, wel onder het genot van een kopje koffie en iets lekkers bij café El Mundo.
Plaza Murillo 
Heksenwinkeltje 
Streetfood met uitzicht op de gevangenis
Maandag 14 oktober
Drie dagen in de grote stad is voldoende, tijd om meer van het land te ontdekken. Ik heb besloten eerst naar het Noorden te reizen en daarna, weer via La Paz, verder naar het Zuiden en Westen. Mijn bestemming is het Titicaca meer. Dit is het hoogste bevaarbare meer in de wereld. Het meer ligt op de grens van Peru en Bolivia. Ik ga naar Copacabana en we moeten een heel klein stukje het meer over steken om op het schiereiland de route te vervolgen. De passagiers gaan met een heel klein bootje naar de overkant en de bus wordt op een aparte ferry vervoerd. Nu is ferry een heel groot woord, het is meer een grote aak die bijna uit elkaar valt. Maar blijkbaar gaat het altijd goed. Copacabana is een klein plaatsje, gelegen aan het meer. Vanaf hier kun je dagtochten en oversteken maken naar isla de Luna en Isla del sol (Maaneiland en Zoneiland dus) en er zijn dus ook heel veel reisbureautjes die schreeuwen om jouw aandacht. Maar dat is voor latere zorg. Ik heb al een accommodatie geboekt via booking punt com en deze ligt een 15 minuutjes buiten het centrum (met 1 klimmetje). Het is echt een super leuke accommodatie, een beetje popperig met veel verschillende niveaus, ronde vormen, terrasjes en veel planten. En het beste, voor nog geen 15 Euro heb ik een privékamer met badkamer en ontbijt en uitzicht op het meer. Voor de lunch loop ik terug naar het centrum en het is gewoon warm. De temperatuur is niet eens zo heel hoog maar de zon schijnt echt heel fel. Ik heb een vluchtige ronde door het dorpje gedaan, nog een kopje koffie gedronken en toen ben ik lekker teruggegaan naar het hostel om te genieten van de zon. En ik ben ook niet meer weg gegaan.
Dinsdag 15 oktober
Het ontbijt is echt super goed geregeld hier. Ze noemen het continental maar ik noem het gewoon luxe. Naast de broodjes met boter en jam kun je kiezen uit wel 8 soorten ontbijtgranen (zien er allemaal wel niet lekker uit) en krijg je een eitje en een pannenkoek. Ook nog vers fruit, kaas en avocado en natuurlijk koffie/thee of een sapje. Ik blijf vandaag in het dorpje en bezoek eerst de Horca del Inca, dit schijnt een soort van zonnewijzer uit het Inca tijdperk te zijn. Echt heel interessant is het niet. Het zijn 2 rotsen met daartussen een horizontale rots wat net een balk lijkt. De klim er naartoe over rotsen is dan wel weer de moeite waard. Erg jammer dat het hier helemaal is volgeschreven met teksten en namen. De volgende stop is een fotostop bij de kathedraal die redelijk wat Moorse details heeft. Daarna is het lunchtijd en een menu del dia doet het altijd goed. Hier in Bolivia zit wel vaak een nagerechtje inbegrepen maar weer geen drinken. Voor nog geen 3,20 Euro krijg ik een quinoa-groentesoep, gebakken forel met friet en rijst en banaan met chocoladesaus na. Een goede bodem om naar Cerro Calvario te lopen. Of klimmen is meer het juiste woord want het is natuurlijk een heuveltop. Teven is de lijdensweg van Christus op de weg naar boven uitgebeeld. Vanaf boven heb je een prachtig uitzicht over het Titicacameer en Copacabana. Ik blijf een uurtje zitten en genieten van de zon en mijn boek en ga dan weer terug naar beneden. Een ijskoffie heb ik verdiend, vind ik dan tenminste. Ik koop alvast wat te eten voor de avond en daarna ga ik terug naar het hotel. Een lekker relaxed dagje.
Onze bus op de ferry 
Room with a view 
Copacobana va Cerro Calvario
Woensdag 16 oktober
Mijn plannen zijn weer eens gewijzigd. In plaats van dat ik 3 nachten hier blijf, heb ik besloten om vandaag al weer terug te reizen naar La Paz. Ik heb eigenlijk geen zin om de eilanden te bezoeken. In verhouding zit je veel tijd op de boot, ongeveer de helft van de reisduur en ik ben natuurlijk niet echt een fan van bootje varen. Bovendien heb je dan maar heel kort tijd op de eilanden en ik heb gelezen dat die nog veel toeristischer zijn dan Copacabana en je moet ook nog eens de heuvels op klimmen. Op Isla del Sol kan je de hike van Noord naar Zuid niet meer maken vanwege een conflict. Dus dat allemaal bij elkaar opgeteld was het voor mij niet waard om op die boot te stappen. Gisteren had ik vanaf Cerro Calvario ook een mooi uitzicht. Om half 2 stap ik in de bus en 4 uur later ben ik al weer in La Paz. Ik heb dit keer een hotel dicht bij het busstation genomen want ik wil al vroeg weer verder reizen. Morgen heb ik een rit van 8 uur voor de boeg. Ik had ook meteen met een nachtbus door kunnen rijden maar vanwege mijn stuitje is liggen nog niet echt makkelijk dus wist ik zeker dat ik niet zou slapen. Het hotel is overigens erg basic. Meer heb ik ook niet nodig, ben morgen vroeg al weer op pad.
Donderdag 17 oktober
Om iets over zeven check ik al uit en ik kan ook nog een ontbijtje scoren. Al is het alleen maar 1 broodje jam en koffie. Ik hoef maar een goede 200 meter te lopen naar het busstation. Als ik bijna bij de entree ben, wordt me al gevraagd of ik naar Cochabamba moet. Eh, ja dus. Hij biedt mij een ticket aan voor 40 Bolivianos. Een veel betere prijs dan de prijs die ik aan het loket zou moeten betalen (denk toch bijna 50% korting). Een mevrouw van de informatie had mij dit gisteren al gezegd dat ik pas vandaag mijn ticket moet kopen want dat zou veel voordeliger zijn. Ze had gelijk! Ik heb een comfortabele stoel met beenruimte. Het vertrek is ruim een half uur later omdat er nog steeds mensen van straat worden geplukt. De eerste stop is in El Alto en daar komen ook weer veel mensen in de bus erbij. Wel grappig om die straathandel van boven in de bus te volgen. De rit zelf is verder redelijk saai. Het landschap is tot de stop vooral kaal en weinig afwisseling. Daarna gaan we klimmen en wordt het veel glooiender en met rotsen. Ook de temperatuur begint te stijgen dus af en toe vallen mijn ogen dicht. In Cochabamba is het gewoon warm. Met een taxi ga ik naar mijn hostel en bij aankomst heb ik al besloten om in plaats van 1 nacht meteen maar 2 nachten te reserveren. Ik heb geen zin om morgen alweer 5 uur te bussen. Even een dagje rust voor mij. Na een lekkere douche loop ik de stad in om een hapje te eten. Het valt me op dat het hier veel moderner uitziet en vooral minder toeristisch. Wat me vandaag nog meer opviel (of eigenlijk niet alleen vandaag): men dringt hier altijd voor. Ik sta iedere keer netjes mijn beurt af te wachten (of dit nu voor de wc is, of voor een kassa waar ik ook moet bestellen) maar altijd schiet er wel iemand voor mij. En het ergste is dat men het ook gewoon laat gebeuren. Ook achter de balie zeggen ze niet even “die mevrouw was eerst”.
Vrijdag 18 oktober
Zoals al gezegd, vandaag is een soort van relaxdagje. Na het ontbijt zit ik lekker buiten en heb eindelijk weer eens wat Spaanse lessen via de Babbel app gevolgd. Ik moet van kamer wisselen en tegen het middaguur is mijn nieuwe kamer klaar. Helaas moet ik van kamer wisselen want ik ga nu van een kamer met eigen badkamer naar een kamer met gedeelde badkamer. Daarna ben ik online nog het een en ander aan het uitzoeken. Een Zwitserse vraagt of ik zin heb om mee te gaan lunchen en omdat ik toch moet eten….met z’n twee is tenslotte gezelliger dan alleen. Erg lekker vegetarisch gegeten. Daarna gaan we ook nog richting het Christusbeeld zodat we een mooi uitzicht over de stad hebben. En vanaf boven is goed te zien, hoe groot Cochabamba is. Het is ook de vierde stad van Bolivia. We gaan overigens met de kabelbaan naar boven, ik heb weinig zin om te klimmen. Deze kabelbaan is wel een beetje kneuterig maar dat maakt het ook weer grappig. Het zijn 3 kleine bakjes voor 4-6 personen die achter elkaar hangen en dus tegelijk naar boven gaan (en tegelijkertijd gaan er ook 3 naar beneden). Om toch nog een beetje actief te zijn, lopen we terug naar het hostel. Heen hebben we een collectivo genomen, voor 2 bolivianos, dus 30 cent ofzo.
Cochabamba 
Christusbeeld
Zaterdag 19 oktober
Ontbijt is pas vanaf 8 uur maar daarna check ik meteen uit en ga met een taxi naar het vertrekpunt van de collectivo’s naar Torotoro National Park. Het nadeel van collectivo’s is dat ze pas gaan rijden als ze vol zijn en helaas duurt dat ruim 2,5 uur. Pas tegen 12 uur laten we Cochabamba achter ons en hobbelen in ruim 4 uur naar Torotoro. Een redelijk groot dorp (toch nog zo’n 2000 inwoners) dat uit het niets opduikt. In het hostel worden we uiterst vriendelijk ontvangen en krijgen meteen een aanbieding voor een pakket om de komende 2 dagen het Nationale park te bezoeken. En het is inclusief 2x lunch en 2xdiner dus wel zo makkelijk. Morgen zijn de verkiezingen en blijkbaar mogen er dan geen auto’s het dorp in en uit dus we moeten het programma wel een klein beetje omgooien. Stom eigenlijk dat je zo moe kunt worden van een autorit. Ik ben blij als ik een uurtje mag gaan liggen.
Nog 3 weken….
En dan kom ik weer naar Nederland. Dit keer ben ik ‘maar’ 6 maanden weg geweest maar mijn bankrekening vindt dat het wel voldoende is geweest. Tijd om die weer te gaan aanvullen en ook dit jaar ga ik weer in Oostenrijk werken. Maar ik zal een ruime maand in Nederland zijn. De agenda’s mogen er bij gehaald worden :-). Ik blijf nog even in Bolivia rondreizen maar vlieg terug vanaf Santiago de Chili. Dus ik neem het Noorden van Chili ook nog mee. Waarom terug vanaf Chili? Het is ruim 400 Euro goedkoper dan dat ik vanaf Bolivia terug zou vliegen en ik heb mijn ticket zo samengesteld dat ik afsluit met een paar dagen Barcelona. Mocht er iemand zin hebben om van 10-13 november naar Barcelona te komen……be my guest!
Geef een reactie