Na de alternatieve ‘volg de dag’ vorige week (verslag van mijn maand in San Gerardo kunnen jullie vanaf deze week weer een ‘normale’ volg de dag verwachten. De week begint en eindigt in San Jose maar stiekem was het een heel volle week.
Maandag 22 oktober
Ik ben al voor de derde keer deze reis in San Jose en nu heb ik eindelijk tijd om aan een free walking tour deel te nemen. Of eigenlijk maak ik eindelijk tijd voor deze tour. De tour start om 09.00 uur maar eerst heb ik vanmorgen mijn ouders gebeld. Door het ontbreken van wifi hebben we dat ook vier weken moeten missen. Trouwens heb ik niet echt goed geslapen. Ik verblijf nu in een ander hotel (lees goedkoper) maar ik heb even over het hoofd gezien dat deze aan een tamelijk drukke weg ligt met dito geluid én het gebouw trilt als er bussen voorbij rijden. Na de rust van afgelopen weken is dat toch wel heel erg wennen. De tour was bijna een privé tour geweest. De gids, German, was al begonnen met zijn intro (voor mij alleen dus), toen er nog een Colombiaanse aanschoof. Maar ach, met 2 is toch nog bijna privé. De gehele tour was in het Spaans en eigenlijk wel goed te volgen. De wandeling ging door de binnenstad langs enkele markante gebouwen en wijken en German gaf ook tips voor musea die het bezoeken waard zijn of restaurantjes waar de koffie goed is of de lunch een aanrader. En die tips heb ik ’s middags meteen opgevolgd maar niet alleen. Ik heb weer met Pete afgesproken. Het toeval wil dat hij ook nu weer in San Jose is dus ja, dan moeten we elkaar wel even ontmoeten. Pete ken ik van de Australië trip van vorig jaar en mijn eerste dag in Costa Rica was hij hier ook al (hij is steward bij British Airways, vandaar). We zijn eerst ergens gaan lunchen, typisch Costa Ricaans met gallo pinto, pulled beef en chicken, bakbananen, salade en een stukje kaas. En daarna door de stad naar een cafetaria gelopen waar mensen werken die doof e/o stom zijn. Maar koffie kunnen ze er wel heel goed zetten. Hun motto is: ‘Tu capacidades siempre serán más GRANDES que cualquier discapacidad’. Ik vind het een mooie. Vrij vertaald: Je vaardigheden zullen altijd GROTER zijn dan welke handicap dan ook.
De rest van de dag staat mijn computer aan om mail, blog en foto’s binnen te halen en te uploaden.
Dinsdag 23 september
We gaan roadtrippen. Weliswaar maar een dagje maar we willen een aantal attracties bezoeken en dat is een auto toch veel relaxter dan met een bus en bovendien is het nog goedkoper ook. Zeker als je de kosten kunt delen. Naast Pete gaat er ook nog een collega van hem mee. Pete heeft de auto gehuurd maar zodra ze mij hebben opgehaald neem ik het stuur over. Het rijden in San Jose is niet echt relaxed en als je al een paar jaar niet meer hebt gereden en bovendien gewend bent dat het stuur aan de andere kant zit…..ik snap het wel en heb er geen enkel probleem mee. Het plan was vroeg te vertrekken zodat we tijdig (lees, voordat de wolken komen opzetten) bij de vulkaan Poás zijn maar door het drukke verkeer en een gps die verkeerd was ingesteld lopen we bij vertrek al een uur achter. Na een uur is de koffie behoefte ook groot en we stoppen bij een koffiefarm waar ze de koffie voor Starbucks produceren. Hier genieten we van een heerlijk bakkie met uitzicht op de plantage. Het is al tegen 11 uur als we bij Poás aankomen en we hebben geluk. A. omdat het weer nog steeds helder is en B. omdat het reserveringssysteem niet werkt en we dus geen entree hoeven te betalen. De vulkaan is een paar jaar gesloten geweest na de laatste uitbarsting maar is sinds 2 maanden weer open voor bezoekers. We zijn er enige voorzorgsmaatregelen genomen en volgens mij is het vooraf reserveren van de tickets daar één van. Omdat er nog steeds activiteit is moet je een helm op en mag je maar 20 minuten bij de krater blijven en dit willen ze dus kunnen reguleren. En je kunt nog alleen maar de hoofd krater zien, de andere trails zijn gesloten. De krater is mooi om te zien maar $15 entree is toch wel een beetje veel naar mijn bescheiden mening. Na Poás vervolgen we onze weg en de waterval La Paz is de volgende stop. Deze waterval ligt gewoon aan de weg, is gratis te bewonderen en is ook nog best indrukwekkend. We willen een rondje maken en de tocht is prachtig. Veel kronkelwegen de heuvels in en uit, prachtige uitzichten, heel veel tinten groen en lieflijke dorpjes. De laatste stop is Zarcero, een dorpje dat vooral bekend is om zijn kerk en het park wat ervoor ligt met hagen in de meest mooie vormen. Helaas is er dit weekend een festival geweest waardoor er een grote tent voor de kerk staat opgesteld. Gevolg, de foto’s zijn net even minder fotogeniek. Het laatste stuk terug naar San Jose is het donker en echt, in het donker is het geen pretje om te rijden. Vooral de tegenliggers (met vervelende verlichting) en de verkopers die midden op de weg staan maar je dus niet ziet want het is donker en de drukte maakt dat het vermoeiend rijden was. Maar we hebben het overleefd en zijn weer veilig terug in San Jose gekomen. Eindpunt was het hotel van Pete en Gary waar we nog een biertje/wijntje hebben gedronken en ik daarna een Uber terug naar mijn hotel heb genomen.
Woensdag 24 oktober
Weer eens een ouderwets reisdagje. Ik pak de bus weer een keer of eigenlijk zijn het 2 bussen en een boot om van San José naar Tortuguero National Park te geraken. De eerste bus is een touringcar, de tweede is een soort regiobus met veel stops onderweg en de boot is een kleine boot met 15-tal rijen met 3 stoeltjes. Totaal ben ik ruim 5 uur onderweg en het kost me slechts $10. Tortuguero ligt aan de Caribische kust en is vooral bekend om de schildpadden die je hier (tot eind oktober, dus ik ben net op tijd, hoop ik) kunt spotten als ze eieren komen leggen of om de kleine schildpadjes die uit het ei kruipen en het water proberen te halen. Het is een heel klein dorpje, vooral geënt op de toeristen met heel veel winkeltjes, restaurantjes en dergelijke maar de mensen zijn totaal niet opdringerig. Het heeft wel een relaxte sfeer en dito uitstraling. Mijn hotel ligt aan het voetbalveld dat door iemand met de hand (wel een motormaaimachine) wordt gekortwiekt. Aan het eind van de middag loop ik het strand op in de hoop op het spotten van de baby schildpadjes maar helaas heb ik geen geluk. Morgenvroeg maar een nieuwe poging wagen.
Donderdag 25 oktober
Dat vroeg op viel dus letterlijk in het water. Ik ben voor 6 uur al wakker maar als ik hoor dat het regent, geloof ik het wel en blijf lekker in bed liggen. Beetje lezen, beetje slapen. Om 11 uur wil ik toch wel iets gaan doen en ik loop richting het vliegveld. Nu is dat een heel groot woord, het is alleen maar een landingsstrip. Ik loop erheen over het pad door de bossen en terug over het strand. Helaas weinig gezien, slechts 1 toekan en wat andere vogels maar verder niets bijzonders maar toch ruim 2 uur gewandeld. De rest van de middag, na een late lunch, breng ik door met een boek omdat het alweer of nog steeds regent. Wil je iets van het Nationale Park zien dan ontkom je er niet aan om een paar tours te boeken. Het spotten van de zeeschildpad hoort daar natuurlijk bij, daarvoor bezoek je tenslotte dit park en dat staat voor vanavond op het programma. De schilpadden komen pas aan land als het donker is, vandaar. Deze excursie is tegenwoordig heel erg gecoördineerd en er schuilt een hele studie achter. Per gids mogen er maximaal 10 bezoekers mee maar we moeten wachten op instructies van de patrouille. Zij lopen vanaf 19 uur over het strand en als er een schildpad wordt gespot dan wordt dit aan de gidsen door gegeven die zich dan met de groep naar het opgegeven punt begeven. Dan mogen we nog niet meteen het strand op maar moeten wachten tot dat de schildpad is begonnen met het leggen van de eieren. Eerst komt de schildpad aan land en kruipt naar het einde van het strand (tegen de bosschage aan), daar bouwt ze een nest – dit is een grote kuil – en daarna de ‘kraamkamer’, dit is een smal gat wat nog eens zo’n 60cm diep is. Deze maakt ze alleen met haar achterflippers. Mochten wij tijdens dit proces haar al storen dan bestaat de kans dat ze stopt en teruggaat naar de zee. Zodra ze begint met het leggen van de eieren mogen wij dichterbij komen. Geen licht, geen foto’s, de enige verlichting is het rode licht van een ranger die daarmee op haar achterste schijnt en zo kunnen we de eieren zien vallen. Dit duurt ongeveer 20 minuten en daarna begint het proces van het dicht gooien van het hele nest voor dat ze weer terug gaat naar zee. Toch wel een machtig gezicht om dit een keer te mogen meemaken. ‘Onze schildpad’ was een grote van bijna 1 meter. Tortuguero is het belangrijkste nestgebied van de groene schildpad. Dit jaar zijn er bijna 15.000 nesten gebouwd in de periode juni t/m eind oktober wat eigenlijk nog niet eens zo veel is. De schilpadden komen in dit tijdsbestek een paar keer aan land om de eieren te leggen maar daarna blijven ze ook weer een paar jaar weg. Alle schildpadden die aan land komen worden geregistreerd, gemeten en indien dit nog niet is gebeurd ook getagged.
Vrijdag 26 oktober
Omdat ik gisterenavond pas laat in bed lag mag ik van mezelf uitslapen wat ik uiteraard niet kan maar toch blijf ik wel lang in bed liggen. Een slow start zeg maar. Na gisteravond wil ik eigenlijk wat meer informatie over de schildpadden hebben en daarom ga ik naar het ‘Sea Turtle Conservatory’. Dit is de organisatie die achter het coördineren en registreren van de schildpadden zit. De STC heeft daarnaast een klein museum over de schildpadden. Ik vond het in ieder geval interessant en ook weer meer geleerd over deze zeedieren. De middag ben ik online om het vervolg reis grof te plannen en vluchten te boeken maar het valt nog niet mee (lees duur). Tegen 5 uur loop ik toch nog een keer naar het strand in de hoop baby schildpadjes te spotten en net als ik op het punt ben waar ik omdraai, ook omdat het bijna donker is, spot ik een gat in een nest waar ik ook wat beweging zie. En laten dat nu net een paar schildpadjes zijn die proberen omhoog te klimmen. Ze hebben wel een paar pogingen nodig voordat ze eindelijk boven zijn. Het zijn er maar drie maar helaas is het inmiddels te donker om ze ook op foto vast te leggen en ik wil geen flits gebruiken omdat ze dan gedesoriënteerd kunnen raken en de verkeerde kant (dus het bos) op gaan. Maar….ik heb ze gezien. Check!
Zaterdag 27 oktober
Weer vroeg op want ik ga met een canoa tour het park in. De kano is meer een sloep waar we met 8-en inzitten maar we moeten wel zelf roeien. Vanaf het water heb je toch weer een heel ander zicht op de natuur en het is prachtig. We spotten ook best veel dieren (dat is het voordeel van vroege vogel spelen), o.a. een paar luiaards, twee soorten apen (de spider- en the whiteface monkey, een aantal kaaimannen (van heel klein tot ca. een meter groot), fel groene hagedissen met van die kammen op zijn rug. Ook een paar grote leguanen en natuurlijk veel (water)vogels. Na terugkeer ga ik eerst ontbijten en een uurtje later ga ik het park weer in. Dit keer een wandeling onder begeleiding van een gids. Het is midden op de dag wat niet echt het beste tijdstip is om dieren te spotten. We zien wel enkele apen, een luiaard en spinnen e.d. maar daar blijft het ook wel bij. Deze tour viel mij enigszins tegen, ook omdat het mij te langzaam ging. Dit weekend is toevallig ook Tortuga Festival waarmee het einde van het schilpaddenseizoen wordt gevierd. Het is vooral voor de locals maar uiteraard leuk om mee te maken. En mijn hotel ligt zo dicht bij het podium dat ik vanaf mijn kamer kan meegenieten. Toch slaap ik redelijk maar moet wel mijn luiken sluiten voor de regen die binnen waait.
Zondag 28 oktober
En die regen is er in de ochtend al weer. Het regent bijna de hele weg terug naar San Jose. Gelukkig sluit al het vervoer wel goed op elkaar aan maar ik ontkom er niet aan dat ik toch ook enigszins nat word. Ik slaap weer in een ander hotel, deze is weer wat duurder maar wel rustig gelegen en wat luxer. Lunchen doe ik weer bij Incluyéme en verder ben ik vooral online. Ik zal me eens gaan inlezen op de laatste weken van mijn trip door Centraal Amerika.
Geef een antwoord