Volg de dag – week 45/2018

Maandag 5 november

Als iets wat je wilt bezoeken slechts 12 km verder ligt én als de weg bovendien vlak is dan pak je als echte Nederlander toch de fiets? Ik in ieder geval wel. Het Refugio (soort van Nationaal Park) in Manzanillo staat vandaag op het programma en ik fiets daar dus heen. Er schijnt een heel mooi strand te liggen maar dan moet je vanaf de ingang nog wel een 2 uurtjes door de jungle lopen. Ik heb een poging gewaagd er te komen maar omdat wegwijzers ontbeken, ik dus verdwaalde en in the middle of nowhere bij een boerderij uitkwam én het pad, toen ik uiteindelijk de juiste vond zo modderig was heb ik die poging gestaakt. Een snelle berekening leerde mij dat ik, als ik er al geraakte dat ik dan meteen weer om moest draaien om niet in het donker terug te hoeven fietsen. En het is hier om 5 uur al donker. Als alternatief heb ik het strand bij Punta Uva opgezocht waar ik een uurtje heb gelegen. In het park heb ik overigens niet zo veel dieren gezien maar wel een luiaard, wat aapjes en een minikikkertje. Die laatste had ik nog niet eerder gezien dus dat is dan wel weer leuk. Terug in Puerto Viejo vind ik dat ik een ijsje (of in mijn geval ijskoffie met een brownie met 2 smaken ijs) heb verdiend. Mijn avondeten was een vissoepje, ik zit tenslotte aan de kust en die was heel erg lekker.

Dinsdag 6 november

Het hemel is strakblauw en het is erg warm of wel een prima dag voor het strand. Of eigenlijk is het, zelfs voor mij, bijna te warm. Ik zoek zelfs de schaduw op en sta een paar keer in de oceaan om af te koelen. Maar het strand bij Playa Cocles is wel heel mooi met een heerlijk wit strand en bovendien is het hier rustig. Dit strand ligt maar 2km vanaf Puerto Viejo dus ik ben er heen gelopen. Heb ik mijn beweging tenminste ook weer gehad. Het is mijn laatste avondje in Costa Rica dus ik wil nog 1 keer lokaal eten. Het wordt een curry rijst met kip. Het eten aan deze kust heeft Caribische invloeden en is niet de traditionele Costraricaanse keuken maar het is zeker niet minder lekker.

Woensdag 7 november

Ik heb het mezelf makkelijk gemaakt en een shuttle geboekt die mij naar Bocas del Toro in Panama brengt. Alternatief waren een paar lokale bussen (zonder airco). Uiteraard zou die reis iets goedkoper zijn (denk ca. $10) maar zou ook zeker langer duren. Nu duurde de reis totaal zo’n 4,5 uur. Maar het is wel weer grappig hoe het bij de grens werkt. In Costa Rica moeten we eerst een exit fee betalen. Dit kan bij een paar kleine kantoortjes. Bij de eerste werkt de internet niet dus kunnen ze ons niet helpen. Aan de overkant van de weg zit nog een ander kantoor en daar lukt het wel om de $8 te betalen (dit is incl. $1 commissie). En er loopt dus een mannetje met ons mee die ons de weg wijst. Daarna moeten we naar de immigratie voor de exit stempel. Ook hier worden we naar voren geschoven (we hebben tenslotte een pakket geboekt dus wat extra service). Daarna lopen we de brug over de rivier Soaxala over en aan de Panamese zijde gaan we de immigratie weer binnen om een stempel te krijgen. Ze zijn hier trouwens heel streng en je moet een bewijs laten zien dat je het land ook weer uit gaat. Gelukkig heb ik al een vliegticket geboekt en wordt mijn reservering goed gekeurd maar 2 Belgische meiden hebben nog niets geboekt en moeten ter plaatse nog een ticket reserveren. En omdat het internet niet optimaal is duurt het ruim een uur voordat ze hun stempel hebben (en wij dus moeten wachten). Dan merk ik toch wel dat ik door al mijn reizen zo relaxed ben geworden. Ik kan me er echt niet druk om maken dat het zo lang duurt. Het Panamese busje brengt ons verder naar Almirante waar we in een bootje stappen dat ons naar Bocas Town op Isla Colón brengt. Wat ziet het er hier leuk uit. Van die houten huizen, aan het water staan ze op palen), in de meest vrolijke kleuren. Ook hier weer de Caribische invloeden. Het is hier trouwens een uur later dan in Costa Rica dus het is ook langer licht. En dat is dan ook wel weer fijn.

Donderdag 8 november

Je gaat komt toch eigenlijk vooral naar Bocas del Toro (dat is de naam van het archipel) voor het water en of je die nu vanaf een boot wilt ontdekken, wilt snorkelen of aan het strand liggen dat is om het even. Een boot is niet zo mijn ding dus het wordt een dagje strand. Ik ga met een bus naar Boca del Drago wat een half uurtje rijden is en van daar loop ik langs het water naar Playa Estrella of wel Starfish beach. Het strand stelt niet zoveel voor. Er staan veel strandbedjes bij de paar restaurantjes en de strook zand is maar smal maar het water is des te mooier. Het is echt kraakhelder en je kunt de zeesterren zo spotten. Het zijn er niet zoveel maar ze zijn wel giga groot. Ook hier bij het strand is er wildlife. In de bomen ontdekken we een tweetal luiaards. Om 5 uur neem ik de bus weer terug en de route gaat dwars over het eiland en ook hier is het heel groen. Wat mij tegenvalt van Panama zijn de prijzen. Het eten en drinken is duur, de prijzen zijn zoals we in NL gewend zijn. Nu zijn dit natuurlijk eilanden en toeristisch maar toch.

Vrijdag 9 november

Vannacht heb ik prima geslapen. Gisteren hadden andere gasten het idee opgevat om gezellig tot ver na middernacht te kletsen op de patio en aangezien mijn open raam aan die patio grenst. Ik ben wel al vroeg wakker en ga eerst pinnen zodat ik voor de komende dagen voldoende heb (heb geen zin om tot 7% commissie voor creditcard te betalen). Wel jammer dat de enige bank ruim 5 dollar berekent om geld op te nemen. Dat was in Costa Rica niet het geval. Ik betaalde hier alleen kosten voor gebruik van de creditcard. Hier in Panama dus dubbel. Ontbijt is een stapeltje pannenkoeken met banaan én koffie. Met de boot ga ik naar Isla Solarte waar ik de komende twee nachten verblijf. Het is maar een 10 minuutjes varen dus dat overleef ik wel. Ik zit in een accommodatie die iedereen mij aanraadde maar ik heb even onderschat dat het ook wel echt een hostel is en ik slaap ook nog eens op een dorm (met 12 bedden!). Maar goed, de ligging is uniek met een zwembad wat er over het water uitkijkt. Omdat mijn bed pas om 14 uur gereed is besluit ik eerst een hike te maken. Het pad is heel modderig maar toch wel goed te doen maar dat zorgt er wel voor dat ik vooral naar de grond kijk en dus geen idee heb of er hier luiaards zijn. Maar wel veel van die heel kleine kikkertjes. Het eindpunt is Hospital Point Beach. Weinig ziekenhuis en weinig strand dus waarom ze er deze naam aan gegeven hebben, geen idee. Na de lunch kan ik mij installeren en ik heb geluk want het is het beste plekje van de zaal (zover je een beste plekje kan hebben). De rest van de middag lig ik in de zon en die is warm! De hostel ligt heel geïsoleerd dus ook de avonden eet je hier. Een soort family diner.

 Zaterdag 10 november

Het weer is zwaar bewolkt, het regent zelfs bij het opstaan en dat bewolkte is ook niet meer goed gekomen. En dan zit je toch wel ‘gevangen’ op een locatie als deze. Buiten het zwembad en de hike is hier niet veel te doen dus het was een beetje de dag doorkomen met lezen enzo. Ik vind niet echt een connectie met anderen, het is toch echt wel een hostel met een gemiddelde leeftijd die 20 jaar lager ligt dan dat ik ben. Het ziet er gaaf uit maar ik zoek dit echt niet. Ik begin nu ook al een beetje te vrezen voor de volgende locatie waar ik morgen heen ga. Dat ligt ook uniek en is ook een hostel maar gelukkig zijn daar wel mogelijkheden om te hiken.

Zondag 11 november

Niet de muggenbulten maar de zandvlooibeten, tenminste ik hoop dat het zandvlooien zijn en geen bedbugs, maken dat ik om 4 uur al wakker word door de jeuk. Ik probeer nog wel wat te slapen maar om half zeven geef ik het op en ga douchen. Voordeel is dat het wel nog heerlijk rustig is bij het zwembad. Ik reis vandaag weer verder en neem om 10 uur de boot naar Boca Town vanwaar de boot naar Almirante vertrekt. Ik heb een shuttle geboekt incl. deze boot, die helaas ruim een uur op zich laat wachten. Vanaf Almirante is het nog ruim 2 uur rijden naar de Lost en Found Hostel en deze ligt weer in de middle of nowhere lijkt wel. Het regent inmiddels goed en ik moet nog een 15 minuten met bepakking naar boven lopen of zeg maar gerust klimmen. Maar dan krijg je ook wel wat. De hostel ligt echt prachtig tussen de bergen met mooie uitzichten. Nu hangen de wolken heel laag maar dat heeft ook wel weer iets mystieks. Het is al bijna 5 uur voordat ik goed en wel geïnstalleerd ben, even snel douchen en dan kan ik om 6 uur aanschuiven bij het diner. We zitten hier met meerdere om de tafel en mijn vrees op aansluiting is gelukkig voorbarig geweest. Ik ben wel ruimschoots de oudste hier maar een kniesoor die daar op let. Het is ook niet zo druk hier en bovendien gaan ze ook nog eens heel vroeg naar bed. Ik dus ook want morgen mag ik weer hiken. Ik heb er nu al zin in!