Volg de dag – week 45/2019

Weten jullie het nog? Door de ongeregeldheden in Bolivia volgend op de uitslag van de verkiezingen van 20 oktober jl. was het de afgelopen weken erg moeilijk om door het land te reizen. Veel wegen rondom de grote steden waren geblokkeerd en de bussen reden niet of kwamen onverrichter zaken weer terug. Uiteindelijk heb ik het vliegtuig gepakt om via Tarija naar Tupiza te reizen. Hier start mijn 4-daagse tour over o.a. de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld. Tevens het hoogtepunt van Bolivia, zegt men. Ik ga het beleven.

Zaterdag 2 november

Vannacht was ik om 2.15 uur al in Tupiza aangekomen (met de nachtbus) en gelukkig had ik een kamer gereserveerd dus ik heb nog een paar uurtjes slaap mee kunnen pikken voordat de tour start. Ik heb zelfs kunnen douchen en ontbijten. Om 8 uur vertrekt de tour en wij zijn met zijn vijven. Dat is er 1 meer dan waar ik eigenlijk voor heb geboekt. Ben er niet echt blij mee want je zit veel minder comfortabel maar ja, wie ben ik om te zeggen dat iemand niet mee mag. Dat doe je ook niet, toch? Vandaag zijn het veel kilometers maken (zo’n 300) en de wegen zijn alleen maar onverhard en dat is dan nog netjes uitgedrukt. 4×4 is echt geen overbodige luxe maar we hebben een goede chauffeur/gids die ons veilig en rustig overal heen brengt. Eigenlijk had ik de tour van Tupiza naar San Pedro de Atacama in Chili willen boeken maar vanwege de onrust zijn er te weinig geïnteresseerden en kon ik alleen de klassieke tour boeken, van Tupiza naar Uyuni. De route gaat nu met de klok mee. Eindpunt vandaag is Quetena Chica, een klein dorp in de middle of nowhere. Onderweg hebben we wel een paar stops maar dit zijn meer fotostops en niet echt veel tijd om ook actief te zijn. Zo stoppen we onder andere bij de Valle de Luna, op de foto’s snap je wel waarom het zo heet. We zien llama’s, stoppen bij de ruinas van wat vroeger een zilvermijnstadje was. Volgens de legende was hier een heks die alle mijnwerkers heeft gedood maar waarom weet ik niet meer. En de laatste stop is bij Laguna Marejon. Ons slaapplek is een eenvoudige refugio met 5 bedden in een kamer dus gezellig knus met zijn allen bij elkaar. Geen douche maar gelukkig wel toiletten en zelfs elektra.

• 

• 

• 

Zondag 3 november

Dag van de meren. Het eerste meer is Laguna Hedionda Sur. We mogen hier een stukje langs wandelen om zo o.a. de flamingos vast te leggen maar dat is nog moeilijker dan gedacht. Zodra je maar iets te dicht in de buurt komt, vliegen ze een stukje verder. Na nog een paar meren waar we alleen maar kort stoppen komen we bij de termas, een warm water bad. Uiteraard blijf ik lekker op de kant staan. Via de Desierto de Dali (de naam is inderdaad ontleend aan de kunstenaar) komen we bij Laguna Blanca en Laguna Verde. Vooral die laatste is een erg mooi meer. Omdat het vrij bewolkt is, is de kleur niet echt intens groen maar ik vind deze kleur toch ook wel heel erg mooi. Via de lunchstop (bij de termas) rijden we via de geysers Sol de mañana naar Laguna Colorada. Of eigenlijk droppen we eerst onze bagage in ons hostel en rijden dan naar het meer. Hier hebben we anderhalf uur om rond te lopen en het is hier echt prachtig! Het waait wel gigantisch hard, je kunt bijna tegen de wind in hangen maar het uitzicht is heel bijzonder. Dit meer is rood in verschillende nuances. Bovendien zijn er veel flamingo’s en llama’s en beiden zijn aan de mensen gewend dus je kunt redelijk dichtbij komen voor foto’s. Onze accommodatie vannacht is een graadje minder luxe (en vooral ook een tikkeltje kouder) dan de afgelopen nacht en hier hebben we bijvoorbeeld maar 2 uur elektra ter beschikking.

• 

• 

• 

Maandag 4 november

De eerste stop is Arbol de Piedra ofwel de stenen boom. Het is een op zichzelf staande rots maar staat samen met andere rotsformaties in het landschap. En een mooi uitzicht op de omliggende bergen. In de Desierto Siloli, stoppen we om bischocha’s te voeren. Dit zijn een soort van konijnen maar dan met een lange staart. En ze zijn gewend aan mensen want ze pakken het koekje gewoon uit mijn hand. Daarna rijden we nog langs vier meren en dat zijn ook de laatste meren die we deze tour zullen zien. Bij twee meren hebben we de tijd om de benen te strekken en foto’s te maken. Daarna volgen we een tijdje de spoorlijn die van Uyuni naar Chili voert maar de trein zelf zien we vandaag niet. Dit spoor wordt overigens alleen nog maar gebruikt door goederentreinen. Daarna steken we de Salar de Chiguana over om uiteindelijk te stoppen bij onze accommodatie. En deze is zo bijzonder. Dit is een zouthotel en is dus gebouwd met zoutblokken. Zelfs de vloeren zijn bezaait met zout en ook de meubels zijn van zout. Echt een super leuke accommodatie en misschien wel het beste, is het uitzicht op de Salar de Uyuni! Of was het die warme douche?

• 

• 

• 

Dinsdag 5 november

We moeten vroeg op en dat betekent dat om 4 uur de wekker al af gaat. Waarom zo vroeg? Omdat we de zonsopkomst vanaf de Salar gaan zien! Vanaf Isla Icahuasi, een eiland vol met cactussen, heb je het beste zicht om de zon te zien opkomen dus daar rijden we dan ook naar toe. De zonsopkomst vond ik zelf nog niet eens zo speciaal maar wel het uitzicht over de zoutvlakte en de cactussen die de eerste zonnestralen opvingen. We ontbijten hier ook en onze kokkin heeft zich uitgeleefd. Zij was om 3 uur al op om een heerlijke cake te bakken. Na het ontbijt is het eindelijk tijd om de Salar de Uyuni over te steken en die maffe foto’s te maken. En dat is veel leuker dan ik gedacht had. Onze gids weet heel goed hoe je de beste foto’s maakt en leeft zich lekker met ons uit. We doen ook nog een oriëntatieproef en ik blijk niet geschikt om op de Salar te navigeren. Wat moesten we doen? We liepen ongeveer een 50 meter van de jeep vandaan en daar moesten we onze oren en ogen dicht doen en dan richting de jeep lopen. Ik snap er helemaal niets van maar ik week helemaal uit naar links en de andere naar rechts en ik dacht echt wel dat ik de goede richting op liep. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn. Echt heel bizar!. Onze gids vertelde dat er vroeger heel veel mensen verdwaalden en zelfs stierven omdat ze dagen rondzwierven. Tegenwoordig is dat minder waarschijnlijk omdat er 4G bereik is maar zijn eerste trip op de Salar faalde hij ook gigantisch. Je kunt je, zeker in het donker, bijna niet oriënteren. Hij heeft met een bus van 8 uur ’s avonds tot 1 uur de volgende middag rond gereden…. Na de foto’s stoppen we nog bij het eerste zouthotel en het monument van Dakar en daarna rijden we door naar Uyuni waar we nog een stop maken bij het treinen kerkhof. Hier staat dus tientallen treinen en treinstellen weg te roesten. Jammer dat ze onder de graffiti zitten.

• 

• 

• 

En toen was de 4-daagse tour voorbij. Ik word afgezet bij het kantoor van Tupiza Tours waar ik nog een paar uur moeten wachten op mijn transfer richting Chili. Ik heb een 4×4 geboekt incl. diner, overnachting en ontbijt. Het alternatief was een bus geweest maar die doet er langer over en dan zou ik ’s nachts in Chili aankomen. Leek me niet heel relaxt.

Woensdag 6 november

Deze jeep is veel minder comfortabel en helaas zaten er al anderen in dus moest ik op de achterste bank. Gelukkig had ik die wel voor mij zelf alleen anders had ik er echt niet gepast. De rit duurde ook veel langer dan gezegd. Uiteindelijk waren we pas tegen 8 uur bij de hostal en die bleek zo vol dat ik op een kamer erbij werd gepropt. En niet eens een echt bed maar 2 matrassen op elkaar. De rit vanmorgen startte ook al om 4 uur en pas tegen half 9 waren we bij de grens. Gelukkig ging de oversteek naar Chili wel heel vlot. Iemand haalde ons uitreisstempel voor Bolivia en daarna gingen we in een busje naar de immigratie van Chili. Weer een stempel rijker en daarna werd de tas grondig gecontroleerd, ja mag namelijk niets van eten mee nemen. Daarna was het nog maar een half uurtje tot San Pedro. Wat opviel? De wegen zijn geasfalteerd en het is een uur later in Chili. Niet echt heel logisch want het ligt meer naar het Westen. Nu dus nog maar 4 uur verschil met Nederland. Ik heb al een hostel gereserveerd en ik word netjes voor de deur afgezet. Het is een eenvoudig hostel maar ik heb wel een eigen kamer geboekt. Na 5 nachten een kamer gedeeld te hebben vond ik dat ik deze luxe wel verdiend had. In Chili is alles zo een 3 maal duurder dan in Bolivia dus dat is wel weer even wennen. Ik betaal nu $30 per nacht, even slikken. Ik weet dat is in vergelijking met Europa nog steeds een schijntje maar als je weet wat ik in Bolivia betaalde… Omdat ik nog helemaal geen Chileense pesos heb moet ik toch echt wel de stad in. Of stad, het is een dorp maar het ziet er wel vriendelijk uit. Wel heel toeristisch met veel touroperators en restaurants en het is heel warm! Een menu del dia is hier ook zeker 3x zo duur als in Bolivia maar ik moet zeggen dat de kwaliteit ook wel 3x zo goed is. Ik heb echt heerlijk gegeten. De rest van de middag werk ik mijn social media bij, val een paar uurtjes in slaap en daarna ga ik toch nog maar een hapje eten. Dat was mijn eerste dag Chili!

Donderdag 7 november

Ik heb echt een slow start. Of eigenlijk begin ik wel op tijd maar daarna is het lekker rustig aan. Pas tegen het middaguur ga ik richting het dorp. Tijd om actief te worden en de nummer 1 excursie van hier kan je dus heel goed zelf ontdekken, op de fiets! Het is een half uurtje fietsen naar de entree van Valle de Luna en vanaf daar nog een 7 kilometer naar de eerste stop. Dit is de Duna Mayor, het zou een kwartiertje lopen zijn tot boven de duin. Dit klopte ook wel maar daarna kan je nog verder de rotsen over. Wat heb je hier een bizar uitzicht. Dat een woestijn zoveel gezichten kan hebben. Echt super mooi. De grote duin is inderdaad een heel strakke duin maar wordt omgeven door heel grillige rotsformaties. De foto’s doen de werkelijkheid echt geen recht. Totaal blijf ik hier zo een anderhalf uur rondhangen. Daarna fiets ik nog verder naar een uitzichtpunt over het amfitheater en dan is het al na 3 uur dus ik besluit terug te fietsen. De andere uitkijkpunten geloof ik wel. Ik ben ook gewoon moe of zou het komen door de hitte. Het zal wel een combinatie zijn maar het is een wijs besluit want het fietsen gaat langzaam. Bovendien is de weg heel slecht, je trilt zowat van het zadel af. Terug in San Pedro heb ik een ijsje verdiend. Daarna boek ik een tour voor morgen en eet nog een pizza. En toen vond ik het wel mooi voor vandaag!

• 

• 

• 

Vrijdag 8 november

Om iets voor zevenen wordt ik opgehaald voor de tour naar rode rotsen en een paar meren. Die rode rotsen zijn alleen een naam want ze liggen in een meer en je herkent ze dus niet als zodanig. We beginnen de tour bij Laguna Chaxa. Dit meer ligt in de Salar de Atacama. Dus ook een zoutvlakte maar totaal anders dan die in Bolivia. Dit komt vooral omdat hier nagenoeg geen regen valt. Ook hier leven flamingo’s maar ze zijn iets minder roze dan we eerder gezien hebben. Na een half uurtje rond gelopen te hebben gaan we ontbijten. Gewoon buiten bij de bus maar wel met koffie en lekker broodjes roerei. Daarna is het ruim anderhalf uur rijden naar de Piedras Rojas, die rode keien dus. Het meer en de omgeving zijn erg mooi maar men mag tegenwoordig niet meer tot aan het meer komen. Toeristen die ons voorgingen hebben dit recht verspeeld en nu zijn de nieuwe toeristen daar dus de dupe van. En op het uitkijkpunt waait het gigantisch en ik ben gewoon te zomers gekleed. Even bikkelen dus. De Piedras Rojas zijn ook het verste punt en vanaf hier rijden we terug richting het Noorden waar we stoppen bij de meren Miscanti en Miñiques. Gelukkig kunnen we hier wel even de benen strekken door van het ene meer naar het andere te lopen. Maar tot aan de oever is ook hier niet meer toegestaan. We lunchen met uitzicht op het laatste meer en dat is geen verkeerde lunchplek. Zeker ook omdat we een wijntje bij het eten krijgen. Het eten bestaat tortillas die we zelf mogen vullen. Daarna is het terug naar San Pedro met nog een korte stop in het plaatsje Toconao. Alleen de kerktoren die helemaal aan het afbladderen is, vond ik de moeite waard. Terug in San Pedro ga ik een hapje eten en trakteer me nog op een ijsje. Het is nu echt een beetje passen en meten met mijn geld. Morgen vlieg ik naar Europa en ik heb geen zin om nog een keer te pinnen. Maar het gaat me lukken 😉.

• 

• 

En verder…..

Zaterdag 9 november vlieg ik terug naar Europa. Vanaf San Pedro heb ik een transfer naar Calama airport. Vanaf daar vlieg ik naar Santiago de Chili waar ik een layover van 6 uur heb. Om 22.15 uur hoop ik in het vliegtuig te stappen naar Barcelona waar ik zondag aankom. Ik heb inmiddels een Airbnb gereserveerd op loopafstand van de Sagrada Familia. Deze staat dus op mijn lijstje om te bezoeken. Mocht iemand nog andere leuke tips of must do’s voor Barca hebben, let me know!  Woensdag de 13^e land ik weer in Nederland, gewoon in Eindhoven.

Tot snel!!