Even een sprongetje van 3 weken – mijn laatste Volg de dag had betrekking op week 44. De 3 tussenliggende weken was ik terug in Nederland en jullie zaten vast niet te wachten op een verslag van alle afspraken die ik in die weken heb gehad. Maar kort samengevat heb ik naast de afspraken ook nog wel wat tijd gehad om te wandelen. Behalve dat ik alle bekende natuur in de omgeving van Valkenswaard weer heb gezien, heb ik ook de Posbank en de Onzalige bossen tijdens de NS wandeling van Dieren naar Velp gezien. Nederland is toch ook wel heel erg mooi (en dat is een understatement)!
Inmiddels heb ik er al weer een vlucht van ruim 20 uur opzitten of eigenlijk 2 vluchten en ben in een temperatuurtje van ruim 30 graden beland. Genoeg reden om de volg de dag weer op te pakken.
6 november
No plan is the best plan, ik heb er al eerder over geschreven en zo is het ook echt gegaan. Pas vandaag heb ik de beslissing genomen hoe het vervolg van mijn reis eruit gaat zien en heb een ticket geboekt naar Bali! En het beste is eigenlijk wel dat ik woensdag al vertrek. Op de kop af, ben ik dan 3 weken in Nederland gebleven en dat was ook de maximale periode dat ik hier, verzekeringstechnisch, mocht blijven. Ik heb tenslotte geen zorgverzekering meer maar alleen een reisverzekering (de zogenaamde globetrotter van Allianz, een aanrader). Behalve mijn ticket heb ik ook alvast de eerste 5 nachten en mijn transfer geboekt. Na ruim 20 uur vliegen en een tijdsverschil van 7 uur heb ik weinig zin om dat ter plaatse nog te moeten uitzoeken. Nu ik weet waar ik naar toega, weet ik ook welke kleren ik moet meenemen en dus gaat de wasmachine aan. Ik ga nu naar de warmte maar kan alleen mijn zomerkleding niet meer vinden, haha. Ach, ik doe het gewoon met hetgeen ik heb en anders koop ik het daar wel.
7 november
Op de laatste dag dat ik thuis ben nog even bijkletsen met vrienden en natuurlijk ’s middags met mam nog even naar het dorp voor een laatste bakkie koffie bij Brownies & Downies. En dan moet ik die tas nog inpakken maar ook daar draai ik mijn hand niet meer voor om. Zoals al gezegd, mis ik iets dan koop ik het ter plaatse wel.
8 november
Vroeg op maar uiteraard slaap ik niet echt goed en lig een uur voordat de wekker afloopt al een soort van wakker. Ik ga met de trein naar Schiphol want op dit tijdstip wil je niet in de spits rijden. Gelukkig brengt pap me wel even naar het station en zit ik om 6.17 uur al in de trein en ben lekker ruim op tijd op de luchthaven. Het inchecken en door de douane gaat heerlijk snel zodat ik ruim 3 uur heb voordat mijn vlucht vertrekt. Kopje koffie en mijn boek, meer heb ik niet nodig om het wachten te overbruggen. Ik vlieg met China Airlines en na al die low cost carriers waar ik de afgelopen maanden mee vloog, is het toch wel erg fijn om weer eens met een ‘gewone’ maatschappij te vliegen. Niet betalen voor mijn ruimbagage, voldoende beenruimte en tijdens de vlucht (gratis) drankjes, snacks en maaltijden. Prima ervaring. Het enige nadeeltje is dat ik via Taipei (Taiwan) naar Bali vlieg en dat is 12 +5,5 uur vliegen en helaas niet zoveel te beleven tijdens de 2,5 uur overstaptijd.
9 november
Door de afstand en het tijdsverschil is het dan al donderdag voordat ik aankom in Bali en Ketut, ofwel Mr. Tattoo staat al op mij te wachten. Ketut heb ik via Antonette van We12travel gevonden. Zij was een paar dagen geleden nog op Bali en heeft mij wat leuke tips gegeven. Ik ken Antonette niet persoonlijk maar alleen via Facebook. Ook voor Alaska heeft zij mij al kunnen helpen, social Media heeft zo zijn voordelen. Het was nog wel een dingetje om Ketut te vinden. Toen ik voorbij customs was en door de deuren liep stonden daar niet een paar mensen met een bordje maar ik denk niet dat ik overdrijf als ik meer dan 100 witte bordjes zag met allemaal namen. Probeer dan het bordje met Mr Tatto maar eens te vinden…..haha.) Het was zo fotowaardig maar helaas had ik mijn toestel niet bij de hand. De rit naar Ubud duurt ongeveer een uur en ik ben blij dat ik iets geregeld heb en vooral niet zelf hoef te rijden. En het is bovendien gezellig. Ik verblijf in Geriya House, een soort van homestay net buiten het (toeristisch) centrum maar wel aan een drukke hoofdweg (die ik overigens niet hoor). De homestay heeft maar 4 kamers maar het ziet er super netjes uit. En dat voor 10 euro per nacht (incl. ontbijt). Ik heb al meteen een leuk contact met de eigenaren, zij wonen op het terrein in een compound waar ook zijn broers (met familie) en moeder nog wonen. Ik krijg ook een kleine rondleiding. Voor het avondeten hoef ik alleen de straat maar over te steken waar ik bij een Warung iets te eten bestel. Een warung is een soort van familierestaurantje, heel klein en basic maar waar je lekker kunt eten en het kost niets! Ik ben echt verbaasd, voor mijn Mihoen Goreng betaal ik nog geen Euro! Hoe is dit mogelijk???
10 november
Om 9 uur ging het licht bij mij wel toch wel uit. Ik kon mijn boek niet eens meer vasthouden, haha. Ik heb redelijk geslapen maar ben wel iedere 2 uur even wakker geweest maar dan is het omdraaien en weer verder slapen. Als ik mijn gordijnen open doe staat het ontbijt al klaar op mijn terras. Een omeletje op brood, vers fruit en koffie. Meer heeft een mens niet nodig. De ochtend blijf ik lekker op mijn terrasje zitten om te schrijven, wat te mailen e.d.. Rustig starten noemt men dat ?. Ook de rest van de dag ben ik aan het acclimatiseren, niet alleen vanwege de temperatuur maar ook vanwege het leven hier op Bali. Het is, zeg maar, nog al anders dan in al die Westerse landen waar ik de afgelopen maanden ben geweest en dat moet ik echt weer even op mij in laten werken. Natuurlijk ben ik aan het begin van mijn reis ook al 6 weken in Azië geweest maar dan toch…. Het verkeer rijdt links, veel scooters, stoepen zijn een uitdaging (losse stenen, veel hoogteverschil, grote gaten (riolering ligt eronder), schots en scheef enzovoort), men spreekt je continu aan of je een taxi nodig hebt of een scooter of fiets wilt huren ofzo, het is warm en vochtig (ruim 30 graden) en Ubud centrum is heel toeristisch. Ik was er voor gewaarschuwd, jazeker en ook de prijzen zijn er naar. Hoe dichter je bij het centrum komt, zie je de prijs stijgen. Voor mijn lunch betaalde ik 6x zoveel als voor mijn diner gisteravond. En dan nog, is het een lachertje – 6,5 euro voor een Soto Ayam en een verse kokosnoot.
11 november
Vandaag is een Hindoe feestdag: Kuningan. Met de viering van deze dag wordt de vorige van 10 dagen geleden, Galungan, afgesloten. Tijdens Kuningan herdenken de Balinezen de terugkeer van hun voorouders naar de hemel na een verblijf van 10 dagen op aarde. Ze bedanken de Goden voor hun genade aan de mensen. Deze feestdag wordt groots gevierd. Het begint al heel vroeg met ceremonies die tot het middaguur doorgaan. In de vele tempels worden offers gebracht en er is eten in overvloed. Veel restaurants zijn echter gesloten. Ik stap vandaag op de fiets en ik kom meerdere keren een ceremonie tegen en passeer menig tempel waar het een drukte van jewelste is. Iedereen is mooi gekleed in ceremoniële kleding (of dat maak ik ervan). Zowel mannen als vrouwen dragen sarongs met meestal witte bovenkleding. De sarongs zijn vaak in geel tinten of voor de mannen zwart/wit geblokt. Overal langs de weg zie je offers liggen, soms heel kleine bakjes maar ook vaak in, speciaal voor de feestdagen, gebouwde altaren. Ik rij richting het Noorden omdat daar de rijstterrassen liggen maar uiteraard ben ik eigenwijs en wil mijn eigen route stippelen. Gelukkig pakt het goed uit en volg ik schitterende weggetjes door kleine dorpjes. Soms is het wel pittig klimmen en het is warm, heel warm. Veel zweten dus. Als ik terug ben in de homestay krijg ik lunch voorgeschoteld (omdat de Warung gesloten is vandaag) en echt Balinees eten, erg lekker. Wat bof ik toch met dit adres. Om een uur of vijf begint het te regenen en dan niet een beetje maar zo een tropische bui. Ach, ik zit droog dus vind het ook niet zo erg en bovendien hoef ik er niet meer uit. Mijn avondeten bestaat uit fruit en zeewier crackers – je moet toch iets als de restaurants in de buurt dicht zijn ?. Maar ik heb er voldoende aan en had bovendien een goede lunch.
12 november
Gisteren op de fiets dus vandaag moet er weer gelopen worden. Moeten….dat maak ik er natuurlijk zelf van maar zodra ik op mijn fietsje (met nadruk op ‘je’) zit, weet ik wel dat ik een goede keuze heb gemaakt…. De fiets heb ik alleen maar nodig om naar het begin van de Campuan Ridge Walk te komen, welke start bij Ubud Palace op zo’n 3km van mijn homestay. Het is zo ontzettend warm dat ik in no time al weer pareltjes zweet maar dat mag de pret niet drukken. De tocht is mooi, het eerste deel heeft aan beide zijde uitzichten op heuvels en rimboe, ik loop best veel langs de straat maar vind het niet erg want er is zat te zien en het laatste stuk ga ik door de rijstvelden. Het is even zoeken waar ik precies moet lopen maar gelukkig doet Maps.me waar ze voor bedoeld is. Zelfs de smalle paadjes staan op de app aangegeven. Totaal toch ruim 9 kilometer gelopen. Bali is natuurlijk ook bekend om de yoga klassen en hoewel ik me al 11 maanden voorneem meer oefeningen te doen komt het er in de praktijk niet echt van. Dit is een mooi moment om er mee te starten, toch? En wel bij de Yogabarn, de bekendste yogaschool van Ubud en omstreken. Ik volg heel braaf de introductieles en hoewel ik wel wat houdingen ken (o.a. van de body balance) wordt dit mijn eerste echte yogales. Het is maar goed dat ik wat van die houdingen ken want, omdat de regen met bakken uit de hemel komt kan ik de lerares niet eens meer verstaan. En daarnaast is het zo warm dat mijn voeten en handen steeds wegglijden. Maar ik ga met een voldaan gevoel bij de yogabarn weg. Wie weet probeer ik nog wel een paar lesjes. Een prima sportief dagje vandaag. Ik zeg, goed bezig….
Wat gaat de tijd toch snel, ook hier op Bali terwijl het toch zo’n zen eiland is. Maar de eerste week is dus alweer voorbij. Ik blijf nog een paar nachten in Ubud daarna wil ik het strand opzoeken en nog wat sightseeing doen en naar de Gili eilanden en Lombok. Maar hoe of wat precies….nog geen idee.
No plan is the best plan ?.
wat ben je tofh een bofkont. genieten ?