Wat heb ik deze week allemaal gezien, beleefd en gedaan. Het dag tot dag overzicht staat weer klaar.
Zondag 13 mei
Dia de la mama! Het is hier 7 uur vroeger dan in NL en daarom was ik voor 8 uur ’s morgens al met mijn eigen moeder aan het bellen. Meteen daarna heb ik mijn tassen in de auto geladen en ben weer gaan rijden. Vervolg van mijn roadtrip door Yucatan. En eigenlijk zeg ik dat niet helemaal goed want wat wij in NL Yucatan noemen is het hele schiereiland dat bestaat uit meerdere provincies/deelstaten. De provincie Yucatan begint pas bij Valladolid (iets ten Oosten daarvan) en loopt tot aan de kust in het Westen. Cancun en Playa del Carmen bijvoorbeeld liggen in Quintana Roo. Maar ik ben wel weer verder gegaan en heb veel kilometers gemaakt. De eerste stop was Ek’Balam en de cenote X’Canché. Ek’Balam is een Maya ruïne maar kleiner en niet zo uitbundig gerestaureerd. Het is zeg maar ruiger, sowieso ook door de ligging, midden in het oerwoud. Hoe ze die tempels en cenotes toch ooit ontdekt hebben… Pluspunt van deze is ook dat je de ruïnes mag beklimmen en vanaf de top is het uitzicht echt waanzinnig – groen, groen en nog eens groen ?. De volgende stop was Izamal, ook wel bekend als ‘La Ciudad Amarilla’ ofwel gele stad. Juist, de huizen zijn hier allemaal geel geschilderd. Centraal punt in de stad is het Franciscaner klooster, echt een enorm bouwwerk. Maar er staan ook nog enkele pyramides en andere opgravingen in het centrum. Een leuke stop zo halverwege de rit en meteen lekker geluncht. Van Izamal ben ik via een omweg naar Progreso gereden waar ik 2 nachten een airbnb heb geboekt. Een heel klein appartementje van iemand die het verhuurt als hij zelf niet aan de kust is.
Maandag 14 mei
Maandag = wasdag. In ieder geval wel vandaag. En gelukkig kennen ze hier nog gewoon wasserettes waar ik voor iets meer dan 2 euro mijn was kan draaien en drogen. Daarna ben ik pas gaan ontbijten en heerlijk rustig aangedaan. De middag heb ik op het strand gelegen. Het zand is hier net zo wit als op Isla Hobox maar veel grover en de zee is veel ruiger en daardoor niet helder. Wel heeft het nog de zelfde mooie kleuren. Oh en het waait hier veel harder wat ook wel heel lekker is want daardoor is het uit te houden. Die zelfde wind is ’s avonds bijna fris te noemen. Maar ja, als je gewoon in een hempje, korte broek en slippers kunt gaan eten hoor je mij niet klagen hoor ?.
Dinsdag 15 mei
In Progreso is buiten het strand en de langste pier van Mexico (6,5km) niet heel veel meer te beleven. Maar natuurlijk zijn er wel een paar cenotes te bezoeken. Deze liggen in het ‘El Corchito Nature Park’ en om daar te komen moet je een kanaaltje oversteken, met een bootje dus. Voor 35 pesos (nog geen euro) ben je aan de overkant. In de mangrove liggen hier 3 cenotes, dit keer geen diepe of ondergrondse wateren maar eerder liefelijke meertjes (met nadruk op -jes), wel met heel helder water waar dan ook nog eens vissen in rond zwemmen. Maar er leven hier meer beesten, wasbeertjes, coatis en ze zeggen ook leguanen en boa constrictors maar die heb ik allebei (gelukkig) niet gezien. Wel een schildpad (van ca. 30 centimeter). Ik heb overigens geen dip gemaakt in de cenotes – ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n waterrat en dan moet je je ook weer omkleden enzo en dat meteen in de morgen – geen behoefte aan. En bovendien is dat alleen ook lang zo leuk niet dan dat je dit kan delen. Na het ontspannen ging de reis weer verder, richting Celestún, op zo een anderhalf uur rijden. Een beetje stoffig, verwaarloosd stadje wat (toeristisch gezien) vooral bekend is om zijn mangrove bossen in Bio Reserve Celestún en de flamingo’s die hier overwinteren.
Woensdag 16 mei
Vandaag ga ik dus op zoek naar die flamingo’s maar dan moet ik met een tour mee. Die beesten zitten ergens waar je alleen per boot kunt komen. Om 8 uur ben ik al op het strand en dan begint het wachten tot er voldoende personen zijn om een bootje te vullen. Binnen een half uur hebben we 7 personen in ons bootje en gaan we. Eerst een stuk over zee (gelukkig is ’s morgens de zee nog heel kalm….) en daarna met een grote bocht de rivier op. De rivier is zo breed dat het voor mij op een meer lijkt. Af en toe zitten er wat vogels op een paal en er zijn vissers die niet in hun bootje zitten maar aan de zijkant achter hun bootje aan zwemmen met daarachter een fuik. Ik snap de logica niet helemaal maar dat zal vast aan mij liggen. Als je hier in het juiste seizoen (oktober tot maart) op zoek gaat naar flamingo’s kun je er duizenden zien. Wij moesten genoegen nemen met een groepje van nog geen honderd….. Maar daarentegen hebben we wel 2 krokodillen gezien, ze waren klein maar toch. Voordat we weer dezelfde weg terug gaan, varen we nog een stukje door de mangrove. Ondanks dat we maar weinig flamingo’s hebben gezien was het toch best een leuke excursie. De rest van de dag is een beetje relaxen, strand liggen (waar ik vanaf waai) en rondlopen in het dorp. Er is nog veel armoede hier hoor. Er is geen huis bij dat fatsoenlijk in de verf zit en soms is bouwval een beter woord. Heel stiekem probeer ik af en toe naar binnen te gluren en wat opvalt dat er bijna geen meubels staan maar er wel altijd een hangmat in de kamer hangt. En meestal ook nog met iemand daar in.
Donderdag 17 mei
Ik reis vandaag van de Westkust naar de Oostkust dus steek het schiereiland over. Totaal zo’n 500 kilometer. Ik rij dit niet in een keer maar reis via Uxmal (spreek uit als ‘oesjmal’), jawel ruïnes van een Maya nederzetting. Uxmal is minder bekend dan Chichén Itza maar naar mijn bescheiden mening is deze nog mooier. Het terrein is iets kleiner maar niet minder interessant. Ik vind de bouwstijlen zelfs veel mooier, afwisselender, detaillistischer en indrukwekkender. En nog een groot voordeel, het is er veel rustiger en geen souvenir verkopers terwijl je daar bij Chichén Itza over struikelt. Ik heb er toch bijna 2 uur rondgelopen als ik rond het middaguur, met een kop nespresso lungo binnen handbereik begin aan het 2e deel van de rit. Ach, slechts 5 uur rijden. De omgeving is best saai, het eerste deel, de Ruta Puuc is nog een beetje heuvelachtig maar verder wordt het weer vlak met links en rechts dichte struikgewassen en af en toe een dorpje (met drempels ?) en nog een ferme hoosbui waarbij de snelheid flink naar beneden moet. Bacalar ligt aan de gelijknamige Laguna waarvan het water 7 tinten blauw heeft. De eerste indruk is goed, niet zo armmoedig als de westkust. Er hangt wel een relaxte sfeer. We gaan het de komende dagen ervaren.
Vrijdag 18 mei
Mijn eerste indruk klopt ook echt met de realiteit. Er zijn best wel wat ‘hippe’ tentjes maar daarnaast ook nog voldoende tortillerias hoor. Een leuke combi zullen we maar zeggen. Ik heb een redelijke langzame start en moet dan ook nog door de regen naar mijn ontbijt lopen. Ik ontbijt bij zo’n hipster tentje, roerei met verschillende groenten en natuurlijk koffie. Daarna loop ik een beetje rond en probeer wat blauw van het meer op te vangen. Omdat het bewolkt is komen die kleuren niet zo goed tot zijn recht, later wordt dat overigens meer dan goed gemaakt. Laguna Bacalar heet niet voor niets ‘Laguna de los 7 colores’, deze hoort wel weer tot categorie ‘wow’! Iets ten zuiden van Bacalar ligt Cenote Azul en ik wil daar natuurlijk lopend heen. Achteraf gezien niet de beste beslissing. Ruim 11 kilometer heen en terug en het is echt warm. Het zweet loopt in straaltjes van mijn lijf en jammer genoeg vang ik niet meer dan glimpjes op van het meer. Het is steeds tussen de hekwerken en villa’s doorkijken om de verschillende kleuren te ontdekken. De cenote zelf is groot en eigenlijk gewoon een binnenmeer maar wel diep. In de lagune zelf liggen ook een paar cenotes. Vanaf de kust kan je dat niet zo goed zien maar als je een luchtfoto ziet, zie je echt ronde meren in het water. Ik omschrijf het niet goed maar het ziet er wel bijzonder uit. Weet je wat zo leuk is aan mijn kamer in Posada Guadelupe? Er hangt een hangmat in mijn kamer! Ik vind het eigenlijk wel stoer, haha. In ieder geval heb ik dit stukje al liggend in die mat getypt ?.
Zaterdag 19 mei
Het meer heeft geen strand en ter afwisseling ben ik daarom naar Mahahual gereden. Een kustplaatsje aan de Caribische Zee. De één vind het een must visit en de ander is niet laaiend enthousiast. Dus dan maar zelf ontdekken hoe het daar is. Was het die rit van ruim 100 km enkele reis waard? Nee, voor mij niet. Mahahual is een klein dorpje aan de kust waar het draait om het strand. Je kunt er overigens ook snorkelen, duiken en vissen. Maar om nu alleen voor het strand daar heen te rijden…. Het strand is wel lang maar niet echt heel breed en ieder stukje is vanaf de autovrije boulevard tot aan het water helemaal vol gezet met tafels en stoeltjes onder parasols en ligbedjes. Er is bijna geen open stukje strand over. Gelukkig toch nog een plekje gevonden waar ik op mijn handdoekje kon liggen. De andere zijde van de boulevard is volgebouwd met restaurantjes en winkeltjes. De hele kustlijn lag overigens bezaaid met zeewier. Een probleem dat blijkbaar aan de hele Caribische zee zijde speelt. Het ziet er daarom niet heel paradijselijk uit. Ach, het was aardig. Been there, done that maar als je moet kiezen zou ik dit uitstapje overslaan. ’s Avonds, terug in Bacalar, heb ik heerlijk nachos gegeten.
Nog een paar dagen Mexico en dan reis ik door naar Belize. Een beetje een omweg omdat ik nu al zo dicht bij de grens ben maar het scheelde me teveel geld om de auto niet in Cancun terug te brengen. En dus neem ik de bus dezelfde weg terug. Maar dat is volgende week pas.
Geef een reactie